Alex görevliyle birlikte odadan çıktıktan sonra görevli kapıyı kilitledi.
Birlikte koridordan geçtiler alex arınçın odasının önüne gelince bir an duraksadı ve görevliye doğru dönerek konuşmaya başladı
"Bi-biraz ko-nuşa-bilir-"
Görevli alexin kekelemesine daha fazla tahammül edemediğini gösterircesine bağırarak sözünü kesti
"Yalvarıyorum böyle konuşacaksan hiç konuşma daha iyi ! Beden diline bile razıyım yemin ederim. Hadi gir fazla oyalanma saat tam
18.00 da kapılarınızı kilitleyeceğiz unutma. "
Alex görevliye cevap vermeden arınçın odasına girdi. Görevli gözden kaybolmuştu bile.
Arınç paketi yastığının altına koymuş yatağının üzerinde öylece oturuyordu. Alexi görünce oldukça şaşırmıştı.
"Neden geldin bayım?"
Alex cevap vermeyip arınçın yanına oturdu. Arınç hâlâ sorarcasına bakıyordu.
"Pa-ketleri ver "
Arınç aniden gerildi ve tüm vücudunu derin bir soğukluk kapladı.
"Özür dilerim bayım "
"Bilek-liğini u-unut-muşsun onlar bul-dular ve del-delfinin sanıyor-lar
Pa-ketleri onun al-digini düşü-nuyorlar"
Alex elini arınça doğru uzatıp yastığın altına gizlediği paketleri ona vermesini bekliyordu.
"Ver hadi çabuk ol!"
"Bayım ben sadece uyumak istiyorum yemin ederim "
Alex derin bir soluk alıp verdi ve sakin olmaya çalışarak konuşmasını sürdürdü.
"Görev-liler bili-yor onlara ge-ri ver lü-lütfen eğer ver-mezsen de-delfine za-rar vere-cekler "
Alex son sözcüklerini oldukça hızlı söyledikten sonra arkasına bakmadan odadan çıktı.
Arınç öylece yatağında oturmuş dolabına doğru bakıyordu.
Şimdi düşündüğü tek şey delfindi.
Bir süre sonra toparlandı ve yastığının altındaki paketleri alıp odadan çıktı.
Ilk önce etrafta kimsenin olup olmadığını kontrol etti ve kimsenin olmadığından emin olunca tam karşıda duran odaya doğru yöneldi,
Odanın önüne gelince demir kapıya bir kaç kere tıkladı ve delfinin yanıt vermesini bekledi.
"Delfiiiiin ben arınç kapıyı aç lütfen. "
Bir kaç kere tıklamadan sonra delfin kapıyı açıp şaşkınca arınça doğru baktı.
"Arınç sen mi geldin ah bir an denis sandım sürünsün diye açmayacaktım iyi ki seslendin" diyip gülümsedi
"Hayır ben denis değilim "
Delifin arınçın koluna girip konuşmaya devam etti.
"Tabi değilsin denis kadın olsaydı çok çirkin olurdu kesin. Hadi gel gezdiriyim seni "
"Nereyi gezdireceksin ?"
"Nereyi olacak odamı tabi
o kadar büyük bir odam var ki gelen herkesi gezdiriyorum"
Arınç tebessüm ederek delfin ile birlikte içeri girdi. Ancak oda kadar küçüktü ki iki kişinin sığabilmesi bile büyük bir şans gibi görünüyordu.
"Bak ışte burasıda benim inanılmaz odam, keşfedilecek çok şey var
değil mi"
Arınç etrafına bakmaya gerek duymadan hemen önünde duran
yatağa odaklandı.
"Yalnızca bir yatak var "
"Ah evet onun da olmaması büyük bir şansızlık olurdu"
Delfin gülüp yatağa doğru oturdu.
Arınça gelmesi için eliyle işaret ettikten sonra arınçta yatağın kenarına oturdu ve delfine baktı.
"Delfin ben sana bir şey söylemek istiyorum "
"hadi söyle o zaman ne bekliyorsun"
Paketleri tam ortalarına doğru bırakıp tekrar konuşma başladı.
"Ben bunları çaldım ama onlar fark etmişler bilekligimi unutmuşum ve onlarda bulmuş yani o bilekligi ve bunlari alanın sen olduğunu düşünüyorlar. Ben çok özür dilerim sana zarar versinler istemiyorum"
Delfinin gözleri kocaman olmuştu
Arınça şaşkın şaşkın bakıyordu.
"Arınç sen nasıl alırsın bunları"
"Özür dilerim "
"Tamam sakin ol halledeceğiz.
Bak şimdi sen odana git kimseye bir şey söyleme şu paketlerde bende kalsın. Hic kullanmadin değil mi?"
"Hayır"
"Tamam hadi sen git odana simdi.
Bana güven hirbir şey olmayacak "
"Ama sana zarar verirlerse ?"
"Veremezler ben düşünürüm bir şeyler bilirsin güçlü bir kadınım "
Diyip göz kırptı. Arınç ona umutsuzca baktıktan sonra odadan çıktı.
Delfin bir süre ne yapacağını düşündü ama akla yatkın hicbir şey bulamadı.
'Yapacak bir şey yok dayanabilirim güçlü ol delfin güçlü ol delfin'
Kendi kende söylenip yatağına uzandı. Çarşafı üzerine çekip gözlerini sımsıkı yumdu.
Arınça odasına girip kapıyı kapattıktan sonra yatağının en köşesine oturup dizlerini kendine dogru çekip öylece kapıya doğru baktı.
Zaman durmuş gibiydi ikisi içinde.
Ve akşam olmuştu artık, saat tam olarak 18.00 gösteriyordu. Görevlilerin ayak sesleri gelmeye başlamıştı bile.
Sürgüsü çekilen kapıların gıcırtıları, söylenen görevlilerin korkunç sesleri koridorda yankı yapıp onlara ulaşıyordu.
Arınç hâlâ kapıya doğru bakıyordu.
Bir an bile başını çevirmemiş aksine tüm dikkatini kapıya yönlendirmişti.
Delfinin dudakları tir tir titriyordu.
Bunu kontrol edemiyordu.
Görevlilerin ayak sesleri daha da belirginleşmişti ki sonunda arınçın odasının önünde dikildiler ve sürgüyü çektiler. Yavaşça delfinin odasına doğru yol almaya başladılar.
En Beğendiğiniz karakter kim ?↪
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOLUN SONUNDA
Teen Fiction"Büyük bir oyunun içine hapsolmuştuk. Kaçmaya çalışırken birbirimizden uzaklaşıp adını bilmediğimiz istasyonlarda bulmuştuk kendimizi. 5 kişiydik yolun başında...gelenler oldu ardimizdan Adini koyamadığız hislerle tanıştik aşkı öğrendik belkide Ş...
