Howling Your Name

Chapter 33

I keep yawning and yawning and yawning the moment I entered this dance studio for patients like us.

It's my second time being here. Bawal kase kaming malate dahil magagalit si Dr. Hanley kapag hindi kompleto ang batch namin for this morning exercise.

Since I belong to the first batch na mageexercise this morning at exactly five. Sinundo ako ni Isabelle nang may ngiti sa labi gaya nung una naming pagkikita.

The girl is already in her 7 months of treatment and she starting to lose her hair kaya naka beanie na green ang babae. Kahit ganun pa man, her caramel eyes glowing vividly as if she's not dealing with something dangerous in her head.

She has a stage 3 brain tumor! Unlike me, her treatment was done directly in the brain habang sakin ay pa-bloodstream.

"What do you think about Dr. Hanley?" Nakatunganga lamang ako sa harapan ng magtanong siya. Marahan kong pinagmasdan ang dalagang nag-aayos ng mga gamit para sa gagamiting sounds ng pag-sayaw.

"Nothing." I replied. "Inaantok pa talaga ako," Dugtong ko atsaka muling pinikit ang mga mata.

Isang marahang hampas naman sa braso ko ang nagpamulat sa'kin. "Get your sht together, we're about to start," Tumayo siya at pinagpagan ang pink na pants. Gayon din ang limang ka-batch namin na si Kuya Aron, Alina, Kaz, Gorg at Crista para pumila at maghanda sa exercise. We are actually eight but Gabi, according to Isabelle was never into this kind of stuff. Never daw iyon sumali sa ganitong activity. Mas gusto pa daw nun ang mag-isa at madalas nakatanaw sa rooftop.

Dr. Hanley gently claps her hands a sign that we are starting. She clicked the mini remote in her hands and start facing the whole studio size mirror.

Bahagya kong sinilip ang sarili ko sa salamin upang tingnan ang bawat steps na itinuturo ng babae. Slightly bending the head and body to the left and right, rolling the hands in the air, stepping forward and backward and left side and right side. Zumba lang ampeg.

Tumatagal kami ng halos isa't kalahating oras. Pawis na pawis kaming lahat maging ang babae sa unahan dala ng walang sawang pagsayaw. Tho, I can't call mine as dance. Para akong tuod na gumagalaw. Kung forte ko lang sana to!

Matapos ang morning exercise ay hindi muna kami bumalik sa kwarto namin. We directly went to the garden para magpahangin. Kasama ko lamang si Isabelle na halos maligo na sa pawis.

Tinanggal nito ang beanie na suot ng makaupo kami sa bench. An enticing wind breeze touches us!

"Ho sarap talaga ng hangin dito."

Itinukod ng babae ang dalawang kamay sa upuan ng bench at ninamnam ang bawat hanging dumadampi sa amin.

Tahimik ko lamang na pinagmasdan ang kapaligiran. There were 3 Acacia here kung saan may nakapalibot din ibang pasyente galing sa operasyon.

"Kailan mo pala nalaman na may ano ka...." Itinuro nya ang ulo na kaagad kong naunawaan.

"August, neto lang August." Kaswal kong sagot.

Amusement written on her face. "Really? Ang yaman mo pala kung ganun 'no? Samantalang ako inabot pa ng isa't kalahating taong bago nagpasurgery at chemo." I laughed awkwardly. "Si Papsi ay Engineer sa ibang bansa, marami lang siguro s'yang naipon." Paliwanag ko.

"What about your Mom?" Kaagad akong natahimik. Tho, something in me is ready to spit out what tragedy she'd been through before.

"Oh did I go overboard?"

"Hindi, hindi. Wala na si Mama. 6 years na rin!" Nagkaroon ng kalungkutan sa mga mata nya. I smiled at her as if the memories weren't hunting me whenever someone asks me where she is.