Bana böyle bakma

İlerdeki Bölümlerden alıntı;

Bu kısımı çok severek yazdığım için hemen sizinle de paylaşmak istedim.
Normalde bir kaç bölüm var daha bu kısmı okuyabilmeniz için ama ben galiba fazla sabırsız bir insanım ;)
Keyifli okumalar dilerim ...

________________________

-"Meyram dur ... "dedi yalvarırcasına.

Sinirden tüm vücudum titriyordu,
haala mı ya?
Utanmadan nasıl hala adımı anabiliyor ?

+"Biliyorsun değil mi, senin benim adımı anmaya hakkın bile yokken sen utanmadan sahiplenici bir dille konuşuyorsun benimle."

Sırtım ona dönük olduğu için beni anladığına bile emin değildim.

-"Önce sakince bir konuşalım, lütfen benimle gel."

Onu duymazlıktan gelip devam yürüdüm.

-" Meyram arkana bile bakmadan beni öylece bırakıp gidecek misin gerçekten?"

Bileğimi kavrayan elini kurtardım kendimden sonrada arkamda duran Serdar'a döndüm yavaşça.

+" Neyapmamı bekliyorsun Serdar, ha? Sen söyle onu yapayım o zaman? "

Sonra sinirden gülmeye başladım, sesli bir kahkahadan sonra gözyaşlarım kendiliğinden akıyordu zaten.
Kesinlikle delirmiştim ben, evet kafayı yemiştim hatta. Sinirlerim bu kadar yıprandığı için de hareketlerimi kontrol edemiyordum.

+" Yada şöyle sorayım, sen neyapardın benim yerimde olsan? Kalır mıydın haala yanımda?"

Serdar cevap vermek yerine gözlerini kapattı ve acmamayı tercih etti.

+" O zaman ben cevap vereyim senin yerine ... kalmazdın.
Sen olsan çoktan basıp giderdin, bırakırdın beni ama bana bak ben haala burdayım.
Hemde beni burda tutan hiç bir şey yokken haala burdayım."

Sonra yavaşça gözlerini açtı, gözleri kan dolmuştu, gözleri yaşlardan parlıyordu ama nasıl başarıyorsa akmıyordu bir tane dahi damla aşağı.

Ona biraz olsun acımadım bile, hiç bir şey his etmiyordum artık ona karşı.
Sanki kalbim uyuşmuş gibiydi.
Sonrada bu duygusuz halimden korktum bir an ama Serdar bana acımadan içimde ona karşı ne varsa söküp almıştı.

Bende artık ona acımıyacaktım.
Ben artık kimseye acımıyacaktım.

-" Sen ben değilsin ki Meyram, sen bu Dünyada tanıdığım en merhametli insanlardan birisin. Beni de Affet, ne olur yapma böyle, bırakma beni ..."

Sesi titriyordu ve sonlarına doğru kısılmıştı, onu doğru anladığıma dahi emin değildim.

-" inan bana lütfen, çok pişmanım, hemde hiç olmadığım kadar."

+" Sana inanayım öyle mi Serdar? Sen bu Dünyada bunu benden isteyecek son insan bile değilsin.
Duydun mu beni?
Sen bana inandın mı?
Sana yalvardım kapında yattım, bana inan dedim ama sen bana inanmadım, ben her defasında kendinden ittin.
Sana dedim onların dedikleri doğru değil diye ama sen beni dinlemedin bile."

Dayanamadım ve içimde ne varsa döktüm.

Ona bağırarak: