Howling Your Name

Chapter 39

We safely arrived back to Wolly City, Manong Zoren gave me a warm welcome back at Airiside Subdivision.

Flora and Mymfa grew up so well. Molly made a simple dinner for the three of us. Frank insisted that he'll get back to Manila immediately but we didn't agree dahil gabi na at dito muna magpalipas ng gabi.

"You really break up with him, for real?" Hindi nya makapaniwalang saad.

"I was wrong," I close my eyes with embarrassment.

Hanggang ngayon ay iniisip ko parin ang bagay na maling nagawa ko. Nag-sisisi ako. I should give him a chance to talk at least but I didn't. Masyado akong nagpadala sa emosyon ko. Sa takot na maunahan niya ako sa bagay na iyon.

Past half midnight yet both of us can't sleep. While Molly snoring already. Nasa lapag kami gaya ng dati habang sya ay nasa couch.

"Sethria probably on the verge of ending herself," Nabalot ng kaba ang puso ko.

"Wala na akong narinig na balita doon, sarap pa naman asarin dahil napakapikunin. Balak ko pa sanang pormahan," Halong emosyon ang naramdaman ko.

"Wala ka ngang ibang bukang bibig kundi pangalan nya nitong nakaraang linggo eh,"

"Mukhang tinamaan ako," Hinapas ko ang kamay sa sofa.

"I wanted to see him, but I don't know where!" Ipinikit ko ang mata dahil sa unti-unti na itong bumababa.

"You need to move on; he'll never comeback to someone like you." He said sarcastically that made me chuckled.

Kinabukasan ay maagang nagpaalam ang lalake sa 'kin. Sa dalawang buwan kong pananatili sa Hospital ay natangay ko ang nakagawiang gumising ng alas-singco ng umaga para sa morning exercise.

Napangiti ako roon at muli inalala ang masasayang ala-ala kasama ang babaeng mas matingkad pa sa araw ang sinag sa t'wing ngumingiti.

Isabelle is the best instrument that He gave for me to realize that there are more worthy things to be recognized in life- especially the simple ones.

I noticed a lot of changes in our house from Mommy's garden to our mini pathway. Gumanda ang garden ni Mommy na para bang inaalagaan na ito ng mabuti.

"Panis," Nakangising sambit ng boses sa gilid ko. "I renovated her garden! She must be proud of me as I turn into an environmentalist now." She said while laughing and moved forward to the garden with gloves and shove on her hands.

I followed her and examine every change on it. A lot of different plants were added while I'm away.

"Ayos yan," Komento ko.

"I'll shift my course to Agriculture. I feel like I'm dying continuing Nursing," Masamang tingin ang pinukol ko sa kanya.

"Para mo naring sinayang ang sakripisyo ni Papsi, wag ganun,"

"Kidding, ito naman masyadong sineseryoso ang buhay." She threw me some mini stones that made me grunted her name annoyingly.

I get the broom and started sweeping the mini pathway. Nang mahagip ang gate ng katapat na bahay ay isang alaala ang bumalik sa isipan ko.

There were few vines crawling on their gate gaya ng dati. Dahil bihira silang bumisita sa bahay ay palagi kong tinatanggal ang mga ito para hindi mag-mukhang liblib at haunted house.

Hindi ko maiwasang hindi mapaisip sa kanila. Where they are? Nasa ayos kaya sya? I hope he wouldn't let another little voices runs to his system. Sana ay hindi siya nagpapalamon sa kalungkutan at sana ay hindi niya sinisisi ang sarili sa nangyare sa kanila.