Uratuj mnie ku wolności |DRACO MALFOY

SEVENTEEN | CAUSA NOSTRAE

Draco niespokojnie zerkał to na szkaradny uśmiech Voldemorta to na schodzącą powoli dziewczynę przy której wąż zataczał koła sycząc dosadnie głośno przy jej stopach.

Blond chłopak pomyślał sobie o najgorszym scenariuszu jaki jest możliwy i najbardziej pewny.  Przełknął ślinę oraz ścisnął swoje ręce w pieści czując jak robią się coraz bardziej klejące i wilgotne od potu.

Dziewczyna lekko się uśmiechnęła w jego stronę, ale natychmiast wróciła do swojej jałowej postawy wpatrując się w czarnoksiężnika.

-Kim jest ta dziewczyna? - spytał ciekawsko ilustrując dziewczynę do stop do głowy - jak ci na imię dziecko? - dociekał, a wąż położył swoje wielkie cielsko przy krześle mężczyzny.

-Narine Dale - rzekła bezwolnie wpatrując się w jego krwiste ślepia.

-Dale- powtórzył jakby chciał sobie przypomnieć kogoś kto nosił takie nazwisko, jednak mimo tego nie mógł sobie przypomnieć, pierwsze słyszy.

-Panie! - wywołała Bellatriks unosząc rękę do góry - to szlama! Szlama! Ludzkie dziecko!

-Bello! - Narcyza uszczypnęła siostrę w drugą wolną dłoń, ta niechętnie spojrzała się w jej stronę i prychnęła.

-Niedowiary - przyznał Voldemort, a Draco poczuł jego grozę - Lucjuszu, Narcyzo...próbowaliście ją przede mną ukryć? - uśmiechnął się nikczemnie, ale nie ściągnął swojego wzroku z dziewczyny.

-Nie- zastękał Lucjusz czując, że przez tą dziewczynę jego osoba traci w oczach coraz więcej.

-To moja przyjaciółka! - odezwał się Draco, mimo swojego lęku przed jego osobą postanowił wziąć za to odpowiedzialność, to jednak jego wina, że Narine była w dworze, teraz musiał ją ochronić, jakoś...

-Przyjaciółka, szlama - zarechotał jak prosie, a reszta osób w salonie zaśmiała sie strasznie sztucznie idąc w jego ślady.

Voldemort uniósł rękę ku gorze stając. Wszyscy którzy rechotali zamilkli na znak jego dłoni.

-Czuje w tobie niesamowitą moc - przybliżył sie do niej i zaczął otwierać swoje nozdrza, obwąchał ją niczym dziki kundel.

-Panie, Narine chodzi do Hogwartu, jest- odezwał sie Snape, ale Voldemort przerwał mu gestem pieści w górze.

-Wiem, wątpisz w moje moce Severusie?- uśmiechnął sie lekceważąco - nie bronisz się do wtargnięcia w twój umysł, Narine - zamruczał jadowicie.

-Nie - potwierdziła jego słowa.

Czarny Pan zawył wstrętnie, pierwsza szlama która jest taka odważna, intrygowało go to, nie miał ochoty zabijać kogoś tak ciekawego, o dziwo.

-Nie czuje twojego strachu - odezwał się uspokajając oddech.

-Nie posiadam go - uśmiechnęła się pogardliwie, a Voldemort chwilę pozostał w osłupieniu.

-Genialne...niespotykane...- zaczął wymieniać obracając się do Draco dotykając jego ramienia- Chłopcze, jeżeli ci się nie powiedzie- pokazał na dziewczynę różdżką - zabije ją, najbliższą osobę twojemu sercu, a później twoich rodziców i ciebie samego - zarechotał mu do ucha odklejając się od niego -Kara będzie sroga...

Draco był sztywny i nie mógł drgnąć nawet małym palcem. Voldemort postawił mu warunek który nie mógł być ominięty, teraz nie miał wyjścia z tego zadania, musiał go wykonać za wszelką cenę.

-Narine, unieś swoją rękę - ogłosił mężczyzna.

-Nie, dziękuje - powiedziała cierpko brunetka.