Παράδεισος(Soul #2)

Κεφάλαιο 7

Το αυτοκίνητο για μένα πήγαινε πολύ αργά, παρόλο που ήταν το αντίθετο. Ο επιταχυνόμενος ρυθμός της αναπνοής μου έκανε το στήθος μου να φουσκώνει και να συρρικνώνεται από επείγουσα ανάγκη. Η καρδιά μου χτυπούσε με υπερβολική ορμή, χτυπούσε δυνατά στα πλευρά μου και βούιζε στα αυτιά μου. Παλλόταν από τη βιασύνη και κυρίως από το φόβο... Φόβος ότι δεν θα τα κατάφερνα εγκαίρως.

«Νοέλια...» Φώναξα δυνατά, για να με ακούσει.

«Ε-είμαι ακόμα εδώ», απάντησε μέσω του ηχείου. Η φωνή της, που όλη την ώρα ακουγόταν χαρούμενη, δυνατή και ηχηρή, με έκανε να νιώσω ένα νέο τσίμπημα θυμού και άγχους εξαιτίας του τρόμου που εξέπεμπε.

Έσφιξα τα χέρια μου στο τιμόνι.

«Τι κάνει το κάθαρμα;»

«Τίποτα... Ε-είναι ακίνητος σαν ένας...» Δεν μπόρεσα να ακούσω τι ακολούθησε, γιατί ακούστηκε κοφτή η φωνή, συνοδευόμενη από έναν ενοχλητικό, αχνό θόρυβο. «Ο Μπλάκ δεν τον αφήνει να κινηθεί... Είναι μαζί...»

«Δεν σε ακούω καλά. Κάτι παρεμβάλλεται». Υπήρξε άλλος ένας θόρυβος, κατά το ήμισυ η παραμορφωμένη φωνή της και κατά το άλλο ήμισυ το τσίριγμά της. «Νοέλια;»

Η νεκρική σιωπή που ακολούθησε αμέσως μετά ήταν ακόμη πιο ενοχλητική. Απομάκρυν το βλέμμα από το δρόμο για να ελέγξω την οθόνη του κινητού μου τηλεφώνου, αλλά αυτή έδειχνε ότι δεν μου είχε κλείσει το τηλέφωνο.

«Νοέλια;» Επέμεινα.

Συνοφρυώθηκα, περίεργη και φοβισμένη . Ωστόσο, μόλις άρχισα να αναρωτιέμαι ποιο ήταν το πρόβλημα με το τηλεφώνημα, η φωνή μέσα στο μυαλό μου μου απάντησε.

Ήταν εξαιτίας του. Βέβαια, αυτό είχε συμβεί και στο παρελθόν με την Νοέλια, αλλά ήταν όταν ήμουν κοντά στην παρουσία του Άλοθες. Αυτός, ως δαιμονική οντότητα που ήταν, μπορούσε να παρεμβαίνει στη λειτουργία των τεχνολογικών αντικειμένων, ανάλογα με την ένταση των συναισθημάτων του. Είχα καταλάβει ότι οι παραφυσικές παρουσίες το έκαναν αυτό, αλλά δεν είχα σκεφτεί ότι αυτή η κατηγορία περιλάμβανε και τους αγγέλους. Πράγμα που σήμαινε ότι είτε ο Αμεν εμπόδιζε επίτηδες την κλήση για να με ενοχλήσει... είτε αυτός έχανε την υπομονή του.

Η γραμμή κόπηκε. Ένα φρικτό, παγωμένο συναίσθημα διέτρεξε στην πλάτη μου καθώς έχασα την επαφή μαζί της. Γαμώτο, έπρεπε να βιαστώ. Και, από την άλλη πλευρά, να προσεύχομαι να μη με σταματήσουν για υπερβολική ταχύτητα.