The reunion

Η πρώτη συνάντηση

Theodore's POV

"Σου λέω η κοπέλα είναι ανυπόφορη!" Ακουω την Τσέλσι μου να μου φωνάζει ενώ πηγαίνει πάνω κάτω.

"Έλα αγάπη μου... Ηρέμησε...  Δεν χρειάζεται να θυμώνεις." Της λέω και εκείνη γυρνάει και με κοιτάζει έξαλλη.

Ωχ.

Ξέχασα τον πιο σημαντικό κανόνα που έχω μάθει τόσα χρόνια με τις τρεις αδελφές μου στο σπίτι αλλά και με την μάνα μου.

Ποτε δεν λες σε θυμωμένο θηλυκό να ηρεμήσει γιατί το πιο πιθανό να αρχίσει να σε κακοποιεί.

"Να ηρεμήσω? Σε εμένα λες να ηρεμήσω? Βασικά όχι! Όχι! Λεγε μου να ηρεμήσω! Αλλά να μου πεις και πως να ηρεμήσω με αυτήν την κακομαθημένη πριγκίπισσα! Που νομίζει επειδή έχει έναν τραπεζικό λογαριασμό που της φτάνει να ζήσει 100 ζωές νομίζει ότι κάποια είναι!" Συνεχίζει να φωνάζει η Τσέλσι μου.

"Ωραία εντάξει αγάπη μου. Πες τα μου όλα για εκείνη. Τι σου έκανε." Της λέω σοβαρά.

"Αρχικά ήθελε να με χρησιμοποιείσει σαν δουλα της. Αλλά εντάξει. Δεν είναι και τόσο κακιά γιατί θα με πλήρωνε και όλας..." Μου λέει ειρωνικά και προσπαθώ να μην αρχίσω να γελάω.

"Επίσης πήγε και πέταξε όλα μου τα ρουχα στο πάτωμα λέγοντας μου ότι είναι απαίσια και στην συνέχεια γέμισε και τις δυο ντουλάπες με τα δικά της ρουχα. Αλλά φυσικά δεν το έκανε αυτό μόνη της αλλά πλήρωσε ένα άλλο φτωχό δώδεκα χρονών κοριτσάκι να φτιάξει τις ντουλάπες." Συνεχίζει να λέει ενώ φαίνεται να ηρεμεί σιγά σιγά.

Ευτυχώς Παναγία μου.

"Δεν τρώει μαζί μας. Μας σνομπάρει νομίζει ότι είναι κάποια δεν δέχεται να πάει σχολείο και θέλει να συνεχίσει τα μαθήματα στο σπίτι ενώ αυτό δεν γίνεται. Γκρινιαζει. Μιλάει με υφάκι το φρυδι της είναι 24/7 στον Θεό και εχθές έκανε μπάνιο 2 ώρες με αποτέλεσμα να μην έχει όλο το ορφανοτροφείο ζεστό νερό." Μου λέει και τελικά κάθεται δίπλα μου στο γνωστό μας παγκάκι.

"Εντάξει... Ίσως... Να αντιδράει έτσι περίεργα επειδή ξαφνικά έμεινε... Μόνη της. Θέλει απλά λίγο χρόνο να προσαρμοστεί." Της λέω για να δικαιολογήσω την κοπέλα.

"Υποτίθεται ότι έχασε τον πατέρα της. Τον μοναδικό άνθρωπο που είχε στην ζωή της. Και ουτε κλαίει ουτε φαίνεται να πονάει. Είμαι σίγουρη. Αυτή στεναχωρήθηκε περισσότερο που έχασε την βιλαρα και τα πλούτη της παρά που ο μπαμπάς της πέθανε." Μου λέει με πείσμα και την κοιτάζω αυστηρά.