Barlas denisin nereye gittiğini anlayamamış bu yuzdende salonda onu beklemeye koyulmuştu. Bir şeyler kemiriyordu içini sanki cok önemli bir şey vardi ve o bunu unutmuştu.
Başını iki elinin arasına alıp düşünmeye başladı. Bir an nefes alamayınca pencereyi açıp hızla soluk alıp vermeye başladı.
"Hatırla barlas hadi hatırla !"
Biliyordu,hatırlıyordu ama zihni onunla oyun oynuyordu adeta. Bir an için tüm olanlar aklından silinmiş gibiydi. Neler olmuştu burada neden buradaydı o bir saniye içinde binlerce soru gelip geçti zihninden. Kan beynine sıçramış gibiydi. Bir şeyler derinden sarsmıştı onu ama ne olduğunu o da bilmiyordu.
Tüm bunlar olurken arınç halâ o odada barlasın onu çıkarmasını bekliyordu.
Arınç oturduğu yerden kalkıp odada dönmeye başlayınca genç adam yatağa oturup onu izlemeye koyuldu.
Arınç bir çift gözün üzerinde olduğunu hissedince başını hafifçe çevirip adama doğru baktı.
Adam çatıdaki kapağı kapatıp merdiveni odanın bir köşesine bıraktıktan sonra oda gece olduğu gibi karanlığa gömülmüştü.
"Neden kapattınız bayım ?"
Adam cevap vermemişti.
"Bayım ?"
"Gündüzleri tehlikeli olabiliyor."
"Neden bayım?"
"Sus."
"Sadece neden diye sordum bayım."
"Sorma!"
"Soruyorum ama !"
"Susucak mısın? "
"Hayır bayım."
"Oyle mi ?"
"Evet oyle! "
Adam yavaşça doğruldu yataktan. Arınça doğru adımlar atmaya başlayınca arınç geri çekilip ona ne olduğunu anlamak istercesine baktı.
Adam arkasinda saklayıp elinde sıkıca tuttuğu elmayı arınça doğru uzatınca arinc geri çekilip soran gözlerle ona bakmıştı. Arınç elmayı almayınca genç adam elmayı eliyle temizlemeye çalışıp tekrar geri uzattı.
"Temiz, şimdi yiyebilirsin."
"Şey... ben teşekkür ederim bayim ama yemek istemiyorum."
"Benden habersiz yemek mi yedin?"
"Hayır bayım."
"O zaman sende açsın. Ye şunu. "
"Sende yiyebilirsin bayım."
"Al dedim."
"Almıyorum bayım."
"Adın neydi ?"
"Arınç."
"Arınç al şunu!"
"Ismini söylersen alırım bayım." Diyip gülümsedi arınç.
"Burada zorla tutuyorum seni ve tek düşündüğün şey ismim mi cidden?"
"Evet...hayır Şey bilmiyorum bayım"
"Sus."
"3 harfli bir kelimeye aşıksıniz bayım."
Genç adam kaşlarını çatıp arınça doğru baktı.
"Aral."
"Ne? Ah anladım bayım ismin aral."
"Evet. Al şu lanet şeyi."
Elmayı hızla arınçın eline tutuşturup yatağına uzanmısti aral.
"Elmanın suçu yok ki lânet şey diyor bide ne tuhaf biri." Diye söylene söylene elmasini yiyordu arınç.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOLUN SONUNDA
Teen Fiction"Büyük bir oyunun içine hapsolmuştuk. Kaçmaya çalışırken birbirimizden uzaklaşıp adını bilmediğimiz istasyonlarda bulmuştuk kendimizi. 5 kişiydik yolun başında...gelenler oldu ardimizdan Adini koyamadığız hislerle tanıştik aşkı öğrendik belkide Ş...
