Κατόπιν αιτήματος της Νοέλια και δικού μου, η Άρια και ο Κάλεμπ μετέφεραν τον Μέρλιν στον καναπέ, αφού τον ανακαλύψαμε να γνέφει με κλειστά τα βλέφαρά του. Τον έσυραν και οι δύο, αγγίζοντας μόνο τα ρούχα του, φοβούμενοι ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να τους κάψει.
Όταν η Άρια του ακινητοποίησε τα πόδια για να μην μπορεί να ξεφύγει, εκείνος χαμογέλασε. Εκείνη αμέσως απομάκρυνε τα χέρια της, αλλά δεν συνέβη τίποτα.
«Σε τρομάζει;» σάρκασε αυτός. «Δεν πονάει τόσο πολύ...»
«Πες άλλη μια καταραμένη λέξη και θα σε κάνω να χάσεις κι άλλο δόντι». Τελείωσε το δέσιμο του κόμπου με ένα τελευταίο απότομο τράβηγμα, και φοβήθηκα ότι μπορεί να του κόψει την κυκλοφορία του αίματος.
Με την άκρη του ματιού μου παρατήρησα ότι η Νοέλια είχε ανέβει για λίγα λεπτά επάνω και όταν επέστρεψε είχε ένα χοντρό πάπλωμα στην αγκαλιά της. Το κούνησε στον αέρα και στη συνέχεια κάλυψε το σώμα του Μέρλιν με αυτό. Την κοίταξε με κατσούφιασμα, αλλά λίγα δευτερόλεπτα αργότερα φάνηκε να συγκλονίζεται από την πράξη.
«Σε ευχαριστώ... ε...»
«Νοέλια» τον ενημέρωσε αντικειμενικά. «Πώς να σε φωνάζω; Κέιθ ή Μέρλιν;»
Λύγισε τα χείλη του προς τα κάτω με αδιαφορία.
«Το ίδιο μου κάνει».
«Μου αρέσουν τα περίεργα ονόματα, οπότε Μέρλιν».
Την παρακολουθούσε με μια αμυδρή λάμψη σύγχυσης και περιέργειας στα σκούρα μάτια του, αλλά στη συνέχεια έβγαλε ένα σύντομο γέλιο.
«Εντάξει», συμφώνησε μουρμουρίζοντας. Φαινόταν ότι ήθελε να του κάνει μια ακόμη ερώτηση, αλλά έσφιξε τα χείλη της και απλά έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω, προσπαθώντας να το ακουμπήσει στο μπράτσο.
Η Νοέλια γύρισε να με κοιτάξει. Κατσούφιασα καθώς παρατήρησα το χαμόγελο να χαράσσεται στο πρόσωπό της.
«Δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να χαμογελάς», μουρμούρισα, προσπαθώντας σκληρά να μην χρησιμοποιήσω τόσο αυστηρό τόνο. «Έχουμε έναν άντρα δεμένο στον καναπέ, σαν να είμαστε ψυχοπαθείς».
«Γιατί τον βρήκαμε, επιτέλους», απάντησε απλά, καθώς με άρπαζε από τους ώμους. «Και δεν είναι το κακό, τρομακτικό άτομο που νόμιζα ότι θα ήταν, και επιτέλους ξέρουμε τι είσαι!»
Έκανα ένα μορφασμό καθώς το βλέμμα μου αποστρεφόταν προς τον Μέρλιν, ο οποίος είχε ήδη κλείσει τα μάτια του και το στόμα του ήταν ελαφρώς ανοιγμένο, αγνοώντας τη συζήτησή μας. Η αλήθεια ήταν ότι μου φαινόταν ότι ο Νοέλια θεωρούσε δεδομένο κάτι για το οποίο ήταν πολύ νωρίς ακόμα για να είμαστε σίγουροι. Παρόλο που ήταν αλήθεια ότι έδινε την εντύπωση ότι δεν ήταν κακός άνθρωπος, μου φαινόταν ακόμα τόσο παράξενο. Η σύλληψή του ήταν πολύ... εύκολη. Δεν προέβαλε καμία αντίσταση.
STAI LEGGENDO
Παράδεισος(Soul #2)
ParanormaleΣυνέχεια του Άβυσσος. Μέρος πρώτος: Η ιερή φλόγα✅ Μέρος δεύτερο: Η φλόγα της αγάπης.
