Kabanata 16

5 1 3
                                    

"Doc Gomez!" one of my colleague calling me.

"Yes? Doc Martin?" i said.

"Are you out of duty? Let's have a dinner?" i looked at him while thinking if i would or not.

"Oh sure!" i said while getting my bag on the table.

I though it's only for two but i think he invite some of our colleagues. I drove fast in the given address

"Doc Gomez over here!" he raised his hand to see him.

"Im glad you came!" he said.

I smiled at him while sitting next to Doc Frisia.

We enjoyed dinner and after that we went home. I opened the door and i saw my mom busy on her laptop. She didn't notice that i came home so i made a fake cough.

"You're here!" i rolled my eyes to her and give her a kiss and hug.

"Im tired!" i said while going upstairs when she said something i made me stop.

"Pinapasunod kana ng kuya mo sa pilipinas."

"Me?" she looked at me while raising her brows.

"Baka ako? Doctor ako eh." pamimilosopa niya.

Bakit ako? Masaya na ko sa pinagtatrabahuhan ko. Masaya nako sa mga ka work mates ko. Sa kapwa ko doctor.

After 15 years of struggling her in US,i made friends here. Naging successful ang operasyon ko at laking tuwa ko dahil nakapag-tapos ako sa kurso ko. Inabala ko yung sarili ko sa pag-aaral ko ng walang iniintindi. Akala ko after 15 years magiging ayos na ko.

"You should resign to Dahmi Hospital as soon as possible. May nag resign na doctor doon sa Hospital ng kuya mo. At ikaw na ang papalit doon."

Yes! My hospital na rin si Kuya sa Pilipinas at may pamilya na rin. After 15 years nakapundar rin siya ng Hospital niya. Hindi ganon ka easy pero pinagsumikapan niya. Siya rin ang nagpa-aral sakin noong wala pa siyang pamilya dahil sabi niya sakin noon na kapag nakatapos ako sa kaniya na raw ako magtatrabaho. Siguro ito na nga yung panahon para tumulong rin sa kaniya.

That night i made my decision. Kinabukas, nagpunta ako sa Head Department para mag bigay ng resignation letter.

"You work hard for so many year, then you give me this letter." Doc Dahmi said to me. Siya ang may ari ng Hospital na ito.

"My brother needs me in Philippines." sabi ko at ngumiti.

"I understand. You did well! You're one of the greatest doctor in my hospital. And i hope you did well to your brother's hospital too."

"Yes i will! Thankyou Doc." i said, i was about to leave ng magsalita ulit siya.

"I hope you apply what you've have learn in this Hospital." nakangiting sabi nito at tumango ako bago lumabas ng pinto.

Nakita kong nag-aabang sila Doc Frisia at Doc Fatima sakin.

"Hope to see you soon guys!"

"Ingat ka roon ha!" sabi ni Frisia sakin.

"Mag-ingat rin kayo. Tawagan niyo lang ako." sabi ko.

Naglakad na ako papunta sa Locker ko para kuhain ang ibang gamit ko na narito pa. When i heard someone open the door.

"Are you leaving now?" Doc Martin said.

Isa ito sa mga naging sandalan ko sa tuwing nahihirapan ako sa tuwing pumapalpak ako. Nandito siya palagi para sakin.

"Yes." simpleng sagot ko.

"I guess." tumango siya kaya tumalikod ako para kuhain ang sapatos ko. "Take care." sabi nito.

Ako Nalang Sana [ON-GOING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon