Παράδεισος(Soul #2)

Πρόλογος

Ο τρόμος κυλούσε στις φλέβες μου σαν πάγος.Τα χαρακτηριστικά των όντων στο πλευρό μου άλλαξαν, και για πρώτη φορά σε όλο αυτό το διάστημα έμοιαζαν να συμφωνούν σε κάτι.Ότι αυτό ήταν το τέλος μας.Ο χρόνος μας είχε τελειώσει. Οι στρατηγικές μας είχαν εξαντληθεί. Τα σχέδια που είχαμε τελείωσαν. Δεν μας είχε μείνει τίποτα.Ο άγγελος και ο δαίμονας κοίταξαν ο ένας τον άλλον και μια λάμψη συνενοχής έλαμψε στις κόρες και των δύο. Γιατί αν ξέραμε ένα πράγμα, αυτό ήταν ότι κανένας από εμάς δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς τον άλλον. Οι διαφορές δεν υπήρχαν πλέον.Το πεπρωμένο είχε αποφασιστεί.Είτε θα πολεμούσαμε όλοι, είτε θα πεθαίναμε κατά την προσπάθεια.