Loving the Dark Sky

CHAPTER 27

Sa halip na gumala sa labas ay ipinakita nalang sa'kin ni Hugo ang lahat ng mga kwarto sa loob ng mansion. Nang sabihin sa'min ng kasambahay na dumating na si Tito ay sinalubong namin siya ni Hugo sa labas.

"It's been a while, Andria. How are you?" tanong sa'kin ni Tito habang naglalakad kaming tatlo papasok ng mansion kasunod ng mga kasambahay.

"It's complicated, Tito. I don't know."

"Nasabi na sa'kin ni Heidi ang lahat ng nangyari. I never thought that you're the long lost daughter of Alessandra."

"You've met my mother?" I blinked my eyes a lot of times. Well, I shouldn't have asked that question because it's really possible. Of course he met my mother because he's married with my mother's sister!

"Yes, I've met your mother. And she really looks a lot like you. Akala ko noon ay magkamukha lang kayo kasi marami namang magkakamukha sa mundo pero totoo nga na anak ka niya."

I smiled, but it didn't last. Dati ay sinasabi sa'kin ng mga kakilala ko sa Pilipinas na kamukhang-kamukha ko si Mommy. But in turns out that they're wrong. Nagkamali din ako dahil naniwala ako sa kanilang lahat. Naniwala ako kasi lumaki ako sa mga Monteverdi. Hindi ko naman alam na hindi pala nila ako tunay na anak. Hindi ko pa nakikita ang hitsura ng tunay kong ina pero base pa lang sa mga sinabi nina Tito at Tita ay kamukhang-kamukha ko talaga siya. In this life, I've learned that appearance will not always be the basis for a person to know whose family he or she comes from. Blood, appearance, and name are not just the only basis for having a real family. All of those are useless if every member of the family doesn't have a good connection with one another.

Nakaupo na ako dito sa mahabang sofa, katabi si Hugo, habang si Tito naman ay nakaupo sa single sofa. Muli akong napatingin sa family portrait ng pamilya Bustamante na nasa may second floor landing ng hagdanan. Pagkatapos ay ibinalik ko ang tingin ko sa mag-ama na ngayon ay nag-uusap. Muling bumalik sa isip ko ang pagtataka dahil sa pagkakaroon ni Tito ng sariling bahay. Magkaaway ba sila ni Tita kaya bumukod nalang siya? O baka kapag nag-aaway lang sila ay saka siya umuuwi dito?

"Papá, todavía no le he contado a Andria sobre ti y Mamá. Necesito tu permiso," sabi ni Hugo.

"Le pediste permiso a tu mamá?" sabi naman ni Tito.

"Aún no."

"Hijo, siempre tienes mi apoyo. Me parece bien que le cuentes a Andria sobre eso, pero no sé si tu madre estará de acuerdo. Tal vez todavía no se lo ha contado a Andria porque está buscando el momento adecuado para ello."

Tamad nalang akong napatingin sa kawalan. I sighed. Wala naman akong maintindihan sa pinag-uusapan nila. Kahit na ang karamihan sa structures ng Filipino language ay base mula sa Spanish, hindi ko pa rin maintindihan ang pinag-uusapan nila. I feel like a fish out of water. I only looked at them when they changed the language they're using.

"Libre ka ba mamaya, Dad?"

"Anong oras?"

"Dinner time."

"Yes, why?"

"Is it okay if you join us for dinner later?"

"Well, I can——"

Hindi natuloy ni Tito ang sasabihin niya dahil biglang tumunog ang kanyang phone na nasa kanyang bulsa.

"Oh, I'm sorry. I'll just answer this call," aniya bago tumayo. "I'll be back in a minute!" dagdag pa niya saka naglakad papalayo.

Napatingin ako kay Hugo nang maabutan ang tingin niya sa'kin.

"I'm sorry if we're using a language that's foreign to you," aniya.