Unconditional Love { Uni & Zaw } [ COMPLETED]

🏳️‍🌈22🏳️‍🌈 { Zawgyi }

သီဟ - ကိုကို

သု၀ဏ္ - ေျပာ

သီဟ - ကိုကို ကလည္း ညင္ညင္သာသာေလး ထူးတာ မဟုတ္ဘူး။

သု၀ဏ္ - မင္းကို ငါဘာေျပာခဲ့လဲ။ ငါ နဲ႔တြဲရင္ ရိုဆန္မႈေတြ ရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔။

ဟုတ္တာေတာ့ ဟုတ္သည္။ ဘုန္းသု၀ဏ္ က သူ႔မိဘေတြကိုေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလမွ ခြၽဲႏြဲ႔တယ္။ ရိုဆန္မႈဆိုတာကလည္း ဘာလဲ မသိေသာ ေကာင္ေလး။ 

ကိုကို လို႔ေခၚရင္ ဗ်ာ လို႔ ထူးေစခ်င္သည္။ သူ႔လူနာေတြနဲ႔ ဆိုရင္လည္း ၾကင္ၾကင္နာနာ ညင္ညင္သာသာ မေျပာပဲ တည့္တိုး ေျပာတာေတြသာ မ်ားသည္။

သီဟ - ကိုကို ကြၽန္ေတာ္ ကယ္လီဖိုးနီးယား ကို သြားရမယ္။

သု၀ဏ္ - ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ။

သီဟ - ၂လ!

သု၀ဏ္ - ၂လေတာင္လား။ ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ၾကာမွာလဲ။

သီဟ - ေနာက္ထုတ္မဲ့ ကုန္ၾကမ္းေတြ စီစစ္ရမွာမို႔။

သု၀ဏ္ - အၾကာႀကီး မင္းကို လြမ္းေနရေတာ့မွာပဲ။

ခနက ၿမိန္ေရယွက္ရည္ စားေသာက္ေနေသာ ကိတ္မုန္႔ပန္းကန္ေလးဟာ အခုေတာ့ ခက္ရင္းျဖင့္ထိုးဆျြခင္းကို ခံရၿပီ

သီဟ - ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုကို နဲ႔ မခြဲခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ကိစၥက အေရးႀကီးေတာ့ မသြားမျဖစ္လို႔ပါ။

သု၀ဏ္ - အင္းပါ ဟိုမွာ အစစအရာရာ ဂရုစိုက္။

သီဟ - ကိုကို ထိုင္းျပန္အံုးမွာလား။

သု၀ဏ္ - အင္း ျပန္မွာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကို ၿပီးေအာင္တတ္ရမွာေပါ့။ ပိုက္ဆံေတြက တြင္းထဲက ႏိႈက္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။

သီဟ - အာဆို အိမ္မွာ ေနမွာလား။

သု၀ဏ္ - ငါတစ္ေယာက္တည္း မေနပါဘူး။ ေက်ာင္းေရ႔ွက အေဆာင္သိတယ္မလား။ အဲ့မွာ ငွားေနမလို႔။

သီဟ - အစစ အရာရာ ဂရုစိုက္။ ကြၽန္ေတာ္ မရိွဘူးဆိုၿပီး ညဥ့္နက္တဲ့ အထိ စာေတြ မလုပ္နဲ႔။

သု၀ဏ္ - အင္းပါ ေမာင္ လည္း ဂရုစိုက္ေနာ္။

ေကာ္ဖီခြက္ကို လွမ္းေနတဲ့ သီဟလက္ေတြ ရပ္တန္႔သြားၿပီး သု၀ဏ္ ကို မ်က္လံုးျပဴးကာ ၾကည့္ေနမိသည္။