My Three Words

Saviour

2.

Sa Rooftop. Ilang oras na ako naghihintay kay Sofia. Hindi pa rin siya dumadating. I tried to contact her phone number but she's always unavailable. Naka off pa rin ang phone niya. Tinakasan ko sila mommy at daddy para makipag tagpo kay Sofia dito. Sana ay dumating na ang kaibigan kong iyon.

Sa paghihintay ko ay biglang bumuhos ang ulan. Kung kailan naman. Nakikisama ba siya sa sakit na nararamdaman ko? Bakit ngayon ka pa umulan hindi ako pwedeng umalis dito hangga't wala si Sofia.

Nagring ang phone ko at inabala ko ang sarili kong tingnan ito dahil baka si Sofia na iyon. Pero ang nakarehistro sa screen ay caller id ni mommy. Pauuwiin niya ako dahil umuulan na pero hindi pa ako pwedeng uuwi.

Dadating siya naniniwala ako. Naniniwala ako kay Sofia.

Nagulat ako ng biglang kumulog at kumidlat. Nagtago ako sa ilalim ng sirang lamesa na nasa rooftop. Kamalas malasan ay ngayon pa. Takot pa naman ako sa kulog at kidlat.

"Please Sofia dumating ka na."

"Sofia nasaan ka na?" Sigaw ko. Bigla na namang kumulog at kumidlat. Tama na sinabi dahil natatakot na ako. Sinilip ko siya doon sa baba dahil kita dito sa rooftop ang gate pero ni isang bakas ni Sofia ay wala akong makita.

"Sofia why did you leave me like this?"

"Sofia I thought you were different from them."

"Sofia please meet me now."

"You're the only one I've got please don't leave me bestfriend."

"Please Sofia don--"

"Anak you're awake." I saw mom. I look around and I find myself in my room and I am now lying in my bed.

Paano akong nakapunta dito? Nasa rooftop ako. Hinihintay ko dapat si Sofia doon. Nangako ako hihintayin ko siya. Paano pag dumating siya at wala ako doon. I'm sure magagalit iyon sa akin baka magtampo at hindi na ako kausapin.

"Anak are you okay?"

"I will go back there." I said.

"Anak you are not allowed to go outside. Malakas ang ulan at nag passed out ka sa rooftop. Mabuti na lang at may nakakita sayo. Tinawagan kita at iyong lalaki ang sumagot anak at sinabing nagpassed out ka nga kaya pinuntahan ka namin. Hinahanap ka talaga namin dahil nag aalala ako sayo."

"I need to see Sofia."

"Anak please listen to me."

"Mom please let me." Mahinahon pa ako sa pakikiusap sa kaniya.

"Anak naman."

"Please mommy don't push me to be bad even to you." I said.

"No I will not let you go outside."

"Are you like dad now?" I asked. "Did he talked to you that I am the bad person here? Come on mom tell me."

Hindi ko kinakaya na wala na akong kakampi. Na miski si mommy ay hindi na din ako naiintindihan.

"I see. I thought you were different mom. But here you are showing the fact that you are just like hi--"

Pak.

Napailing ang ulo ko ng lumapat ang kamay niya sa pisngi ko. She slapped me so hard. Nararamdaman ko ang sobrang sakit na idinudulot nito.

I looked at her so plain.

"I'm sorry anak I didn't mean it."

"I don't need anyone here. Please leave me alone." I said. Humiga ako at iniwas ang sarili sa kaniya. Naramdaman ko namang tumayo na siya sa kama ko.