"အ.အား..ဟူးး"
"စိတ်ကိုလျှော့ထားလေ"
"အွန့်...နာတယ်..ဖြေးဖြေးလုပ်"
"အင်း....."
"အ့..ဂျောင် ကု!"
"ကိုလဲ ဖြေးဖြေးလေး ထဲ့တာပါ။ ခဏပဲ ပြီးတော့မယ်။...ဟူးးး"
"အာ....မြန်မြန်လုပ်ဗျာ"
"မြန်မြန်လုပ်လို့ရတဲ့အရာမဟုတ်ဘူးလေ..."
"အားးးးဟားးးနာတယ်"
"ရုန်းရင်ပိုနာမှာနော်"
"အွန့်....ပြီး..ပြီးပြီလား"
"ဟူးး...ပြီးခါနီးပြီ ခဏ..အင်း....
ပြီးပြီ"
------
လွန်ခဲ့တဲ့နာရီဝက်ခန့်က...
"မေမေသားပြန်ရောက်ပြီ....မနက်စာဘာလုပ်ထားလဲ"
"သား..နှဖူးမှာ ဒဏ်ရာကြီးလား..ပြစမ်းမေမေ့ကို"
"အာ..ဟုတ်တယ် မှောက်လဲတာလေ တောထဲမှာ အကောင်လိုက်ဖမ်းရင်း"
"ဘာကောင်တွေ့လို့တုန်း"
"ယုန်။....ယုန်ဆိုးလေးကို လိုက်ဖမ်းတာ"
"ဖြစ်ရမယ်..မနက်စာ အမြန်လာစား။ သားဖေဖေက ရုံးတောင်သွားပြီ"
"ဟွန့် သားစက်ဘီးယူမလို့ပါဆို"
"ဘယ်သွားဦးမလို့လဲ"
"သားအင်္ကျီဝယ်ချင်လို့...မေမေ! သားကို မုန့်ဖိုးလေးပေးပါဦး နော် "
"ယူပါ ယူပါ။ သားစားပြီးအရင် မေမေအနာဆေးလူးပေးမယ်"
"ဟွန့်အွန်း..သားဘာသားလူးမှာ မေမေ ဆေးတွေသားခန်းထဲ ဒီတိုင်းထားလိုက်" ပလုတ်ပလောင်းစားကာ ပြောလာသည့် ကင်ထယ်ယောင်းက သိပ်ကိုဗိုက်ဆာနေတာ သိသာလှသည်။
"သား"
"ဝွန်..အွန်းး "
"သား..မေမေ မသိအောင်တခုခုများလုပ်နေသလား"
"ဟွန့်အွန်း လုပ်ဝူး"
စိုးဂျင်စကားကိုအာရုံမစိုက်နိုင် မနက်စာကိုသာ သရဲဝင်ပူးနေသလိုစားနေတော့သည်။ စိုးဂျင်လဲဘာမှပြောမနေပဲ အိပ်ခန်းထဲကဆေးဗူးသွားယူကာ ထယ်ယောင်းအခန်းထဲ ထားပေးလိုက်သည်။
စားပြီးသောက်ပြီးသားထယ်ယောင်းက နောက်ထပ် ပန်းကန်ဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲယူသွားပြန်သည်။ ထူးထူးဆန်းဆန်း ပြုမူနေတဲ့သားဖြစ်သူကို ကြည့်ပြီး ခေါင်းတခါခါ ဖြစ်နေတော့သည်။
YOU ARE READING
𝑺𝒕𝒊𝒍𝒍 𝑾𝒊𝒕𝒉 𝒀𝒐𝒖 (Complete)
Terror"သရဲဆိုတာတောင် ဂရုမစိုက်တာ ။ သူများယောက်ျားဆိုတာကို ဂရုစိုက်မယ်ထင်နေလား။ သူ ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ချစ်တယ်"
