The reunion

Ο ιππότης της?

Dylan's/Brandon's POV

Κάθομαι στην αίθουσα αναμονής του νοσοκομείου.

Νιώθω απαίσια.

Νιώθω χάλια.

Εγώ φταίω για όλα αυτά.

Δεν ξέρω αν όντως ο μπαμπάς μου κρυβεται πίσω αυτά στα σίγουρα...

Αλλά... Αν είναι...

Εξαιτίας μου ο κολλητός μου...

Ο καλυτερος μου φίλος είναι στο νοσοκομείο εξαιτίας μου...

Και εκείνη...

Η Γκαμπριέλα μου..... Που δεν είναι μου γιατί είναι ελευθερος άνθρωπος και όχι ιδιοκτησία μου...

Αλλά ναι... Η χαριτολογώντας Γκαμπριέλα μου...

Κινδυνευει.

Είναι στα χέρια επικίνδυνων ανδρών.

Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω...

Δεν ξέρω...

Ο μπαμπάς μου ήταν κακός άνθρωπος.

Δεν νομίζω να την έχει... Αν την έχει αυτός σπίτι του.

Μίλησα με τον κυριο Αντέμ.

Μου είπε ότι η Γκαμπριέλα και ο Τεντ είχαν πάει μαζί μια βόλτα...

Αλλά... Ήξερα από εχθές ότι η Γκαμπριέλα θα πήγαινε να γράψει ένα διαγώνισμα στο σπίτι ενός καθηγητή της.

Αν πήγαινε στο σπίτι του πατέρα μου... Θα το αναγνώριζε το σπίτι.

Και εκείνη και ο Τεντ θα το αναγνώριζαν.

Εκεί πέθανε... Η γλυκούλα μικρουλα μου Κάντυ.

Η αδελφή που δεν πρόλαβα να γνωρίσω αλλά μόνο και μόνο επειδή την είδα την αγάπησα...

Στο μεταξυ σκέφτομαι...

Ότι αν... Αν τότε...

Είχα βρει την δυναμη και σαν... Σαν το παιδάκι που ήμουν τότε πήγαινα στην αστυνομία και μιλουσα...

Οι γονείς μου θα έμπαιναν φυλακή.

Και τότε... Ναι η Κάντυ δνε θα είχε γεννηθεί ποτέ...

Αλλά δνε θα έβρισκε και αυτόν τον φρικτό θάνατο.

Που παρολίγο να βρω και εγώ.

Αλλά η Γκαμπριέλα θα ήταν ασφαλείς.

Και ο Τεντ το ίδιο.

Δεν ξέρω τι να κάνω...

Θέλω να μιλήσω αλλά φοβάμαι.

Δεν έχω τολμήσει όλα αυτά τα χρόνια ουτε καν να σκεφτω όλα όσα πέρασα.