The reunion

Ελευθερία

Gabriella's POV

"Οχι! Οχι! Αφήστε με! Δεν θέλω! Αφήστε με!" Φωνάζω και τότε ένας βλάκας αρχίζει να δένει τα χέρια μου.

"Αφήστε με είπα! Δεν θέλω! Αφήστε με! Βοήθεια! Βοήθεια! Βοήθεια!" Συνεχίζω να φωνάζω κλαίγοντας και τότε ο βλάκας αρχίζει να γελάει.

"Ναι... Ναι σίγουρα. Θα σε βρουν. Θα σε ακουσουν και θα έρθουν να σε σώσουν." Με κοροϊδευει ο βλάκας και τον κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια.

"Είσαι κακός... Αυτό είναι πολύ κακό..." Του λέω και εκείνος γελάει ξανά.

"Ναι... Το ξερω. Σε έχω βάλει μέσα σε ένα μπουρδέλο. Το ξερω οτι είναι κακό αυτό. Αλλά ναι... Δεν με νοιάζει. Νομίζεις." Απαντάει ειρωνικά και δεν ξέρω τι να κάνω.

Φοβάμαι.

Φοβάμαι τόσο πολυ.

Αυτό είναι κακό...

Τόσο κακό...

Φοβάμαι.

Από τότε που αρχισα να έχω σχέση με τον Σον... Φοβόμουν το σεξ.

Και τώρα.. Είμαι μέσα σε ένα οίκο ανοχής.

Εκεί... Ο κόσμος...

Ο κόσμος κάνει... Σεξ.

Και εγώ δεν θέλω...

Δεν θέλω να κάνω αυτό.

Ειδικά με έναν... Ξένο.

Δεν θέλω να μείνω εδώ...

Δεν θέλω.

Θέλω να φύγω. 

"Εδώ... Έμεινε έξι χρόνια η μαμά σου. Εξαιτίας του ανθρώπου που εσυ λες μπαμπά. Εδώ έμειναν τόσα παιδιά που εσυ τους έλεγες ψευτες επειδή κατηγορουσαν τον μπαμπά σου. Και... Ναι. Έκπληξη. Θα δεις πόσο ψέματα και πόσο άσχημο είναι όλο αυτό." Μου λέει ο βλάκας και κοιτάζω τον χώρο γυρω μου.

Εδώ είναι τρομακτικά.

Είναι πολύ τρομακτικά.

Οι τοίχοι είναι όλοι μαυροι.

Και δεν έχει καθόλου έπιπλα.

Μόνο ένα στρώμα και κάτι αλυσίδες με τις οποίες έχουν δέσει τα χέρια μου με αποτέλεσμα μα μπορώ να κουνηθώ υπερβολικά λίγο.

"Σήμερα θα κάτσεις να ξεκουραστείς. Αυριο πιάνεις δουλειά. Ένας τυπος θέλει να κάνει σεξ με μια μικρή παρθένα. Και εσυ εισαι τέλεια για αυτό." Μου λέει ο βλάκας και τον κοιτάζω.

"Γιατί το κάνεις αυτό? Γιατί? Δεν έλεγα ότι αυτά τα παιδιά έλεγαν ψέματα. Είπα ότι έκαναν λάθος. Ότι είναι μπερδεμένα. Και ότι ο μπαμπάς μου... Είναι αθώος." Του λέω και εκείνος πιάνει βίαια τον λαιμό μου.