Howling Your Name

Chapter 10

He rubbed his back head before he speak. I'm still looking at his face straightly. I love how the sun's light touches his face, it's so immaculate to my eyes and like it's the best view I've ever seen in my life.

"Just a.... friend," Mahinang saad nito na patuloy paring nakatingin sa himpapawid na asul na asul ang kulay ngayon.

I gaped.

"Not an ex girlfriend?" I asked with a stuttering voice. Hindi ko alam pero bahagya akong nangiti.

Malalim itong bumuntong hininga atsaka napayuko.

"Hindi,"

"May I ask what happened?"

"I tried to court her for almost 2 years...." Huminto siya atsaka inayos ang upo.

Napaangat naman ang kanang kilay ko.

"Ah binusted ka?" I uttered. Bahagyang tumawa ang lalake.

"Oo."

"Nakakatawa nga e, kase I have the same story with your friend. Yung Frank, madalas din kami pagkamalang may relasyon noon during our high school days hanggang first year college pero nawala naman kaagad yun nung naarrange marriage sya sa kaibigan ng mga magulang nya. You know.... business! She's about to marry to someone she doesn't love," Bahagyang kumunot ang noo ko. How did he know the thing about me and Frank? Eh wala naman sya dito.

"Teka, pano mo nalaman yung sa 'min ni Frank?" Takha kong sambit. Naka-indian sit na ako ngayon sa bench.

Muli siyang tumawa. "It was a talk of town in our subdivision na madalas ikwento nung kalapit bahay namin kay Mama noon," Nanlaki ang mata ko. So, he is updated about the thing happenings in our area?

"May pakpak talaga ang balita 'no?" Parehas kaming natawa sa sinabi ko.

"Ayos nga eh, at least di ako outdated sa nangyayare dito." Sambit nito.

Ilang minuto pa ang itinagal namin sa bench ng park. Matapos noon ay sinamahan nya akong bumili ng gamot na inireseta sakin ni Dr. DG! Dumaan rin kami sa puntod ni Mommy at ikinuwento ko ang ilang pangyayare saking buhay buhay. Kahit walang sagot na natatanggap ay para bang nabunutan ako ng tinik sa puso.

Kahit papaano naman ay unti unti ko ng natatanggap. Nawawaglit ko na rin sa isipan ang pagkawala nya nitong mga nakaraang araw. Pero lahat ng mga bagay na nagpapalungkot sakin ay bumabalik sa tuwing kumikirot at tila ba may gustong pumutok na ugat sa ulo ko.

Hinatid ako ni Senrid sa gate gaya ng dati. He even brought my bag na nakailang tanggi ako kanina pero dahil sa pag-mamatigas nya ay wala na akong nagawa at pinadala na iyon sa kanya.

Hindi ko mapigilang hindi mangiti sa mga galawan nya. He is such one of a kind na nakilala ko. He's way is too different with other guys I've met! He's too kind, humble, caring, gentleman hindi katulad ng mga nagtangka dati sakin na ewan ko ba, hindi ko mabasa.

Nang makapag-palit ng damit pambahay ay agad akong bumaba at dumiretso sa sala kung saan tahimik lamang na nakaupo si Molly habang nanunuod sa T.V.

"Mols," Tawag ko sa kanya.

"Nagpacheck-up ako kanina," Isinandal ko ang likod sa sofa at itinaas ang mga paa sa lamesa.

Agad syang bumaling ng tingin sakin ng may pag-aalala. "Eh' ano daw?"

I smiled. Nagdalawang isip pa ako kung itatago ko ba ang sinabi ng doctor sakin or sasabihin. Pero nanaig ang pagiging Maliah ko, pagiging ate ko. Besides she deserves to know it dahil at the end of the day siya lang ang tanging makaka-intindi sa sitwasyong meron ako.