The reunion

Πολλά φιλακια

"Πάντως πέρασες πολύ όμορφα σαν παιδάκι αν κρίνω από όλα αυτά που μου έδειξες σημερα." Μου λέει ο Τεντ καθώς μπαίνουμε μέσα στο κανονικό μας σπίτι και χαμογελάω.

"Ναι... Ήταν πολύ όμορφα. Μπορεί να μην είχα φίλους... Αλλά δεν με πείραζε. Και ποτέ δεν βαριόμουν. Όλα ήταν μια χαρά." Του απαντάω εγώ και πηγαίνουμε προς το σαλόνι να κάτσουμε για λίγο αφου σε δέκα λεπτά ο Τεντ πρέπει να είναι στο σχολείο για μα πάρει την Τσέλσι και να πάνε σπίτι μιας και η Τσέλσι ήθελε να καθήσει και άλλο μετά από το σχολείο για να διαβάσει στην βιβλιοθήκη.

"Και ήσουν χαριτωμένο μωράκι. Βασικά ήσουν ακριβώς όπως ήταν η Μιλένα. Και όταν ήσουν παιδάκι. Και τώρα βασικά μοιάζετε. Είστε ίδιες γενικά." Μου λέει και γελάω λιγάκι αμήχανα.

"Ναι η αλήθεια είναι ότι μοιάζουμε πολύ. Και έχει πλάκα αυτό. Μόνο που εκείνη μεγάλωσε όπως και όπου θα έπρεπε να μεγαλώσει. Σπίτι της με την οικογένεια της." Του απαντάω και εκείνος με αγκαλιάζει.

"Γενικά δεν σε είχα για τόσο ευαίσθητη." Σχολιάζει.

"Εντάξει... Η αλήθεια είναι ότι το γεγονός ότι όλη μου η ζωή είναι ένα ψέμα... Και όλα όσα έχουν συμβεί... Με κανουν να στεναχωριέμαι αρκετά." Του απαντάω και εκείνος αφήνει ένα φιλί στα μαλλιά μου.

"Αυριο μετά από το σχολείο θέλω να ξανά πάω στο σπίτι. Έχω ξεχάσει κάτι πράγματα και θέλω να πάω να τα πάρω." Του λέω και τότε με βγάζει από την αγκαλιά του και με κοιτάζει κάπως ένοχα.

"Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να σε πάω αυριο στο σπίτι σου. Μετά το σχολείο έχουμε κανονίσει με την Τσέλσι να πάμε στην γυναικολόγο της να δουμε το παιδάκι μας." Μου λέει και του χαμογελάω.

"Δεν πειράζει καλε. Πηγαίνετε οι δυο σας. Μπορώ να πάω και μόνη μου με ταξί." Του απαντάω και τότε εκείνος πειράζει το μάγουλο μου.

"Η μαμά ο Αντέμ δεν είναι σπίτι. Πήγαν την Μιλένα στο αεροδρόμιο για να πάει στην Ιταλία στον θείο Ρομπέρτο... Και ο Μπραντ είναι στην σχολή. Πρέπει να πηγαίνω και εγώ σιγά σιγά γιατί η Τσέλσι θα περιμένει." Μου λέει καθώς σηκώνεται.

"Για να μην μείνεις σπίτι μόνη σου θέλεις να έρθεις μαζί μας?" Με ρωτάει καθώς σηκώνεται από δίπλα μου.

"Όχι δεν χρειάζεται. Θέλω να μείνω και μόνη μου λιγάκι να φτιάξω το δωμάτιο μου..." Του λέω και εκείνος χαμογελαστός σκυβει και φιλάει το μέτωπο μου.

"Θα τα πούμε μικρό μου." Μου λέει και χαμογελάω λιγάκι.

"Θα τα πούμε. Να προσέχεις την Τσέλσι και το παιδάκι σου." Του λέω και εκείνος τελικά αφου πειράξει τα μαλλιά μου τελικα φευγει αφήνοντας με μόνη μου στο σπίτι.