Παράδεισος(Soul #2)

Κεφάλαιο 2

Ο Τεό αναστέναξε από κάτω μου.

Το σκοτάδι του δωματίου δεν μου επέτρεψε να δω την έκφρασή του, αλλά μπορούσα να τον ακούσω καθαρά να αναπνέει όλο και πιο δυνατά. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά μέσα στο στήθος μου, η αναπνοή μου έβγαινε με ασθμαίνουσες αναπνοές καθαρά από τη σωματική άσκηση, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν το απολάμβανα. Ο Τεό ήταν καλός στα προκαταρκτικά, σκέφτηκα ότι δεν θα αργούσε να νιώσω την κορύφωση μέσα μου. Κατά κάποιο τρόπο, όμως, ένιωθα ότι δυσκολευόμουν.

Η ζέστη διαπερνούσε το σώμα μου σαν μανιασμένα κύματα. Τον άκουγα να βγάζει όλο και περισσότερο ταραγμένο αέρα από το στόμα του. Το να είσαι με τον Τεό ήταν τόσο καλό όσο θα μπορούσε να είναι το να είσαι με οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο με λίγα χρόνια εμπειρίας σε αυτό το θέμα. Φυσικά, είχε περισσότερη εμπειρία από μένα, και υπήρχαν κάποια πράγματα που μάθαινα σιγά σιγά από αυτόν... Αλλά ο Τεό ήταν το δεύτερο αγόρι μου.

Και ο πρώτος είχε όχι μόνο μερικά χρόνια, αλλά αιώνες εμπειρίας στο σεξ.

Η σύγκριση ήταν ανόητη, αλλά και αναπόφευκτη. Είχα ήδη αρχίσει να νιώθω τους μυς μου να σκληραίνουν και τα σωθικά μου να τρέμουν, όταν ο Τεό τοποθέτησε τα χέρια του στους γοφούς μου για να θάψει τα δάχτυλά του στο δέρμα μου και με ένα ελαφρύ γρύλισμα, αφέθηκε ελεύθερος. Ένιωσα ολόκληρο το σώμα του να σκληραίνει, και στη συνέχεια άφησε έναν αναστεναγμό και χαλάρωσε εντελώς.

Προσεκτικά, άφησα την ένωση των σωμάτων μας και ξάπλωσα στο πλάι, εξακολουθώντας να αναπνέω γρήγορα, αρχίζοντας να αισθάνομαι μια μικρή δυσφορία στο πιο ευαίσθητο σημείο του σώματός μου. Συν ένα τσίμπημα απογοήτευσης που προσπάθησα να μην του το δείξω.

Το αμυδρό φως που έμπαινε από το παράθυρο του δωματίου του μου επέτρεψε να δω, με κάποια σαφήνεια, τον Τεό να σφίγγει το σαγόνι του και να περνάει το χέρι του μέσα από τα σκούρα μαλλιά του - πιο μακριά στην κορυφή απ' ό,τι στα πλάγια - σε μια χειρονομία που φάνηκε πως είχε ενοχληθεί. Η ηρεμία και η ανακούφιση της προηγούμενης στιγμής είχαν φύγει από τα χαρακτηριστικά του και τώρα το κεφάλι του ήταν στραμμένο στο πλάι, σαν να ήθελε να με εμποδίσει να τον κοιτάξω. Σταμάτησα μόλις παρατήρησα ότι έβγαλε το προφυλακτικό που είχαμε χρησιμοποιήσει και το πέταξε στο πάτωμα.

Αναρωτήθηκα αν γυρνώντας του την πλάτη θα τον έκανε να νιώσει χειρότερα, αλλά δεδομένου ότι αντιμετώπιζα επίσης την ανάγκη να παραπονεθώ για την αποτυχία μου να κορυφώσω, αποφάσισα ότι ήταν καλύτερα έτσι. Η παλλόμενη δυσφορία ανάμεσα στα πόδια μου προκαλούσε μια ασυνήθιστη και θρασύτατη οργή, απλά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Ήταν μόλις η τρίτη φορά που ήμασταν μαζί και η πρώτη φορά που δεν είχα καταφέρει να τελειώσω, οπότε δεν με πείραζε που δεν είχαμε καταφέρει να εναρμονιστούμε. Το είχα αναφέρει και στη Νοέλια και συμφώνησε ότι έπρεπε να γνωριστούμε καλύτερα. Θέλω να πω, δεν ήμουν ούτε ο ίδιος εκατό τοις εκατό σίγουρη για το τι ακριβώς μου άρεσε και τι δεν μου άρεσε σε αυτόν τον τομέα.