Forgotten Promises (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)

Chapter-14

"I thought he's still a bachelor,wala din kasing nabalitang ikinasal na pala siya at isa pa ay may nalilink padin sa kanyang model or mga business woman,"tila hindi padin makapaniwalang tanong niya.

"Ayaw niyang malaman ng iba na kinasal na siya,ganon niya ako kinakamuhian. Pero this past few days ay nagiging okay na naman kami, I really hope na magtuloytuloy na." napangiti ako ng mapait,sana nga.

"I hope so, mahirap sa buntis ang ma stress," I saw concerns in his eyes. Buti pa siya pero ang ama mismo ng anak ko ay walang kaalam alam.

"Thankyou for your concern,I have to go,"paalam ko habang bitbit padin ang mga libro. Ayaw ko nv pahabain pa ang paguusap namin dahil baka maiyak lang ako.

"I'll help you,"tatanggi pa sana ako kaso kinuha na niya ang mga dala ko saka siya dumeretso sa counter.

Pagkasabi ng cashier ang total na babayaran ko ay agad akong kumuha ng cash sa wallet ko pero naunahan na niya akong magbayad.

''Hey,you don't have to do that! I'll pay for it," agad kong sabi ng inabot niya yung card niya mula sa cashier at binitbit yung mga books.

"No need,I already paid for it," nakangiting sabi niya.

"I'll pay you,this is too much.I mean,you helped me when we first met and now you're helping me again,"nahihiya kong sabi pero mas nilawakan niya pa ang ngiti niya na para bang sinasabing ayos lang at masaya siyang tulungan ako.

"Okay,pay me back," nakangiti niyang sabi kaya agad kong kinuha ang wallet ko para makapagbayad bago pa magbago ang isip niya.

"Not money,just eat with me," malawak ang ngiting sabi niya.

Napansin kong masyado syang masayahin,hindi gaya ng asawa kong laging mainit ang ulo o walang reaksyon.

"But-," aangal pa sana ako pero nag lakad na siya habang naka pamulsa at bitbit ang pinamili.

"Let's go," sabi niya pag kalingon ng maramdamang di ako sumunod sa kanya.

Napipilitan akong sumunod sa kanya. I can't believe this man!

Nang nasa labasan na siya ng bookstore ay huminto siya para hintayin at alalayan ako.

Napabuntong hininga na lang ako sa kaalamang ibang tao ang umaalalay sakin imbes si Clifford.

Pinili niya ang isang japanese restaurant,hinayaan kona lang siyang pumili at umorder.

Habang naghihintay ay bigla siyang nagtanong kaya agad akong napatingin sa kanya.

"Where's your husband?I mean he should be here," seryosong sabi nya.

"He's busy," tipid kong sabi dahil ayaw ko muna itong mapag usapan o maalala.

"Pero pinabili mona lang sana sa kanya yung mga kailangan mong bilhin para dika na lumabas pa,delikado pa naman ngayon dahil sa pandemic lalo na't buntis ka pa,"nahihimigan ko ang pag aalala sa boses niya kaya nginitiaan ko siya ng tipid.

"He don't know that I'm pregnant,"

"What?But why?"tila naguguluhan at di makapaniwalang tanong niya.

Kahit ayaw ko sanang ipaalam sa iba ay kinuwento ko na lang sa kanya ang lahat-lahat ng nangyari nang mga nakaraan.

Tahimik lang siyang nakikinig,I saw sympathy in his eyes.

Gumaan ang loob ko pagkasabi ko ng mga yon dahil na rin siguro kinikimkim ko ito.

"Tsk, he's an asshole. Yeah,brain maybe forgot everything but not our hearts, he'll recognize his feelings soon," umiiling pang sabi niya saka napabuntong hininga.

"Hmm,I hop-," hindi kona natapos ang sinasabi ko dahil dumating na ang order namin.

Tahimik kaming kumain at wala ni isang sumubok na magsalita,siguro ay iniisip niyang gusto kona lang munang kumain at para wag maisip ang mga nangyari dahil maari itong magdulot ng stress sakin.

Pagkatapos naming kumain ay agad kong kinuha ang wallet ko para magbayad sana kaso naunahan na naman niya ako kaya kinunutan ko siya ng noo sa pagtataka.

"I thought ako ang magbabayad?"

"I didn't say that."

"But you asked me to eat with you."

"Yes I asked you but I won't let you pay for our meal."

"But-"

"No buts, Precious. I'm a man and I won't ever let a woman pay."

"You're nice."

"Am I?"

"Uh-huh!"

"Haha,so let's go?"

"I have to go."

"Okay, I'll give you a ride,"

"Huh? No need, all of this is too much.Thankyou,I really appreciate it!"

"I insist, please let me," mababasa ang sinseridad sa kanyang mata habang sinasabi ang mga katagang iyon.

"Hays,okay," agad siyang ngumiti ng malawak.

"Let's go," agad niyang kinuha ang mga gamit ko at siya na ang nagdala.

Kagaya kanina ay inalalayan niya akong maglakad.

Nang nasa labas na kami ng restaurant ay naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko para maalalayan ako na para bang isa akong babasahin na pwedeng mabasag ano mang oras.

"Don't touch my wife,Mr.Johans!" agad akong napatigil sa malamig na boses nito. Tila nanlamig ang buo kong katawan dahil don.

"Okay okay, relax. I'm just helping her," agad naman niyang tinanggal ang kamay niya sa likod ko habang natatawa pa.Napakunot ang noo ko,naguguluhan akong napatingin sa dalawa.

"Let's go, Precious!" malamig na sabi nito saka hinawakan ang braso ko.

"So you're the asshole husband huh?" tila nang iinis na turan nito.

"Tsk,Yes I'm her husband. Don't you dare to touch her again,Mr.Johans," malamig nitong sabi.

"Wait,magkakilala kayo?"naguguluhan kong tanong sa kanila kaya sabay silang napalingom sakin.

"Yes,we used to be a bestfriend," malamig at matigas na sagot ni Clifford kaya napatingin ako sa mukha niya na tila nagtitimpi ng galit.

"You're wife is pretty,take good care of her,"seryosong sabi ni Whilly habang nakatingin sakin kaya agad akong nag iwas ng tingin dahil baka mas magalit na naman si Clifford.

"Ofcourse,I treasure her so much," he said confidently.

"Really? Haha," tila nang iinis nitong sabi kaya mas lalong dumilim ang mata ni Clifford.

He clenched his jaw as if controlling his guts to punch the man in front of us.

"Let's go home," pang aagaw ko sa atensyon niya saka ito bahagyang hinila sa braso. Napabuntong hininga na lang siya,agad namang inabot ni Whilly yung gamit ko sakin. Aabutin kona sana ito pero inunahan na ako ni Clifford at siya na ang nagdala ng mga ito.

Nginitian ko na lang si Whilly na para bang humihingi ng pasenya,tinanguan niya lang ako saka ngumiti ng bahagya bago kami tinarikuran.