«Είσαι σίγουρη ότι είσαι καλά;» ρώτησε ο αδερφός μου από την άλλη γραμμή, με ένα ίχνος καχυποψίας. «Μπορώ να ζητήσω από αυτόν τον παράξενο τύπο να με φέρει εκεί».
Γέλασα ελαφρά, αλλά κατέβασα ένα χέρι στο στομάχι μου όταν ένιωσα ένα ελαφρύ τσίμπημα.
«Όχι, είμαι καλά», τον διαβεβαίωσα, αν και θα προτιμούσα να μην ακουγόμουν τόσο εξουθενωμένη. «Άλλωστε, και ο Μέρλιν αξίζει μια ξεκούραση... Πώς είναι το μοτέλ;»
«Είναι αξιοπρεπές... Θέλω να πω, έχω πάει και σε χειρότερα...» Δίστασε για μερικά δευτερόλεπτα και μετά αναστέναξε βαριά. «Γαμώτο... Σοβαρά δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό, εννοώ...» Έβγαλε ένα χαμηλό γρύλισμα αγνής απογοήτευσης. «Δεν ξέρω, ακόμα νιώθω σαν να είναι όνειρο. Ακόμα νιώθω ότι το κεφάλι μου θα εκραγεί.... Δεν νομίζω ότι έχω ξαναεπεξεργαστεί τόσες πολλές πληροφορίες».
Αυτός ήταν ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους έκανα ό,τι μπορούσα για να μην τον εμπλέξω σε αυτό. Δεν ήθελα να βλάψω τον ψυχισμό του... πόσο μάλλον να καταστρέψω τη ζωή του σβήνοντας κάθε σκέψη ή ιδέα που μπορεί να είχε ποτέ για το πραγματικό και το υπερφυσικό- για το καλό και το κακό, ή για τον Άλλο Κόσμο... Η διπλή υπόσταση του Παραδείσου και της Κόλασης δεν ήταν πλέον φαντασίωση γι' αυτόν, τώρα ήξερε τόσο καλά όσο κι εγώ ότι δεν ήταν ποτέ ένα προϊόν επινόησης.
Με κυρίευσε βαθύς οίκτος γι' αυτόν.
«Λυπάμαι», μουρμούρισα. «Ίσως είναι καλύτερα να συνεχίσεις να πιστεύεις ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αληθινό. Ίσως θα μπορούσα να ζητήσω από έναν από αυτούς να...»
«Πότε θα μπορέσω να σε δω;» Με διέκοψε βιαστικά, και κατάλαβα αμέσως ότι δεν ήθελε να συζητήσουμε το ενδεχόμενο να επιστρέψουμε στο ίδιο πράγμα, ή ίσως έφταιγε το γεγονός ότι είχα κρατήσει κάτι τόσο ζωτικής σημασίας μυστικό για τόσο πολύ καιρό.
Ή ίσως δεν τον διασκέδαζε καθόλου το γεγονός ότι χειραγωγούσαν το μυαλό και τις αναμνήσεις του όπως ήθελαν.
«Είμαι ακόμα λίγο... αδύναμη», μουρμούρισα, αναρωτώμενη αν δεν του έδινα πολλές πληροφορίες για να τον ανησυχήσω ακόμα περισσότερο.
«Δεν είπες ότι ήσουν καλά;»
Πήρα μια βαθιά ανάσα για να μη διστάσω.
«Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε ακόμα σίγουροι πώς να... χειριστούμε την κατάσταση».
«Τι εννοείς;» Η ενόχληση στη φωνή του μειώθηκε λίγο με την αβεβαιότητα. «Θα μπορούσε... η μικρή να μου κλέψει την ψυχή ή κάτι τέτοιο;»
YOU ARE READING
Παράδεισος(Soul #2)
ParanormalΣυνέχεια του Άβυσσος. Μέρος πρώτος: Η ιερή φλόγα✅ Μέρος δεύτερο: Η φλόγα της αγάπης.
