"Αδελφούλα μου..." Μου λέει ο Τεντ καθώς μπουκάρει μέσα στο δωμάτιο μου.
"Κοίτα... Τώρα... Που η Τσέλσι είναι μέσα και κοιμάται αφου έχει υπνηλία που είναι το αγαπημένο μου σύμπτωμα της εγκυμοσύνης της..." Συνεχίζει να μου λέει ενώ εγώ βάζω την τρίτη στρώση mascara στις βλεφαρίδες μου.
"Μπορείς να μου πεις τι όνομα θα δώσεις στο παιδάκι μου?" Με ρωτάει και χαμογελαστή αφήνω την mascara και γυρνάω και τον κοιτάζω.
"Όχι." Απαντάω και μουτρώνει.
"Θα μου πεις τουλάχιστον αν το παιδί είναι αγόρι?" Με ρωτάει ξανά.
"Όχι." Του απαντάω ξανά χαμογελαστή.
"Αν είναι κοριτσάκι?" Με ρωτάει ενώ χαμογελάει ενθουσιασμένος.
Ναι το βλέπω...
Θέλει να κάνει κοριτσάκι.
Λες και οι τέσσερις αδελφές που έχει δεν του φτάνουν.
"Όχι." Επαναλαμβάνω και με πλησιάζει.
"Γκαμπριέλα... Αγαπημένη μου μικρή αδελφούλα... Εσύ που μου έσωσες την ζωή... Εσυ που πηρες το καλυτερο δωμάτιο του σπιτιού πριν καλά καλά γεννηθείς..." Συνεχίζει να μου λέει και τότε χωρίς να το περιμένω με αγκαλιάζει σφιχτά.
Ναι οκέι.
Οκέι.
"Πες μου σε παρακαλώ! Σε ικετεύω! Σε ικετεύω! Πες μου! Τι όνομα θα δώσεις στο παιδί μου? Πες μου! Σε ικετεύω! Πες μου!" Αρχίζει να μου γκρινιάζει και αμέσως τον σπρώχνω από πάνω μου και τότε χτενιζω λίγο με τα χέρια μου τα μαλλιά μου και στρώνω το κοντό μου μωβ φόρεμα.
"Μην με αγκαλιάζεις γιατί μου τσαλακωνεις το φορεμα και μου χαλάς τα μαλλιά." Του λέω και με κοιτάζει σαν κουτάβι.
Είναι γλυκούλης ο άτιμος.
Έχει και αυτά τα γαλάζια ματάκια...
Που είμαι σίγουρη ότι θα τα κληρονομήσει ο γιος του γιατί είμαι σίγουρη ότι το παιδί είναι αγοράκι...
Και για αυτό έχω σκεφτεί και το τέλειο παιδικό όνομα για αγοράκι.
Ναι όπως είπα είναι λιγάκι παιδικό το όνομα όμως είναι τόσο τέλειο και χαριτωμένο όπως είμαι σίγουρη ότι θα είναι και ο μικρούλης μου.
"Γκαμπριέλα. Σε ικετεύω. Πες μου πως θα ονομάσεις το παιδί μου. Σε ικετεύω. Πες μου." Μου λέει και τον κοιτάζω με ένα διαβολικό βλέμμα.
"Θα σου δώσω ένα στοιχείο αλλά... Για τις επόμενες δέκα μέρες θα μου κάνεις ότι χάρη θέλω." Του λέω και εκείνος φαίνεται να ενθουσιάζεται ξανά.
