Umutlarım var mı? Sahiden... Sahiden beni bu dünyada tutacak umutlarım var mı benim? Güneşin doğmasını dört gözle bekleyecek miyim ben de? Yoksa geceler sırdaşım olmaya devam edecek mi? Elfida Sayar olarak kalacak mıyım yoksa bir hiç olarak nefes almaya mı başlayacağım?
Şu an hayatımın neresindeyim ve daha gidecek ne kadar yolum var?
Bunları düşünmeden durmak ne zordu şimdi. Yağmurlu bir havada, sabahın yedisinde kalabalık bir duraktaydım ve bunları düşünmeden durmak imkansızdı sanki. Yine hayatımı sorguluyordum ve her defasında elimde daha fazla soru işareti birikiyordu.
Kulaklarımı bir şarkı doldururken montumun üzerine çiseleyen yağmurun damlaları düşüyordu. Gözlerimi montuma indirdim ve kayıp giden damlaları izlemeye koyuldum. Hâlâ uykum olduğu için elimi ağzıma kapatarak esnedim. Başımı kaldırıp durağın direğine yasladım. Gözlerimi kapatıp öylece durdum çünkü cidden uykum vardı.
Yeni bir şarkı açmak için kapattığım gözlerimi açıp telefonuma çevirdim ve playlistimden bir şarkı seçtim. Kısa kahküllerim gözlerimin önüne gelince üfleyerek geriye iktirdim onları. Yeni şarkı başladı, kulağıma notası çalındı ve gözlerim direkt karşı durağı buldu. Şarkının ilk notasındayken onu gördüm.
Gözlerimiz buluşunca sağ elini kaldırıp işaret ve orta parmağını birleştirdi ve şakağına götürüp bana bir selam verdi. Bu sanırım günaydın demekti. Bense hiçbir şey yapmadım. Sabahın köründe neşemin yerinde olmasını beklememek gerekiyordu. Yüz ifademle ve yağmur damlalarının sayesinde karışan saçlarımla da huysuz bir kirpiye benziyordum.
Telefonuma mesaj gelince gözlerimi ekrana indirdim ve bana gönderdiği mesaja baktım. Bir şarkının linkiydi ve hemen altında da şöyle yazıyordu.
ozgursoykan: Günaydın, Elfida.
ozgursoykan: Bu sabah aynı şarkıyı dinleyelim.
Şarkı önerilerine her zaman açığımdır.
Yazdım ve attığı şarkıyı açtım. Cem Adrian'dan Bu Yollar Hep Sana Çıkar'ı atmıştı. Cem Adrian'ı çok severdim. Ekranı kapattım ve şarkıyı son ses açıp dinlemeye başladım. Onun gözlerine baktım. Uzaktık birbirimize ve seçemiyordum yüzünün her hattını ama onu dün çok yakından görmüştüm o yüzden dünkü halini gözümde canlandırdım.
Ufak bir tebessüm kondu dudaklarıma.
Otobüs geldiğinde şarkı da bitmişti. Onun otobüsü de gelmişti ama okula gelmeyecek miydi? Bizim okulun otobüsü buydu ve o tam tersi yönde giden otobüse binmişti. Sahile gidiyordu sanırım.
Otobüse binip cam kenarındaki boş bir koltuğa oturduğumda gözlerimi onun otobüsüne çevirdim. O da arkadaki dörtlü koltuklardan birine oturmuştu ve gözleri benim üzerimdeydi. Yüzündeki ufak tebessümü silecek gibi durmuyordu ve silmesindi.
Gözlerini telefona indirdi ve bir mesaj yazıp başını kaldırdı. Bana mesaj atmıştı.
ozgursoykan: İlk iki derse gelmeyeceğim.
ozgursoykan: O zamana kadar görüşürüz, Elfida.
Görüşürüz, Özgür.
Nereye gittiğini sormaya cesaret edemedim. O her şeyi açık açık söyleyen biriydi ve bu da söyleyeceği bir şey olsaydı bana söylerdi. Üstelemek hiç istemedim çünkü ben de söylemek istemediğim bir şey için ısrar edilmesinden hoşlanmazdım.
Yine de merak etmiştim.
İlk ders biyolojiydi ve benim en sevdiğim dersti. Bu yüzden her zamankinden daha canlıydım bu derste. Notlarımı dikkatle aldım ve ikinci derste de bu şekilde devam ettirdim. Lakin dersin ortasında kapı çalınca bütün odağım dağılmıştı ve gözlerim kapıya çevrilmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KEMİKLERİNDE CENNET | Yarı Texting (Tamamlandı)
Romanceİnsanlar konuştukça ben sustum. Ben sustukça konuşmaya zorladılar. Yargılar dinmeyince kendi mahkememi kurdum ve en ağır cezayı kendime verdim. Bu kadını yarattım ve kemiklerim sayılırken her bir kemiğime imzasını atan adam, kemiklerimde kendi ce...
