"Benimle oynarken iyi düşün." diye fısıldadı. Sesi karnımı burkarken dudaklarıma kilitlenmiş bakışlarını görünce karanlığın verdiği cesaretle güldüm.
"Sanki yenilmeyi istemiyorsun."
🔥
Henüz 20'li yaşlarında, çiçeklerle kaplı duvarların üzerinde şa...
Selammm, güzel kızlarım nasılsınız? Merak edenlerinizin, aklına geldiği her hesaptan yazanlarınızın, yeni bölüm için sabırsızlanıp yorumlar atanlarınızın (k*fürlü), ellerinden ve gözlerinden öpüyorummmm. Meğer biz ne güzel büyüyormuşuz 🥺 Gecikme sebebi ise, farklı bir şehre taşınıyorum ve bunun yoğunluğu var maalesef. Ama merak etmeyin, yeni bölüm yine ciğer dağlıyor. Hadi, dramaqueen'lerim. Okumaya başlayalım.
Oylamayı ve yorum yapmayı da unutmayalım. 🐣❤️
Emre Aydın & Çağan Şengül - Beni Anla Farah Zeydan - Yanlışız Senle Sezen Aksu - Bie Çocuk Sevdim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
48 / Acının Doğurduğu İnsan
Onu öyle gördüğüm ilk an, ölüm beni bulana dek daima var olacak bir düğüm boğazımdan aşağı sarktı; sesleri kesti önce, sonra kelimeleri göğsüme gömdü. Baştan aşağı bir mezarlığa dönüştürdü beni. Hâlâ idrak edemediğimden olsa gerek bu arbededen kurtulmak için hiçbir çözüm üretmiyordu zihnim.
Savaş, metrelerce uzağımda; yerdeydi. Etrafı kanlarla kaplıydı. Kan gölünün üzerinde yüzen bir ceset gibi, suyun üzerine çıkmış ölü bir beden gibi yerde, kanların üzerinde yatıyordu. O kadar çok kan akıyordu ki bedeninden, öyle korkunç bir tabloydu ki o an, olduğum yerden onu sadece izliyordum. Birkaç saniye geçmişti belki de dakikalar; bilmiyor ve anlamıyordum. Öyle bir acı hissediyordum ki; kaburga kemiklerimin teker teker kırıldığını ve kıymık kıymık bedenime battığını düşündüm ve bir an ağlamak istediğimi hissettim. Oysa ben hiç acıdan ağlamazdım. Ben onurumdan ağlardım, gururumdan ağlardım, yediremediğimden ağlardım, korkumdan ağlardım, yorulduğumdan ağlardım ama hiç acıdan ağlamazdım. Fakat tam şu an zehir gibi bir acının kalbimin damarlarına yayıldığını ve birer birer hepsini eritip bedenimi çürüttüğünü hissediyordum. Şimdi ağlarsam, bu gözyaşlarımın sebebi ilk kez acıdan olacaktı.
