Episode 39

262 13 2
                                    

"មែនហើយជារឿងអភូតហេតុណាស់" ជេហូប

"តែខ្ញុំក៏មិនសោកស្ដាយអីខ្លាំងពេកដែរព្រោះពេលនេះនាងបានមកនៅក្បែរខ្ញុំវិញហើយ, ទោះបីជានាងមិនចាំខ្ញុំប៉ុន្តែពេលនេះនាងបាននៅជិតខ្ញុំហើយ..." ណាមជុន

"ពួកយើងត្រូវថតយូរប៉ុណ្ណាទៀត???" ជីន

"ប្រហែលយប់ជ្រៅបន្តិចហើយព្រោះពេលយប់អ្នករាល់គ្នាត្រូវទៅថតនៅរាជវាំង" អ្នកគ្រប់គ្រង

"ចុះពេលនេះម៉ោងប៉ុន្មានហើយ" ជីន

"ម៉ោងជិត៥ហើយ... អ្នករាល់គ្នាត្រូវថតឲ្យចប់មុនម៉ោង៧យប់នេះទើបយើងអាចទៅថតមួយកន្លែងទៀត" អ្នកគ្រប់គ្រង

"បាទ"

---------------------

-- ០៦:១៥នាទី --

"ពួកបងថតចប់ហើយមែនទេ??? នេះខ្ញុំគេងយូរហើយមែនទេ???" មូន

"គេងឡើងហួសម៉ោងញុំាថ្នាំហើយ..." ជីមីន

"អរ!!! ពិតមែន??? ហេតុអីក៏ពួកបងមិនដាស់ខ្ញុំ??? អា!!!! ដៃរបស់ខ្ញុំឈឺណាស់" មូន

"ហាស់... មិនអីទេមែនទេ!?!? ឈឺខ្លាំងទេ??? បើខ្លាំងបងនាំទៅពេទ្យ" ណាមជុន

"ខ្ញុំមិនអីទេ... ហេតុអីក៏បារម្ភខ្លាំងបែបនេះ... យ៉ាប់ណាស់ប្រុសចាស់ម្នាក់នេះ..." មូន

"បើមិនអីទេល្អហើយ..." ណាមជុនក៏មិនបានចាប់អារម្មណ៍និងពាក្យសម្ដីចុងក្រោយរបស់នាងក្រមុំនោះទេបន្ទាប់មកអ្នកកម្លោះទាំង៧ក៏នាំគ្នាជួយប្រមូលរបស់របររបស់មូន

--០៧:១០នាទី--

"ចង់ទៅផ្ទះទេ??? បើចង់បងឲ្យគេជូនទៅ" ណាមជុន

"មិនអីទេ... ខ្ញុំចង់នៅជិតបងជាងណា" មូន

"បើឈឺត្រលប់ទៅផ្ទះទៅណា..." ជីន

"អត់អីទេពួកបងកុំបារម្ភមើល" មូន

"បាន... ចុះមកអញ្ចឹង" ណាមជុន

បន្ទាប់ពីសមាជិកផ្សេងៗរវល់រៀបចំខ្លួនអស់អ្នកកម្លោះដែលមិនសូវចង់ចេះដឹងរឿងគេយ៉ុងគីក៏បានដើរមកជិតមូនហើយក៏និយាយឡើងមក

"សុីវ៉ា..." យ៉ុងគី

"ចាស..." មូនឆ្លើយទាំងមិនដឹងខ្លួនរួចក៏ក្រលេកទៅអ្នកកម្លោះយ៉ុងគី

Leader កំពូលរវល់ [_ចប់_]Where stories live. Discover now