Leader កំពូលរវល់ [_ចប់_]

Episode 28

#៧ខែក៏កន្លងផុតទៅយ៉ាងរហ័សជាមួយនឹងការបាត់បង់វត្តមានរបស់សុីវ៉ា... រដូវត្រជាក់ក៏មកដល់ជាថ្មីម្ដងទៀតបង្ហាញឲ្យឃើញរូបរាងខ្ពស់សង្ហាររបស់អ្នកកម្លោះជូននឹងណាមជុនកំពុងដើរចេញពីហាងលក់របស់វត្ថុអនុស្សាវរីយមួយកន្លែងដែលអ្នកកម្លោះទាំងពីរបានស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់យ៉ាងសាមញ្ញបំផុតហើយក៏ទទូរឆត្រ័ដើម្បីដើរត្រលប់ទៅកន្លែងដែលពួកគេបានចតឡានទុក.... ដោរសារកុំឲ្យស្ងាត់បរិយាកាសពេកជីនក៏បាននាំណាមជុននិយាយគ្នាលេងកុំឲ្យស្ងាត់បរិយាកាសពេក...

"បងលឺជីមីននិយាយព្រឹកមិញថាស្អែកធ្លាក់ព្រិលលើកដំបូងហើយៗកាលពីនៅក្មេងម៉ាក់បងតែងតែប្រាប់ថាការបន់ស្រន់នៅថ្ងៃដែលធ្លាក់ព្រិលលើកដំបូងក្នុងឆ្នាំក៏សក្ដិសទ្ធិដែរឯងដឹងទេ???" ជីន

"ខ្ញុំដឹងតែវាគ្រាន់តែជារឿងនិទានមួយប៉ុណ្ណោះ" ណាមជុនតបដោយមិនខ្វល់នឹងអ្វីទាំងអស់

"ន៎ែឯងនេះតែងតែអញ្ចឹង" ជីន

"យើងទៅ dorm វិញមែនទេបងប្រុស" ណាមជុនសួរទៅជីនបន្ទាប់ពីឡើងឡាន

"ឯងចង់ទៅណា??? ទៅមើលទឹកទន្លេ?? ឯងនៅតែមិនអាចបំភ្លេចនាងទេឬ???" ជីន

"មែនហើយ... នាងជាមនុស្សតែម្នាក់សម្រាប់ខ្ញុំ" ណាមជុននិយាយដល់នេះក៏កាត់ទៅរកកាលពី៧ខែមុនបន្ទាប់ពីណាមជុនសុបិន្តឃើញសុីវ៉ារួចអ្នកកម្លោះក៏បានផ្ញើសារទៅសុីវ៉ាជាច្រើនតែក៏មិនមានការឆ្លើយតបដូចកាលពីនាងមានបញ្ហាកាលពីលើកមុនបន្ទាប់ពីនោះអ្នកកម្លោះណាមជុនក៏ពឹងឲ្យមិត្តរបស់ខ្លួនដែលរស់នៅជប៉ុននោះស៊ើបពីដំណឹងរបស់នាង, ដោយសារព័ត៌មានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍របស់សុីវ៉ាកំពុងល្បីមិនទាន់បាត់ណាមជុន ក៏បានដឹងថាមិត្តស្រីរបស់ខ្លួនបានជួបឧបទ្ទហេតុគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ហើយក៏បានបាត់ខ្លួនរកមិនឃើញចំណែកឯមិត្តភក្តិរបស់នាងបានសន្លប់មិនដឹងខ្លួនក្នុងបន្ទប់ ICU (បន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់) ដោយសារតែទឹកចូលសួតខ្លាំងពេក.... ក្រលេកមកមើលបច្ចុប្បន្ននេះវិញអ្នកកម្លោះណាមជុននឹងជីនកំពុងអង្គុយក្នុងឡានក្រោយស្ពាលក្បែរទន្លេដែលជាកន្លែងមួយសម្រាប់ណាមជុនមកអង្គុយនៅពេលនឹកដល់សុីវ៉ា... ដើម្បីលួងប្អូនជីនក៏បានយកដៃទៅអង្អែលស្មារបស់ណាមជុនហើយនិយាយឡើងមកថា