"Τεντ πρέπει να σηκωθείς επιτέλους από το πάτωμα." Ακουω την Γιασμίν να μου λέει εγώ όμως δεν της δίνω σημασία.
"Τεντ είσαι ξαπλωμένος στο πάτωμα εδώ και δυο ημέρες. Πρέπει να σηκωθείς. Να πας να φας. Να αλλάξεις μπάνιο... Και να κάνεις μπάνιο. Ειδικά το τελευταίο." Μου λέει και η Εσμά όμως ουτε και σε εκείνη δίνω σημασία.
"Τουλάχιστον θα μας πεις γιατί είστε έτσι και εσυ και η Γκαμπριέλα?" Με ρωτάει και απορω.
Και η Γκαμπριέλα?
"Είναι και αυτή έτσι στα πατώματα εδώ και δυο μερες. Αλλά εκείνη με την μεταφορική σημασία γιατί αυτή είναι καθαρός άνθρωπος και παρά την κατάθλιψη κάνει μπάνιο και αλλάζει ρουχα." Συνεχίζει να μου λέει η Εσμά και στεναχωριέμαι και για εκείνη τώρα.
Και για εκείνη...
Αλλά κυρίως στεναχωριέμαι για την Τσέλσι μου.
Για την Τσέλσι μου που με άφησε.
Με άφησε.
Με χώρισε.
Βέβαια εκείνη όπως και η Γκαμπριέλα είναι σε χειρότερη θέση γιατί μεγάλωσαν γνωρίζοντας ότι οι γονείς τους τις άφησαν...
Αλλά και πάλι.
Αυτό πονάει.
Είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί της.
Την αγαπάω πολύ... Τόσο πολύ.
Και με άφησε...
Με άφησε... Επειδή δεν την υπερασπίστηκα.
Αλλά είχα ήδη στεναχωρήσει την Γκαμπριέλα και δνε ήθελα να της φωνάξω και άλλο...
Και... Ναι ξέρω ότι ήταν λάθος της Γκαμπριέλα να χαστουκίσει την Τσέλσι...
Όπως ήταν λάθος η Τσέλσι να της μιλήσει με αυτόν τον τρόπο για τον Σον η για τον πατέρα της...
Όμως δεν ήξερα τι να κάνω και εγώ...
Ήμουνα ανάμεσα τους...
Η μια είναι η αδελφή μου...
Και η άλλη είναι ο μεγάλος μου έρωτας...
Πως μπορώ να διαλέξω ποια να υποστηρίξω?
Και στο προκείμενο θέμα η Τσέλσι είχε δίκιο...
Η Γκαμπριέλα πρέπει να σταματήσει ναι βγαίνει με άνδρες τριάντα χρονών...
Μόνο όταν γίνει... Εικοσιπέντε... Είκοσι έξι χρονών επιτρέπει να ξανά βγει με άνδρες τριάντα χρονών.
