"Ουάου. Το σπίτι σου είναι υπέροχο." Μου λέει ο Μπραντ καθώς κοιτάζει γυρω γυρω τον χώρο.
"Καλο ειναι." Λέω καθώς αρχίζω να βαζω κάτι βιβλία σε μια βαλίτσα για να τα πάρω στο καινούριο μου σπίτι.
"Τι λες καλό ειναι? Το σπίτι είναι τεράστιο! Βασικά είναι παλάτι! Χάνεσαι εδώ μέσα!" Φωνάζει ενθουσιασμένος.
"Εντάξει... Μεγάλο είναι. Και ωραίο αλλά... Γεμάτο αναμνήσεις η οποίες ήταν όλες ένα ψέμα." Του απαντάω εγώ.
"Δεν είναι όλες ψέμα. Όλοι σε αγαπουσαν. Ειδικά ο μπαμπάς σου αυτή η Ντόνα και ο Σον." Μου λέει εκείνος όμως αυτό δεν με κάνει να νιώσω καλύτερα.
"Ναι αυτό είναι ακόμα χειρότερο. Προκειμένου αυτοί οι άνθρωποι να δώσουν αγάπη έπρεπε να απαγάγουν ένα μωρό και να κάνουν δυο ανθρώπους... Και όχι μόνο... Δυστυχισμένους." Του απαντάω και τότε κλείνω και αυτή την βαλίτσα μου.
"Ο μπαμπάς παππους σου σε απήγαγε βασικά... Οι άλλοι... Απλά σε μεγαλωσαν με ψέματα αφου σου έλεγαν ότι να ναι και σου έκρυβαν την αλήθεια... Αλλά και με αγάπη." Μου λέει εκεινος και αφήνω μια ανάσα.
"Καλά. Ας αλλάξουμε θέμα συζήτησης. Αυτό το θέμα με στεναχωρεί." Του λέω καθώς ανοίγω μια ακόμα βαλίτσα και αρχίζω να βαζω μεσα κάποια ρουχα που είχα αφήσει μέσα στο σπίτι.
"Καλά άλλο θέμα. Τι στο καλό θα τα κάνεις όλα αυτά τα ρουχα τα παπούτσια... Τις τσάντες και τα βιβλία?" Με ρωτάει και χαμογελάω λιγάκι.
"Θα τα δωρίσω." Απαντάω εγώ.
"Αλήθεια? Που θα τα δωρίσεις όλα αυτά?" Με ρωτάει κάπως χαρουμενα.
"Στο Ίδρυμα Κάντυ." Του λέω και τότε σηκώνω το βλέμμα μου και τον βλέπω κα με κοιτάζει έκπληκτος.
"Όλα αυτά θα πάνε προς το παρόν σε μια άλλη μου έπαυλη στην Οξφόρδη. Θα ξεκινήσω διαδικασίες αυτή η έπαυλη... Το κάστρο που λέτε και εσείς... Να γίνει ένα ίδρυμα. Το ίδρυμα Κάντυ. Και όλοι όσοι θα εργάζονται θα πληρώνονται μόνο από τις νόμιμες εταιρείες μου. Τις άλλες έχω πει στην Ντόνα να με απομακρύνει. Και θα περνουν έναν αρκετά καλό μισθό. Και εδώ όλοι τους θα πρέπει να έχουν τελειώσει παιδική ψυχολογία και όχι μόνο. Πρέπει να είναι όλες καλές. Και οι εθελοντές όλοι δίπλα στα παιδιά." Του λέω και τότε εκείνος σκυβει κοντά μου και αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο μου.
"Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος." Μου λέει και χαμογελάω.
"Καλη είμαι." Του απαντάω και τότε εκείνος αφήνει ένα φιλί στα χείλη μου.
