ELİMİ TUTAN HAYALLER ~ GERÇEK AİLEM ~ Tamamlandı

|8|

HATIRLATMA...

Annem: a..anne mi? ...... NE ALİ ASAF UYANDI MI? KEMAAL ALİM UYANMIŞ.
Tamam kızim biz hemen geliyoruz. KEMAL BANA ANNE DEDİ KIZIM.

galiba telefonu kapatmayı unutmuştu. Onun bu haline gülüp telefonu kapattım. Ömer bana merakla bakarken

Ben: annemlere de haber verdim.

Ömer: annemlere?

Ben: evet? Annemlere.

Ömer: iyiymiş.

Odadan çıkan doktorun yanına gittik.

Dr: hastanın durumu cok iyi. Kendisi şimdiden taburcu olmak istiyor. Bizde durumu iyi olduğu için izin verdik.

Ömer: ikiz ben annemleri arayıp gelmeyin diyim o zaman?

Annem: geldikk bileee...

★★★★★★★★★★★★★★

ANNEM: aşkolsun oğlum, gelmemiş olsak bizi ekicekmiydin?

Ömer: o ne demek anne ya ben sadece zahmet edip gelmeyin diye...

Annem: aaa olur mu Ömer  hem abini ben çok özledim bilmiyorm...

Offf bu kadın yani benim best annem ( sanki başka varmış gibi tövbe tövbe) fazla duygusaldı.

Ben: annecim... abimi taburcu etti doktor hadi onuda alıp eve gidelim.

Annemin gözleri parlarken cevap verdi.

Annem: tamam benim güzel kızım. Kemaalll baksana ne de güzel doğurmuşum deme?

Babam: aynen hatun. Sen doğurduğun için çok güzel kızımız.

Annem: bana sanki  biraz dalga geçiyormuş gibime geldi ama.... neyse. Ali Asaffff hadi oğlum giyinemedin mi? Benide yanına istemedin zaten.

Annem söylenirken abim odadan çıktı.

Abim: off anne ya. Sanki ben hâlâ 6 yaşındaki Ali Asafım..

Annem: sen hâlâ benim bebeğimsin oğluşumm.

Babam: aslanım. Hadi anneni daha fazla söylettirmeden evimize gidelim.

Abilerim güzel bir çocukluk geçirmişti. Ali abim 6 yaşındayken devamlı ilgi görüyordu belki. Gerçi şu duruma bakılırsa bu aile de büyümek çok güzeldi. Herşeyden önce güven, sevgi, sadakat ve anlayış vardı. Biri hariş Alparslan öküzü...

Ben 6 yaşındayken sırf pamukseker istedim diye beni dövmüştü Sema vicdansızı  . Daha doğrusu ona anne diyerek seslendiğim için dövmüştü...

Aleyna 6 yaşındayken...

"Annee, ben de o çocuk gibi pembe bulut istiyorum."

"Ben sana kaç defa dedim kız bana dışardayken anne demicen diye!"

"Ama anne neden ki?"

Minik Aleyna dudaklarını büzmüş merakla annesinden cevap bekliyordu. Normalde mutlu olması gerekirdi ona anne dediği zaman. Yani öyle oluyordu.

Mesela yan komşularının bebekleri konuşmaya başladığında ilk kelimesi baba olmuş, babası da oğlum bana baba dedii diye sevinçten bağırıyor, mutlu oluyordu.

Ama Aleynanın annesi ona anne denmesini istemiyordu.

"Ben sana ne dedim kız ha? Bana anne demek yok demedim mi?"

"Tamam... şey o zaman bana pembe bulutu alırmısın"

Dedi oturdukları banktan ileride pamukşeker satan amvayı göstererek.

"Yaa tabii"
Aleyna çok mutlu olmuştu. Annesi ilk defa ona bir istediğini alacaktı.

Bağırarak konuşmaya başladı.

"Gerçekten mi anne? Bana pembe bulutları alacakmısın? Nolur al anne..."

Parktaki çocuklarını oynamaya getiren kadınlar Aleynanın bu hevesli haline gülmüşlerdi.

Ama annesi çok sinirlenmişti. Çünkü Aleyna yapmaması gereken bir şey yapmış. Annesinin onu uyarmasına rağmen dışarda ona anne demişti. Hemde bunu bağırarak yapmıştı.

Aslında bir suçu yoktu ama keşke demeseydi küçük kız. Keşke o pamuk şeker satan amcayı görmeseydi de canı o pembe bulutları çekmeseydi...

Merhaba!

Ben şu Semaya çok gıcık oldum yaa..

Yaşamak, zordur bu hayatta. Aleyna da zorluklara karşı mücadele edip huzuru arıyordu. Bulacaktıda belki. O da sevgi hissedecek o da mutlu olacaktı.