Howling Your Name

Chapter 36

"Saying goodbye doesn't mean forgetting the person you've loved before. It's the relationship, memories, and hope that you should let go. Goodbye doesn't mean it's the end of the world. But instead, it's a new beginning. New challenges that are full of hope. As if like you're looking on the other phase of your life."

Napahigop ako sa gatas ko habang pinapakinggan si Isabelle sa mga binabasa nya.

"Here it, Ate! Bagay na bagay sayo. Sabi, letting go of those we deeply love and care about, for whatever reason often leaves us helplessly shattered. But on the other hand, clinging pointlessly to what has been. Memories of relationships... usually isn't very good for us in the end. But learning to have the courage to let go is a sign of growth."

"Most of us have the ideal concept of what a perfect relationship is and when we dive towards this relationship, we get frustrated because our expectations may never be met."

Two days since I said those words. Nang walang marinig sa kanya ay umalis ako kaagad dahil ayokong marinig pa kung ano pa man 'yun. Matapos noon ay umiyak lamang ako ng umiyak. Another disappointment Dr. Gera get nang icheck-up nya muli ang dugo ko.

Wala parin masyado ang utak ko sa wisyo. I'd never imagine myself saying those words. Pero mas masakit siguro kong sa kanya nagmula. Siguro hanggang ngayon ay nagmumuk-mok ako sa higaan ko.

Molly will be here. Tuwang tuwa ang babae dahil makakapag-maneho na sya sa wakas ofcourse with consent from Papsi who's working again on Dubai.

Alam nya ang nangyare dahil isa sya sa mga fan ng love story namin ng lalake. Ofcourse, she cried dahil walang pinatunguhan ang love team nyang kinababaliwan. Habang si Papsi naman ay walang ideya.

Tomorrow is Christmas! Ang bilis ng panahon. Tapos next week new year na. Marami na namang mapapasabi na new year, new me.

I let the relaxing air run through my system.

"Ate, do you think Ate Molly will like this?" Isabelle made a crocheted purple hat for Molly as Christmas gift.

"Oo naman."

"Yehey! Excited akong mameet sya." Tuwang tuwang saad ng babae. Hindi ko talaga maunawan minsan ang ugali niya. Minsan kase ay tila ba nawawala syang anak ni Einstein dahil sa nagiging matalinhagang mga salitaan nya minsan, minsan naman ay parang bata.

Nang maboring tumambay sa garden ay bumalik na ako sa kwarto gayon din si Isabelle dahil may session sya ngayon.

Busy ang tao ngayon at bibihira lang ang mga doctors at nurses na nagrorounds dahil nga sa paparating na pasko mamaya. Hindi ko rin nakita si Nurse Eve at Angelo ngayong araw. Marahil ay nagleave sila.

"First ever Christmas sa hospital!" I mumbled.

Kinuha ko ang cellphone ko at nagscroll sa gallery. Andito parin ang mga litratong kuha sakin ng lalake, hindi ko naman dinelete dahil isa iyon sa mga magandang alala mula sa nakaraan. Ang ibang kasama sya ay naka-archive naman.

Hindi naman ako ganoon ka bitter pa. Atleast, sa susunod na lovelife ko. Hindi na ako ganoon karupok. Masyado lang sigurong mapusok ang puso ko. Siguro nga, kailangan munang masaktan para sa susundo ay handa ka na. Kailangang magkaroon ng training! Kung alam ko lang na ganito dapat pala nagensayo akong mabuti panunuod ng mga drama about love story.

Nahandle ko sana ng maayos ang relasyong ilang araw lang gumana. Parang free tial card ng skin sa ML.

Dumating si Molly na may dalang iba't ibang pagkain para mamayang noche-buena. We're now almost 4 years celebrating Christmas and New Year with each other. Dati ay nakalalabas pa at pwede gumala kung saang lupalop ng pilipinas pero ngayon ay hindi na dahil sa virus na lumalaganap.