Howling Your Name

Chapter 40

They say every woman's dream is to walk down the aisle while the someone special is waiting for her patiently and elegantly on the other end near the altar.

I look at the whole huge details of this church which is perfectly styled to medieval walls. Big chandeliers with dim lights were hanging in front. Candle lights were lighted. Birds were chirping loudly, freely spreading wings insides.

I close my eyes and feel the presence of the gentle breezes of wind coming outside.

Naramdaman ko ang paglapit ng pamilyar na presensya sa tabi ko.

"Late ka na naman," Napangiti ako dahil nakasanayan na nilang lagi akong nahuhuli.

"Daming gawa sa office," I reasoned out. Lagi naman iyon ang sinasabi ko, marami naman kase talaga ginagawa sa office atsaka bukod roon, kinakailangan ko pang ayusin ang sarili ko sa t'wing haharapan sa kanila.

Wearing a wig is kinda hard.

"Ayos na ba ganitong set-up?"

Iminulat ko ang mata atsaka muling pinasadahan ang hawak niyang papel. Ang outline sa magiging design nitong simbahan para sa kasal ng kaibigan ni Gabi.

Ngumiti ako sa kanya atsaka umakbay sabay gulo sa buhok nya.

"May magagawa pa ba ako Mr. Gabire?" Nanuya ang lalake sa pag-banggit ko sa buong pangalan niya atsaka inalis ang pagkakaakbay ko sa balikat at lumayo.

"Wag ka ngang dumikit sakin! Ang dumi dumi mo!"

Tumawa ako.

"Mas madumi ka!" Bawi ko.

Gabi successfully beat cancer. While me, I thought that it'll be an easy journey like what Gabi says years ago. Traydor ang cancer, minsan akala mo okay na pero hindi pa pala.

I'm still fighting over it. Thank goodness, that my body keeps also fighting although some symptoms we're showing already that my parents and I, were the only ones who are aware of it.

We come up with the decision to build an event and design organization. Kalalabas ko lang galing trabaho at sinundan ko kaagad sila dito sa simbahan para pag-aralan ang magiging simpleng disenyo.

Hindi nga ako nagkamali dahil after New Year's Eve 2 years ago ay nagkasundo nga ang dalawa. At mahigit dalawang taon nang nanunuyo ang lalaki sa babae. Si Sofi ay tuluyan nang nakauwi sa probinsiya nila at wala na kami ganoong balita. Hindi na rin siya madalas nag-oonline sa social media accounts nya.

I guess she chose also to protect her peace there.

I hope she's doing well, without our notice.

"Paki-intindi yung dapat no? Puro kayo landian dyan." Si Diane.

We both giggled and blamed each other na parang mga bata.

"Wag ka nang magselos babes. Inggitin nalang natin si Mal," Umakbay siya sa babae at saka hinalikan sa pisngi si Diane.

Umakto akong nasuka sa ginawa niya.

"Balahura,"

"Mahiya nga kayo na nasa simbahan tayo!" Pabiro kong saad. Ngayon ay parehas na silang tumawa.

"Actually, okay na lahat lahat. Yung ikakasal nalang talaga ang kulang mga sis," Diane stated.

"Sa reception? May nakuha na bang singer? I would love to sing, kung wala," I suggested.

Kibit balikat ang lalake. "Meron daw kakilala si Jaren e, magaling din."

"Hindi ba pwedeng dalawa, para duet sila. Malay mo yun na true love mo Mal," I scoffed to what Diane said.