Forgotten Promises (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)

Chapter-32(Edited)

"Why you choose to run away? Bakit hindi mo sya puntahan at kausapin?" He seriously asked. Nababasa ko sa mata niya ang concern at sincerity.

"I'm hurt and I can't face him like this, I have to build myself up before I can face him. Natatakot akong baka itaboy nya lang ako pag lumapit ako sa kanya. Natatakot akong mas masaktan pa," sabi ko kasabay ng muling pagpatak ng luha sa pisngi ko na agad ko ding pinunasan.

"Then let him and don't think about him first, be with me."

"I can't, Whilly. He might see us, and I'm afraid he might think there's something special between us," umiiling kong sabi.

Aaminin ko,kahit gaano ako nasasaktan ngayon na makita siyang kasama ng iba ay ayaw ko padin siyang masaktan at magduda sa nararamdaman ko para sa kanya.

"I'm doing you a favor here. Come on, Precious. You don't have to cry like that,ipapakita natin kung gaano kahalaga ang pwede nyang mawala. " sabi niya sa nangungumbinsing tono saka niya hinawakan ang braso ko para muling mapatingin sa kanya dahil hindi kona pala namamalayang nakatingin na ako sa mesa nila Clifford.

But I don't wanna lost him either.

"Whilly, please I just wanna go home, I'm tired."

"It's okay for you to be hurt like that?" Tila naiinis na niyang ani. Alam kong concerned lang siya saakin ngunit pakiramdam ko ay hindi ito mag dudulot ng maganda.

"Please,ayaw ko nang mas palalain pa ang sitwasyon."

"I'll take care of it, just trust me." He said with assurance.

"But-" aangal pa sana ako ngunit pinutol na niya agad ang sasabihin ko.

"No buts, sit down." He said with finality. Napabuntong hininga na lang ako dahil alam kong hindi niya din ako hahayaang umalis na lang basta.

"Alright," he pulled me a chair then he went in front of me to sit down as well.

He raised his hand to call the waiter and order his food.

I simply looked in Clifford's direction, he was talking to the woman and later he took out a forder and gave it to her.

"Look at me," biglang sabi ni Whilly kaya natuon ang pansin ko sa kanya ng may kunot sa noo.

"What now?" may bahid ng inis kong tanong sa kanya. Sinamaan ko siya ng tingin ng bigla siyang tumawa.

"Wag ka masyadong tumitig sa kanila baka malusaw." natatawa padin niyang ani kaya tinignan ko siya ng nanlilisik ang mata upang maramdaman niyang seryoso ako,agad siyang huminto ngunit nangingiti padin at halatang nagpipigil lang ng tawa.

"Umayos ka nga!" naiinis kong sabi na naging epektibo dahil nag seryoso nga siya

"What I mean is,wag mo silang masyadong titigan para wag ka din masyadong masaktan lalo na't wala ka pang ka alam-alam kung bakit sila magksama ngayon." seryoso na niyang ani,napabuntong hininga akong tumingin sa baso ng tubig sa harap ko.

Maya-maya pa ay sinerve na ang pagkain namin, muling yumuko ang waiter bago ito umalis.

Naiinis akong sumubo ng pagkain ko habang naka tingin sa parte nila Clifford,mas nainis pa ako ng nakita kong masaya silang nagkwentuhan habang ang babae ay paminsan minsang hinahawakan ang kamay ng asawa ko.

Halos mapairap ako sa kanila bago itinuon na lang sa pagkain ang paningin ko dahil nakaramdam na ako ng gutom.

Kasalukuyan akong ngumunguya ng biglang lumapit si Whilly at hinawakan ang kabilang pisngi ko kaya naguguluhan ko siyang tinignan.

"Ano ba? I'm eating, can't you see?!" Naiinis kong sabi dahil hindi padin niya ito tinatanggal kahit pa pilit kong nilalayo ang mukha ko.

"Chill, just trust me." seryoso niyang sabi kaya pilit kong kumalma saka napatingin sa mata niya.

"Ano bang plinapla-" hindi kona natapos ang sinasabi ko ng may biglang nagwaksi sa kamay niya.

"Gotcha!" natatawang ani ni Whilly sa taong nasa likod ko,pinipigilan kong wag lumingon dahil alam kong mukha niya ang bubungad sakin.

"Back off,Whilly! Don't you fucking dare touch my wife again!" Bakas sa boses niya ay galit at inis kaya agad akong napalingon sa kanya ng masama. Nang mapansin niyang nakatingin na ako sa kanya ay agad siyang napalingon saakin,ang kaninang galit na expression niya ay biglang napalitan ng maamo ng magsalubong ang mata namin.

Hinawakan niya ako sa siko para maalalayan akong tumayo ng makita niyang umamba ako ng tayo. Napabuntong hininga siya saka ako biglang hinapit sa bewang saka hinila papunta sa tabi niya.

"Relax, Dude. I just saw her running away after seeing you with another girl so I accompany her." He sarcastically said.

"Tsk!" singhal niya dito bago ako tinignan."I'm sorry I didn't told you that I had a meeting with our new investor. I just don't want you to worry and jealou," he sincerely said. Bakas sa boses nya ang pag aalala sa magiging reaksyon ko.

"It's alright but I'm still mad." napabuntong hininga ako bago nag iwas ng tingin.

"Let's go home, I'm really sorry. Pag uusapan natin ito sa bahay. Sa ngayon ay ang tanging gusto ko lang ay ang malayo ka kay Whilly," may pangamba at pag aalala sa boses nya.

"Sige. Gusto ko na ding umuwi," agad naman siyang ngumiti ng tipid saka ako iginaya palabas ngunit napahinto lang kami ng biglang nagsalita ang babaeng kausap niya kanina na nasa gilid pala namin.

"We haven't closed the deal yet, Mr. Clifford!" maghihimigan sa boses niya ang inis at pagka dismaya.

"I don't care about that deal anymore." seryosong ani habang nakatingin dito ng may blankong reaction.

"We are talking about Billions here, Mr.Clifford! It's not just a deal, we know that both our companies will benefit when we closed this!" Halos mag hysterical na nitong ani ngunit parang wala pading pakielam si Clifford sa sinasabi niya.

"I don't care how much it is, my wife is more important. I can lose everything but not her. Everything is useless if I lose her. Wala akong pakielam kahit ilang bilyon pa yan,ang mahala ay mailayo ko ang asawa ko dito upang hindi sya maagaw ng iba." seryosong ani ni Clifford saka ako tinignan sa mata,mababasa ko ang halo-halong emosyon dito.

"You can't do that, Mr.Clifford.'' kalmado na niyang ani pero mahahalata padin ang inis at pag pipigil niyang mapalakas ang boses.

" Of course I can and I will do it right now." pagkasabi niya ito ay mas hinapit niya pa ako palapit sa kanya saka niya ako ginayang maglakad palabas ng restaurant.

To think na kaya niyang mawala ang lahat wag lang ako ay para akong lumulutang sa saya kasabay ng mabilis na tibok ng puso ko,nakaramdam tuloy ako ng guilt dahil sa iniisip kong may iba na siya. Ang inis at sakit na nararamdaman ko kanina ay parang bulang naglaho dahil sa sayang dulot ng mga sinabi nya.

What I did to deserve a man like this? He may not be a perfect or ideal husband at first but now? He's more than that and I'm lucky to have him.