Να και οι υπόλοιποι

308 52 286
                                    

Theodore's POV
Τρεις μερες μετά...

"Εγώ πιστευω ότι οποίος είναι νεκρός θα πρέπει να παραμένει νεκρός." Αρχίζει να λέει η Γιασμίν.

"Συμφωνώ. Αφου η αδελφή σου Τεντ τόσα χρόνια ήταν νεκρή για όλους μας... Και αφου είναι ευτυχισμένη στον κόσμο της... Δεν βρίσκω λόγο να μάθει την αλήθεια. Ουτε εκεί ουτε οι γονείς της." Λέει και η Εσμά.

"Τι λέτε ρε κορίτσια? Θα την αφήσουμε στο ορφανοτροφείο? Η θα αφήσουμε την μαμά να κλαίει και αυτόν τον χρόνο και να βασανίζεται?" Τις ρωτάω αμέσως εγώ.

"Εντάξει μωρέ σιγά... Καλά είναι εκεί που είναι η Γκαμπριέλα. Και... Δεν ξέρω κατά ποσο θα είναι καλό ουτε για την μαμά Ανατόλια ουτε για τον μπαμπά θείο Αντέμ ότι το παιδί τους που τόσα χρόνια υπέφεραν... Το απήγαγε ο πατέρας της και τελικά είναι μια μικρή κακομαθημένη πριγκίπισσα που λατρευει τον νεκρό πατέρα της που κατέστρεψε την ζωή της μαμάς Ανατόλια την έβαλε μέσα σε ένα πορνείο και τελικά τις απήγαγε το μωρό της." Λέει η Γιασμίν.

"Ναι αλλά... Αλλά... Η μαμά θα χαρεί. Είμαι σίγουρος. Η μαμά μου θα χαρεί πολυ όταν μάθει την αλήθεια... Όταν μάθει ότι το κοριτσάκι της ζει." Λέω εγώ και τα κορίτσια με κοιτάζουν περίεργα.

"Ναι... Αλλά αυτό πως θα είναι για εμάς?" Ρωτάει η Εσμά και την κοιτάζω με απορία.

"Τι εννοείς?" Την ρωτάω μπερδεμένος.

"Είναι μια ακόμα έφηβη. Μια κακομαθημένη που το μόνο πράγμα που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι ένας παιδεραστής. Πως θα μπορέσουμε να την αντέξουμε?" Ρωτάει ξανά η Εσμά.

"Επίσης... Είναι παιδί του. Είναι παιδί του Αλφόνσο Μπένετ. Και όχι της Ανατόλια και του Αντέμ... Είναι κόρη του. Η κόρη του βιαστή μαφιόζου μαστροπου. Τι θα κάνει εδώ? Και πως... Πως θα δει την Ανατόλια και τον Αντέμ σαν γονείς της?" Ρωτάει και η Γιασμίν.

"Να κάνω εγώ μια ερώτηση?" Ακουμε ξαφνικά την Μιλένα να ρωτάει και αμέσως εγώ η Γιασμίν και η Εσμά γυρνάμε και την κοιτάζουμε ενώ εκείνη είναι στην αγκαλιά του Μπραντ και τον βοηθάει στο να λυσει κάτι ασκήσεις μαθηματικών για το Πανεπιστήμιο.

Ωχ.

Το είχα ξεχάσει αυτό.

Εχω και ένα Πανεπιστήμιο υποτίθεται.

Το έχω ξεχάσει εντελώς με όλα αυτά που συμβαίνουν.

Δεν πειράζει καλή καρδιά.

The reunionWhere stories live. Discover now