Arınç oturduğu köşeden konuştuğu bu kişinin kim olduğunu anlamak için daha dikkatli bakıyordu ancak etraf o kadar karanlıktı ki bunun imkansız olduğunu anlamıştı.
"Bayım ismin ne peki?"
"Ne istiyorsan o "
"Nasıl yani? "
"Isimsiz diye hitap edebilirsin. Ya da bul bir şeyler "
"Size nasıl sesleniyorlar onu soruyorum."
"Deli diyorlar."
"Hayır bu isim değil. "
"Ama insanlar öyle hitap ediyor."
Bir an sessizlik hakim olmuştu odaya. Her ikiside bu cümlenin ağırlığnı kaldıramamış gibiydi.
"Dışardakiler hey bak deli geliyor derler. Ismin onlar için değersizdir"
"Evet öyle."
"Isimsiz bey ne zamandır buradasın?"
"Sana ne bundan!"
"Peki sinirlenme."
"Çok konuştun."
"Cok sıkıldım cünkü "
"Yoruldum."
"Hicbir şey yapmadan nasıl oturdugun yerden yorulabiliyorsun bayım? "
"Zihnimi yoruyorsun.düşünmek yorucu bir eylemdir; Konuşmak ise daha beter."
"Sessizlikte boğucu."
"Evet."
"Barlası tanıyor musun?"
"Hayır."
"Diğer hastaları tanımıyor musun? Hicbirini mi?"
"Şu kekeleyenin sesini duymuştum."
"Alex mi?"
"Adını bilmiyorum."
"Nasıl duydun ne diyordu? "
"Dayak yerken bağırıyordu. "
"Ne ! Nasıl? Kim dövüyordu onu?"
"Bilmiyorun."
"Hiç bir şey bilmeden burada öylece çürüyüp ölmeyi mi planlıyorsun?"
"Evet."
"Neden?"
"Insanlar-"
"Kaçıyorsun ama."
"Evet."
"Kaçma!"
"Sus. Yoruldum. "
"Barlas beni buradan çıkaracak."
"Kim bilir belki..."
"Beni ariyordur şimdi. "
"Arasın."
"Işık yok mu burada?"
"Yok."
"Çok karanlık."
"Evet."
Arınç bir an için ayağa kalkmaya çalıştı ama beklemedigi bir şekilde omuzunda bir baskı hissettti.
"Otur !"
"Sıkıldım diyorum bayım !"
"Kuralları unutma."
"Çıkmak istiyorum."
"Çıkamazsınız."
Arınç omuzundaki elleri kavrayıp geri çekti ve ayağı kalkarak karşısındaki kişiye doğru elini uzattı.
Yavaşça yanağına dokundu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOLUN SONUNDA
Novela Juvenil"Büyük bir oyunun içine hapsolmuştuk. Kaçmaya çalışırken birbirimizden uzaklaşıp adını bilmediğimiz istasyonlarda bulmuştuk kendimizi. 5 kişiydik yolun başında...gelenler oldu ardimizdan Adini koyamadığız hislerle tanıştik aşkı öğrendik belkide Ş...
