Chapter-20

764 24 0
                                    

Being with him means a lot for me, he's my happiness. I know our situation right know is difficult but I promise to hold on even how hard the situation is, I'll still fight even everything is falling apart.

Hinimas ko ang tummy ko habang may ngiti sa labi. Nakahiga ako ngayon sa braso ni Clifford habang pinagmamasdan namin ang mga makikinang na bitwin sa kalangitan.

Naglatag siya ng comforter sa lapag ng rooftop,nagdala din kami ng pizza,fries,chips at iba pang pagkain.

May mga unan din kaso mas gusto nyang nakaunan ako sa braso niya,hindi na lang ako umangal dahil gusto ko din naman,it felt comfortable and relaxing.

Tinaas ko ang darili ko na para bang hinahawakan ang maliwanag na buwan.

"It's bright,I hope I can be that bright even though I don't have my own source of lights too," I said while smiling,naramdaman kong gumalaw ang braso niya kaya napatingin ako sa kanya.

He's staring at me,my heart melt when I saw how his eyes shine in happiness.

"The moon's light came from the sun,the Moon doesn't have own source of light. See? You still can shine even you don't have your own source of light coz' you can use others light to shine. I'm willing to be the source of your lights in your darkest," he said sincerely,I smile at him genuinely.

"You already are, you're my source of lights, Clifford. Yes, you're the sun. Even you're too far,you can still gave me lights."

"If you were the moon then I don't want to be the sun," he seriously said.

"Why? I thought you're willing to gave me lights at my darkest?" Nakakunot noong tanong ko sa kanya.

"I don't want to be a million miles away from you. If you were the moon, I'd rather be the star."

" Really?"

"Yes."

"Why you want to be the star then if you can be the earth, it's not that far."

"I want to be with you at your darkest,I won't able to be with you at your darkest if I'm the earth coz' you're my source of light at my darkest."

"But atleast you're not too far,right?"

"I want to see your lights through the darkness,I want to see how magical you are even at the darkest hour."

" I get it, let's be a star then. Let's shine together!"

"That's better," nakangiting sabi niya saka ako yinakap.

Hindi nako nagsalita dahil abala akong pagmasdan ang mga bitwin sa kalangitan.

"Precious," basag niya sa katahimikan kaya napatingin ulit ako sa kanya.

"Hmm?"

"I love you, please stay beside me even how hard to be with me. Be my lights at my darkest," buong puso niyang sabi na para bang dito niya binuhos ang lahat ng emosyon niya.

Hindi ko namamalayang napaluha na pala ako dahil sa matinding kasiyahan, ang tagal kong hinitay na masabi niya ulit ang tatlong salitang kokompleto sa lahat.

"I love you even more,Clifford. You don't know how happy am I right now," I said wholeheartedly.

"I want you to be always happy, Precious. I promise to always make you happy, I'll cherish and love you till my last breath."

Hindi nako nagsalita pa,hinalikan ko siya sa labi saka ko sita yinakap ng mahigpit,naramdaman ko din ang pag higpit niya ng yakap na naging dahilan ng mas paglawak ng ngiti ko habang naluluha padin.

Pinaramdam ko kung gano ako kasaya at gano ko siya kamahal sa pamamagitan ng pagyakap sa kanya ng mahigpit.

Mas naluha ako ng maramdaman at marinig kung gaano kalakas ang tibok ng puso niya,he really loves me and I can feel it right now.

"Do you hear it?" Basag niya sa katahimikan,kakawala na sana ako sa yakap kaso mas hinigpitan nya ito na para bang ayaw nya akong mawala sa bisig nya.

"Hear what?" Kunwaring tanong ko.

"Tsk! My heart beat,Wife."

"Yes I can heart it. Why?"

"What do you think?"

"Well, normal bang ganyan kabilis ang tibok nito?"

"Not it's not,laging bumibilis ang tibok nito simula pa noon."

"What do you mean?"

"Nong una kitang nakita ay naramdaman kong bumilis ang tibok ng puso ko ngunit pinagsawalang bahala ko ito dahil nilalamon ako ng inis at galit. I was in denial back then."

"Brain might forget everything but heart doesn't."

Gusto ko sana itong isatinig pero baka iba ang isipin niya.

"Really?"

" Yes, everytime I saw you my hear beats so fast,but I choose to ignore it,I was mad,I felt betrayed. But when I almost loss you,I realized how important you are to me. I realized why my heart pound like that whenever I see you."

Mas naging sagana ang pagbubos ng luha ko dahil sa halo-halong emosyong aking nararamdaman.

Naramdaman niya siguro na umiiyak nako kaya kumalas siya ng yakap saka hinawakan ang magkabilang pisngi ko, dahan-dahan nyang pinunasan ang luha ko.

"Shhh,why are you crying?Are you mad coz' I didn't realized it earlier?" Puno ng pag aalalang tanong niya.

"Ofcourse not! I'm just happy,I really am, Clifford," hindi na siya nagsalita,yinakap niya na lang ako ng magigpit na para bang pinaparamdam niya kung gano siya kasayang maging masaya ako dahil sa kanya.

Tumagal kami sa ganong posisyon hanggang sa napag desisyonan naming matulog na.

"Let's go inside? Lumalamig na baka magka sipon kapa," puno ng pag aalalang sabi niya.

Tumango na lang ako bilang pagsang ayon.

Inalalayan niya kong maglakad habang nakahawak sa balikat ko.

We slept peacefully while hugging eac6g other.

God,thank you for this day.

Forgotten Promises (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)Where stories live. Discover now