ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

15.Bölüm

ABİLER SEVMEK İÇİNDİR

2 Mayıs 2021

•15.Bölüm•

"Oysa Toprak gidecekti, Toprak Karaca misafirin ta kendisiydi."

"Aren?"

İki adım önümüzde duran Aren'i yeni fark etmiştim. Siyah pantolon ve beyaz tişört giymişti, kafasında siyah şapkası vardı. Gülümseyip elini Batı'ya uzattı. Batı elimi bırakıp Aren'in elini tuttu.

"Selam, Küçük Prens," dedi Aren. Bakışlarını yüzüme çıkardı. "Merhaba Prenses!" Gülümsedim, bana asla prenses demez, sırf Batı yanımızda ve üzülmesin diye dediğini biliyorum. Gözleri Toprak'a kaydı.

"Tanıştırayım," diye atladı Batı. "Toz Prens ve Evren Muhafızı."

Aren elini Batı'dan çekip Toprak'a uzattı. Toprak kendinden emin bir şekilde uzatılan eli tuttu. "Toprak," dedi bana baktı. Çekingen tavrının bir anda gitmesi beni şaşırttı.

"Memnun oldum," dedi Aren yüzündeki gülümsemeyle.

"Bende," dedi ve elini çekti Toprak.

Aren bu sever elini Evren'e uzattı. Evren bir uzatılan ele bir Toprak'a baktı. Aren gözlerini Evren'den ayırmıyordu. Bir anda Batı ve ben yokmuşuz gibi birbirlerine kaşları çatık şekilde bakmaya başladılar.

Evren uzatılan eli tuttu. "Evren," dedi.

"Aren," diyerek elini çekti Aren. "Memnun oldum." Evren karşılık olarak 'Bende' demek yerine gülümsedi ama gülümsemesi balkonda olduğu gibi değildi. Daha farklı bir gülümsemeydi ve altında yatan îmaları yakın arkadaşı olduğu için yüksek ihtimalle sadece Toprak anladı. Deli gibi merak ettim o îmaları.

"Ee," dedi Aren ve bana baktı. "Rüzgarlar nerde?"

Aren bizimkilere çok iyi geçinirdi. Ben genelde onlardan uzak dururdum. Nedeni Deniz'in saçma sözleri. Aren aslında herkesle geçinen biriydi. Çok geniş bir arkadaş çevresi vardı bildiğim kadarıyla ve baya samimiydi. O kadar samimi ki, Deniz ile "Kıç" muhabbetini çok koyu bir şekilde yapıyorlar. Bunun en kötü taraflarından bir tanesi, Batı'nın yanında yapmaları.

"Tarlada onlar," diyerek geçiştirdim. Omzuma düşen yazmanın ucunu geriye doğru attım.

Olumlu anlamda kafa salladı Aren. Bakışı yazmama kaydı. "Yakışmış," dedi gülümseyerek. Allah bilir kaç kişiye daha aynı sözü söylemişti.

"Teşekkürler," dedim yalandan gülümseyerek. Ben olsam sahte gülümsememi anlar direk giderdim.

"Yarın evde miydiniz?" dedi ben kafamda gitme planları kurarken.

Yarın evde değildik çünkü Bağcılar ve bir kaç yerde babamın galerisi vardı. Hafta içi Bağcılar'da ki galeriye yakın evimizde olurduk ve bunu Aren'in çok iyi bildiğini biliyordum.

"Aslında eve gidecektik ama bir sorun mu var?" Ağzını yoklamaya çalışıyorum umarım başarırım.

"Sorun yok," dedi. "Size iftara gelelim diyorduk." Demeyin! "Evdeyseniz annemler akşam arayacaktı. Belki eskiden yaptığımız gibi yaparız diye düşünmüştüm."