Howling Your Name

Chapter 9

I'm crying Mom's name nang makaramdam muli ng pagkirot sa ulo ko. Para ba itong binibiak! Iba ang pag sakit nito kumpara noong mga nakaraang araw. I heard Molly shouting my name asking what's happening to me. Pero hindi ko magawang sumagot. I was so busy holding my head. Hindi ko alam ang pagpapatahan sa sarili ko.

"Ate, open the door please. What's happening? Stop making me so worried!" Sunod sunod ang mga luhang bumabagsak sa pisngi ko. My sister's voice is cracking!

"Ate I'll call Kuya Senrid kapag hindi mo to binuksan!"

Sinubukan kong tumayo pero sa tuwing aalisin ko ang kamay sa ulo ay kuta-kutakot na pagtibok at kirot ang nararamdaman ko. Feeling ko may kung anong gustong pumutok dito. Kinakabahan ako.

I tried to walk again, pero nadapa lang ako kaya no choice kundi gapangin ko nalang ang pinto. Nang mabuksan ko ito ay tumambad sakin ang mukha ng dalawang kambal na alalang-alala at ang luhaang mukha ni Molly.

"Maliah," Said the twins in chorus.

Napasandal lang ako sa pader habang hawak parin ang ulo. Molly entered my room, searching on something. Lumapit sya sakin at tinalian ng panyo ang ulo ko. Mahigpit ito kaya napaaray ako ng bahagya! She wiped my face na punong puno ng luha.

"Don't cry we're here!" She hugged me.

I am so thankful for having her by my side.

"Kuya pwede bang dito muna kayo matulog?" Molly asked him. Nakayuko lamang ako at hawak hawak parin ang ulo.

"Mols, si Kuya nalang muna. Next time ako nasa bahay kase mga kagrupo ko sa thesis eh. Hindi ko pwede iwan," Nahihiyang sambit ng boses ni Sethria.

"I'll accompany your Ate, Mol. Malakas ka sa 'kin,"

Wala akong naiintidihan sa sinasabi nila. It's midnight already. I wanted to sleep but I can't dahil sa ulo na to. If I could just change a head matagal ko na sigurong ginawa.

Dad doesn't have any idea with my condition. And for sure mag-aalala rin yun. Lalo na at napapadalas na naman ang pag-sakit nito.

"We will see doctor tomorrow, Mal. Hindi na normal ang pagsakit ng ulo mo." Tinitigan ko sya bago bigyan ng sagot.

"'Wag na. Ngayon lang naman to," I lied again. Ayoko ng may kasama kapag magpapacheck up ako. I'll do it on my own. He doesn't need to accompany me. He doesn't need to show he cares for me dahil... it's just made my hope higher na sana makita nya rin ako hindi bilang isang batang babaeng iyakin sa childhood days kundi bilang ako na ngayon.

I hate to admit it but I think I'm really falling with him now. It's just so hurt on my part that I'm so near to him but he's too far from me.

"No, stop making people around worrying about you. We can't be on your side always," Napakunot ang noo ko.

"I didn't ask everyone to be on my side. I can take care of myself!" Depensa ko sa sarili ko. 

Is he lecturing me? Kase ayoko muna ngayon. Ayokong makarinig ng kung anong salita mula sa kanila. Gusto ko lang ng tahimik.

"Kung naiistorbo ka, please block Molly in any social accounts you have connected with her. Stop coming when Molly asks! I'm just your mere neighborhood, you don't have to worry about me." Inis kong sambit.

"That's not what I meant, Maliah."

"Matutulog na ako," Maawtoridad kong saad. 

I covered the blanket to my whole being and acted as if I'm really going to sleep.

"Still, if you need someone. I'm here, Maliah,"

He turned off the light and slowly closed the door.

Muli akong bumangon para tawagan ang dalawa kong kaibigan. I need them right now. Nagkaroon ng liwanag at pagasa sa 'king mga mata ng makita ko ang green dot sa profile ng dalawa.