YOLUN SONUNDA

36-

Barlas ve diğerleri oldukça gergin ve heyecanlı görünüyordu.
Hastaneye varmalarına neredeyse çok az kalmıştı, şimdi Arınçı alıp bu kasabayı terk etmek kalıyordu geriye. Nasılda atlatmışlardı o günleri şimdi dışarda ve özgürler artık herkesin yaşadığı gibi yaşayacaklardı. Bu bir son değil âdeta yeni bir başlangıçtı onlar için.

Sonunda hastanenin önünde durmuşlarlardı.Herbiri arabadan inip hastaneye doğru bakıyordu.

"Getirdiğin için çok minnettarız dostum. "

"Her zaman dostum. Hatta siz kızı alana kadar burada bekleyeceğim sizi istasyona kadar bırakırım."

"Bu kadar yeterli istasyon oldukça yakın kendimiz gidebiliriz yinede sağol her şey için. "

"Barlas girecek miyiz artık ?"

"Bekle bir dakika daha Denis. Her şey çok tuhaf görünüyor."

"Nasıl tuhaf? " dedi delfin

"Şu görevliye bakın uyukluyor genelde bu saatlerde uyumazdı hatirlamıyor musunuz ?"

"Belkide hastane boş olduğu için bu saatlerde de uyumaya başladı. Bunun nesi tuhaf ?"

"Hastane kapısına bakın sonuna kadar açık ışıklarda. Boyacıların böyle bırakıp gittiklerini sanmıyorum. Bir şey var ama anlayamıyorum ne olduğunu."

"Detaylara takılma dostum. Hadi gidip Arınçı alalım."

yavaş adımlarla demirlikli kapıyı açıp hastaneye doğru ilerlediler.

"Hey Alex sen dışarda bekle herhangi bir şey olursa saklan ve arka kapıdan hastaneye girip yanımıza gel dikkat çekmeden uzaklaşırız buradan."

"pe-peki."

Hastane kapısını araladıktan sonra barlas hızlanmaya başladı.
Denis hızla odaları kontrol etti fakat Arınçı bulamadı.
Barlas hızla dar koridorun sonundaki odaya doğru yürüdü.

"Hey gelin buraya bu kapı...bu kapı kilitliydi. Baksanıza açılmış."

Barlas hızla karşıdaki odaya doğru koştu ardından Denis ve Delfin geldi.

Barlas Arınçı orda bulacağına emindi fakat istediği gibi olmadı.

"Dostum bu nasıl bir oda daha önce hiç görmedim. Baksana şu merdivene çatıya çıkıyor."

Barlas yavaş adımlarla ilerledi ve yatağa doğru geçip oturdu.

"Burada da değil...Küçüğüm neredesin bir işaret bir iz bırakmadın mı ?"

"Barlas sanırım artık onsuz devam etmeliyiz-"

"Kapa çeneni Delfin o hayatta ve bir yerlerde nasıl olurda o yokmuş gibi devam edebiliriz. Birini hayatından çıkarmak bu kadar kolay mı ?!
sırf şuan burada değil diye birlikte geçirdiğimiz tüm yılları görmezden mi geleceğiz ! o benim küçüğüm onu ne olursa olsun bulacağım! onu bulacağım!
Ya bize ihtiyacı varsa ya şuan çok korkmuşsa ya üşüyorsa ya biri ona zarar vermişse... Hayır hayır bu olmaz bunun olmasına asla izin vermeyeceğim o benim küçüğüm onu yalnız bırakmayacağım. "

Barlas hızla oturduğu yerden kalkıp yatağın örtüsünü kaldırdı yastığı fırlatıp altını kontrol etti fakat bekledigi gibi hiçbir şey bulamadı.

"Hey hey dostum dur orda "

"Ne saçmalıyorsun Denis !"

"Eğil dostum eğil !"

"Ne diyorsun sen ?"

"Of dostum eğil iste yatağın altında orada bir sey var."

Barlas hızla eğilip yatağın altına baktı. Bir kağıt görüyordu bu bir mektuptu. Kolunu olabildiğince uzatıp mektubu almaya çalıştı.
Sonunda başarmış mektubu almıştı.