Kapak tasarımı: @marsveryan
Arkadaşlar "Melez Kız" adlı kitabımın 2. kitabıdır. İlk önce onu okumanız gerekir.
****************
En büyük zaferler,
Kaybettiğini sananlarındır.
En büyük savaş...
Sabah gözlerimi güneşin yakıcı ışıkları ile uyandım. Yataktan hemen kalkıp perdeyi çektim. Ah! Gözlerim acımıştı. Komedinin üzerinde duran saate baktığımda saat daha sabah 6 idi. Artık bir daha uyuyamazdım. Edward'a baktığımda üstü açık bir şekilde yatıyordu. Gülümseyerek yanına gidip üzerini örttüm. Hemen lavaboya girip kısa bir duş aldım. Ardından da üzerimi giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerimi giyindikten sonra odadan çıkıp aşağıya indim. Bugün erkenden yola çıkıp konseyin yanına gidecektik. Ardından da okula gidecektik. Mutfağa girip masaya büyü ile kahvaltılık bir şeyler hazırladım. Daha sonra ellerimi birbirine çarpıp herkesin bavulunu buraya getirttirdim. Böylece boşuna zaman kaybetmezdik. Kalkmalarına daha epey bir zaman vardı. O zamana kadar bir şeyi halletmem gerekiyordu.
Sorun Elif Mirzanlı...
O polisin hala benim hakkımda araştırmalar yaptığını biliyordum. Ve gitmeden bu olaydan bir şekilde sıvışmam gerekiyordu. Aklıma bir tek Max'in daha önce söylediği çözüm gelmişti. Onun ağzından intihar mektubu yazacaktım. Ama sonra el yazısının benimki ile bir olmayacağını düşündüm. Geçen gün arkadaşları kendi aralarında konuşurken onun hep el yazısı kullandığını duymuştum. Bu yüzden bunu kendi yöntemlerim ile halletmeye kar vermiştim. Büyü ile Elif'in bir kopyasını oluşturacaktım. Benim dediklerimi tekrarlayıp kayıtın polisin eline ulaşmasını sağlayacaktım. Ben versem bunu nereden bulduğumu sorup beni daha da oyalayacaklardı.
Oturma odasına gidip ortaya yerleştirdiğim sandalyeye doğru elimi uzatıp büyü sözlerini mırıldandım.
Exemplum
Büyü sözlerini söylediğimde sandalyede oturan bir adet Elif Mirzanlı ile karşı karşıya idim. Masanın üzerinde duran kamerayı alıp televizyonun üzerine yerleştirdim. Kameranın beni görmeyeceği bir yere geçip ellerimi birleştirdim. Gözlerimden mavi ışıklar saçıyordu. Şimdi ne söylesem o da aynılarını söyleyecekti.
Anne, baba! Ben artık daha fazla katlanamıyorum. Bu acıya dayanamıyorum. Ben bu yükle yaşamak istemiyorum. Ben yaşamak istemiyorum, ben ölmek istemiyorum!
Şu an bunu izliyorsanız birkaç dakika içerinde ölmüş olacağım. Ne olursun beni daha fazla aramayın. Size neden gittiğimi ve ya neden ölmek istediğimi açıklayamam. Sadece şunu bilin ki ölümüm de kimsenin hiçbir suçu yoktur. O kan izleri bana ait çünkü onları bilerek oraya bıraktım. Öldüğümü sanın diye ama onun yerine başkalarını benim katilim olduğunu sandınız.
Beni merak etmeyin... gittiğim yerde eminim çok mutlu olacağım. Sizi çok seviyorum.
Konuşma bittiğinde hemen kameranın olduğu yere gidip kaydı durdurdum. Sahte Elif'in yanına gidip elimi sağa doğru kaydırıp görüntüyü yok ettim.
Evet şu an benim bencilce davrandığımı düşünebilirsiniz. Kabul ediyorum ama unutmayın ki; eğer hayatta kalmak istiyorsak sadece kendimizi düşüneceğiz. Ben burada kendimi düşünerek başımın derde girmesini engelledim. Bu benim için bir çeşit hayatta kalma strateji.
