Μια εβδομάδα μετά...
Και νόμιζα ότι τα μαθήματα στο σπίτι ήταν βαρετά.
Το σχολείο είναι ακόμα χειρότερο.
Στο σπίτι τουλάχιστον έκανα πεντε ώρες με τους καθηγητές μου και τελικά με αφήνανε στην ησυχία μου.
Εδώ στο σχολείο έχουμε μάθημα εφτα ώρες οι καθηγητές είναι όλοι άνθρωποι που έχουν κάνει λανθασμένες επιλογές στην ζωή τους η άνθρωποι με κατεστραμμένα όνειρα...
Τα περισσότερα παιδιά είναι βλαμμένα και το μόνο που τους νοιάζει είναι το πως να βγάλουν τις τέλειες φωτογραφίες για το ινσταγκραμ η το πως θα κάνουν σεξ...
Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που πηγαίνω σχολείο μετά από όλα όσα έγιναν με την αγαπημένη μου Κάντυ...
Και είναι η πρώτη μέρα που ο Σον δεν κάνει μαθήματα στο σχολείο μας.
Αυτό σημαίνει ότι το μάθημα των μαθηματικών θα μας το κάνει ένας καινουριος καθηγητής και να πω την αλήθεια...
Αδιαφορώ τελείως το ποιος θα είναι αυτός ο καθηγητής.
Ελπίζω μόνο να έχει IQ πάνω από του μέσου πιθήκου να έχει έστω και λίγη όρεξη για ζωή... Και να ξέρει να με διδάξει κάτι που δεν έχω διδαχθεί μέχρι στιγμής.
"Καλημέρα σας παιδιά..." Ακουω έναν άνδρα να λέει και τότε σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω έναν μελαχρινό ψηλό και γεροδεμενο άνδρα να μπαίνει μέσα φορώντας κουστουμι και κρατώντας μια τσάντα χαρτοφύλακα.
Ναι.
Κάτι μου λέει ότι αυτός είναι ο καινουριος μου καθηγητής.
"Με λένε Ντρέικ Γκρέυ και είμαι ο καινουριος σας καθηγητής στο μάθημα των μαθηματικών." Συνεχίζει να μας λέει και τότε καταλαβαίνω ότι όλες τον κοιτάζουν σαν ξελιγωμενες.
Ναι.
Γιατί?
Δεν είναι και ιδιαίτερα όμορφος.
Δεν είναι σαν... Σαν τον Μπραντ.
Δεν έχει αυτά τα τέλεια πράσινα μάτια...
Δεν... Δεν έχει αυτό το τέλειο πρόσωπο...
Δεν είναι ο Μπραντ...
Αλλά και τι να το κάνω αυτό...
Ο Τεντ και η Γιασμίν δεν θέλουν να κάνω... Παρέα μαζί του.
Θέλουν να μείνω μακριά τους για να είναι εκείνοι χαρούμενοι...
Και εγώ αυτό θέλω.
