The reunion

Έτσι για το καλό

Gabriella's POV

"Γκαμπριέλα... Γκάμπι... Έλα... Έλα μικρό ξυπνα. Ξυπνα και έχεις να πας και σχολείο." Ακουω τον Σον να μου λέει και ενοχλούμαι.

"Άσε με Σον! Δεν θέλω να πάω σχολείο! Θέλω να κοιμηθώ!" Γκρινιάζω και τον ακουω να γελάει.

Ναι οκέι ωραίο γέλιο έχει αλλά όχι όταν κοιμάμαι.

Όταν κοιμάμαι θέλω ησυχία.

Άκρα του τάφου σιωπή.

Να μην με ενοχλεί κανένας.

"Έλα μικρό... Ξυπνα. Σήμερα είναι η πρώτη μέρα στο σχολείο. Ξεκινάς την δευτέρα λυκείου. Δεν είσαι ενθουσιασμένη?" Με ρωτάει ξανά ο Σον.

"Όχι νυσταγμένη είμαι." Του απαντάω και τότε εκείνος με χτυπάει σταααααααααα προσωπικά μου μέρη και αμέσως τρομαγμένη σηκώνομαι από το κρεβάτι και τον βλέπω να με κοιτάζει χαμογελαστός.

"Τέλεια. Σηκώθηκες. Ντυσου τώρα πριν με έρθει ο πατέρας σου και με θεωρήσει κακή επιρροή για εσένα." Μου λέει και τρίβοντας τα ματάκια μου μουτρωμένη σηκώνομαι από το κρεβάτι μου.

"Γιατί είναι ανάγκη να πάω σχολείο? Μια χαρά έκανα τόσα χρόνια ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι. Ξεκινούσα τα μαθήματα στις 11 μια φυσιολογική ώρα... Έτρωγα... Δεν είχα κανέναν να με ενοχλεί... Μια χαρά ήμουν μόνη μου. Γιατί να πρέπει να πάω σχολείο?" Γκρινιάζω.

"Επειδή κοντευεις δεκαέξι χρονών και πότε δεν είχες μια φίλη στην ηλικία σου." Μου απαντάει και γελάω ειρωνικά.

"Πραγματικά πιστευεις ότι με ενδιαφέρει?" Τον ρωτάω.

"Όχι... Αλλά θα έπρεπε... Μάλλον." Μου λέει και με ένα ναζιαρικο χαμόγελο ξαπλώνω πάλι δίπλα του.

"Να σου πω... Αφου ο μπαμπάς μου σε συμπαθεί... Και εσυ έχεις πει... Ότι μόλις γίνω δεκαεφτά θα παντρευτούμε..." Αρχίζω να του λέω με ναζι.

"Γιατί δεν αρραβωνιαζομαστε από τώρα... Και να μείνεις εδώ μαζί μας... Και να πεις στον μπαμπά μου να μην πάω σχολείο και να συνεχίσω τα μαθήματα στο σπίτι?" Τον ρωτάω και γελώντας με αρπάζει και με φιλάει.

"Επειδή δεν πρόκειται να αρραβωνιαστω μια κοπέλα που δεν έχουμε κάνει ουτε τα προκαταρκτικά." Μου λέει και δαγκώνω τα χείλη μου.

"Δεν είναι έτοιμη ακόμα." Του λέω και εκείνος αρχίζει να χαιδευει με το ένα του χέρι το σώμα μου και το άλλο το πρόσωπο μου.

Ναι.

Ενδιαφέρον.

"Ναι... Εμ... Προτιμώ να πάω σχολείο." Του λέω εκείνος όμως μου κλείνει το στόμα.