"Fury, kim bu Kara Mamba?"
"Bu kadının kim olduğunu bir Türk teşkilatı içindeki sayılı üst düzey yönetici bir de düşmanları biliyor. Tabi, düşmanları onun Kara Mamba olduğunu öğrendikten sonra ölüyorlar, o ayrı konu."
"Şehir efsanesi gibi bir şey ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öncelikle yarın Yks'ye girecek olanlarınız varsa eğer başarılar diliyorum. Hiçbir şey sizden, sizin sağlığınızdan değerli değil. Kendinize dert etmeyin ve rahat olmaya çalışın. Öyle ya da böyle gittiğiniz bölümde mutlu oluyorsunuz, tecrübeyle sabit. Tatlı canınızı sıkmayın. Eğer çok canınız sıkılırsa, konuşmak isterseniz mesaj kutum hepinize açık. Sizi seviyorum, başarılar dilerim🖤🌸
⚠️Önceki bölümde herkes Lidya'nın hamile olduğunu düşünmüş. İçiniz rahat olsun Lidya hamile falan değil. İyi okumalar😘
3 Ay Sonra *Mamba'nın görevdeki 5.ayı*
"Sen gerçekten aptalsın." Lidya, Ümit'in kolundaki derin yarayı dikerken gülüyordu. "Sensin aptal." "Gelmeden önce karının hamile olduğunu öğrenmişsin. Niye görevi iptal etmedin?" "Çocuğumun ülkesinde güvenle yaşayabilmesi için benim burada olmam gerekiyor çünkü." Lidya ve Ümit bu 5 ayda oldukça yakın arkadaş olmuşlardı. 5 aydır tanıdığınız, 4 aydır aynı mağarada kaldığınız kişi tabiki en yakın arkadaşınız olurdu.
Biraz önce 3. grubu da dağıtmayı da başarmışlardı. Geriye sadece ana grup kalıyordu. Yani görevin bitmesine sadece bir grupçuk kalmıştı. Ama bu en zor olandı. En fazla silaha, askere ve en büyük korunma devriyesine sebep olan grup yine bu gruptu. Bu grubu ortadan kaldırmak için diğer arkadaşlarıyla birleşecekler ve bir ekip olarak saldıracaklardı.
Mamba baskında yaralanan Ümit'in kolunu dikiyordu. Aynı zamanda da ona acısını unutturmak için onu lafa tutuyor ve saçma şeylerden bahsediyordu. Uzun süredir yiyip içebildikleri tek şey suydu. Bazen de tek tük meyve bulabiliyor ve iyice küçülmüş midelerini onunla doyurmaya çalışıyorlardı. Durum böyle olunca vücut dirençleri düşüyordu. İkiside buna alışıktı. Sonuçta onlar profesyonel askerdi.
Ancak alışık olmaları bazı şeyleri değiştirmiyordu. Düzenli beslenemedikleri için vücutları dinlenemiyor, sürekli yorgun oluyorlardı. Açlıktan kaynaklı baş ağrıları aylardır geçmek bilmiyor sadece uykuda varlığını yitiriyordu. Aldıkları en ufak yaralar bile kolay kolay iyileşmiyordu. Bu onları zora soksa da görevin ne demek olduğunu bildikleri için ikiside şikayet etmiyordu. Bu şartları bilerek buraya gelmişlerdi.
Şartlar bu kadar zorluyken tutunacak tek dal yine birbirleri oluyordu. Aralarında sağlam bir muhabbet vardı. Mental olarak kendilerini rahatlatmak için görev dışında öylesine şeylerden bahsediyor ve birbirleriyle dalga geçiyorlardı. Lidya kabuslarından soluk soluğa uyanırken onu sakinleştiren yine Ümit oluyordu.
"Kızın olmasını mı istiyorsun oğlun olmasını mı?" Ümit, tenine giren iğnenin acısıyla dişlerini sıkıyor ancak o da aklını dağıtmak için başka şeyler düşünüyordu. "Hiç fark etmez. Önce sağlıklı doğsun. Ama kızım olursa daha çok sevinirim." Lidya onun söylediğine güldü. "Eğer kızın olursa adını Lidya koyman gereken o mükemmel andayız bak."
