Forgotten Promises (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)

Chapter-38(Edited)

Nagtungo ako sa aming kwarto upang makaidlip saglit dahil medyo masama ang pakiramdam ko. Hinayaan ko na lang muna si Whilly sa sala dahil may kausap sya telepono tungkol ata sa business niyang hindi ko alam kung ano dahil hindi na ako nag abalang magtanong.

Nakatulog ako saglit at nagising na lang dahil may kumatk sa pinto. Hindi muna ako tumayo at pinakiramdan ko muna ang sarili ko. Napangiwi ako ng maramdaman ang pagbigat ng katawan at kirot sa ulo ko. Mas lumala pa ang sama ng pakiramdam ko ng natulog ako kesa kanina.

Napilitan akong bumangon ng patuloy padin ang pagkatok sa pinto. Paggbukas ko ng pinto ay aggad bumungad saakin ang nag aalalang mukha ni Whilly.

"Are you alright? You look pale." He said worriedly.

"I'm fine." I said with a smile to convince him but it seems he didn't believe it.

"No you're not,tsk!" nag aalala pading sabi niya saka dinampian ang noo ko gamit ang likod ng palad niya.

Sana si Clifford na lang itong nasa harap ko,sana.

"Ayos nga lang ak-" napatigil ako sa pagsadalita ng sinamaan nya ako ng tingin.

"Damn, inaapoy ka ng lagnat, Precious!Dadalhin kita sa hospital." He said with finality.

Sunod-sunod akong umiling bilang pagtanggi sa naiisip niya," Please, Whilly. I just need a rest,you don't have to bring me at the hospital. I'll be alright."

Pakiramdam ko ay mas magkakasakit ako kung dadalhin pako sa hospital.

" Alright,nagluto ako ng dinner. Kumain ka muna saka ka matulog ulit para makabawi ng lakas." nabubuntong hininga niyang ani.

"Thankyou, Whilly." I said with a smile.

Inalalayan niya ako pababa at patungo sa kusina. Napatingin ako sa bintana,madilim na pala.

Sabay kaming kumain ng wala ni isang umiimik saamin na naging pabor saakin dahil masyadong malalim ang iniisip ko para makipag usap sa kanya ng maayos.

Pagkatapos naming kumain ay siya na din ang nagligpit at naghugas,hinayaan ko na lang dahil masama padin ang pakiramdam ko.

"I can stay if you want. May sakit ka at hindi makakabuti sayo ang mag isa dito lalo na't buntis ka," nag aalala nyang sabi.

"Hind na,kaya ko naman ang sarili ko. At alam mo namang hindi kami maayos ni Clifford,diba? Baka kasi pag uwi niya at makita niyang nandito ka ay mas lumala pa. I know that you're just worried, I'll just call you if something bad happened." malumanay kong wika,agad naman siyang napabuntong hininga bilang pagsuko.

"Alright,tawagan mo na lang ako pag may kailangan ka." tumango na lang ako kahit na alam ko sa sarili kong hindi ko siya tatawagan para hindi na maabala pa.

Alam kong mas okay kung mananatili siya dito ngunit nangangamba akong baka umuwi bigla si Clifford at iba pa ang isipin.

Nakakahiya mang ipagtabuyan siya sa kabila ng mga nagawa niya para sakin pero mas mabuti nang ganto kesa mas lalo lang kaming masira ni Clifford.

Nagtungo ako sa kwarto ng may bigat padin sa pakiramdam,hindi ko lubos akalain na hahantong kami ni Clifford sa ganito. Kinuha ko ang phone ko sa gilid ng kama para muling tawag siya ngunit mas lalo lang akong nag alala dahil hindi na ma contact ang phone niya.

Dahil narin siguro sa sama ng pakiramdam ko kaya nakatulog agad ako kahit pa halos kakagising ko lang. Sana paggising ko ay bumalik na ang lahat sa dati,sana panaginip lang ang lahat ng ito.

Natulog akong wala si Clifford sa tabi ko at nagising akong wala padin siya.

Mapait akong napangiti,gusto kong magalit sa kanya dahil hindi siya nakinig at nagawa pa niyang umalis kahit na alam niyang may dinadala ako. Sa kanya to eh,anak namin to pero hindi ko din siya masisi dahil wala siyang alam.

Gustohin ko mang hindi na lang masaktan dahil alam kong makakasama ito sa magiging anak namin ngunit hindi ko makontrol ang nararamdaman ko,hindi ko mapigilang masaktan ng dahil sa kanya.

I love him... I love him so much but he chose not to believe me, he chose to walk away instead of listening to my explanation.

He chose to leave me. I still remember that if he doesn't want me in his life anymore... I'll leave.

Gusto ko mang umalis na lang para mapalaya na siya ngunit pakiramdam ko ay hindi pa ito ang oras para sumuko. He loves me, right? Uuwi din siya sakin, sigurado ako.

Napapikit ako ng mariin habang nakangiti ng mapait kasabay ng paglandas ng mainit kong luha.

Naramdaman kong masusuka na naman ako kaya agad akong nagtungo sa banyo,yakap yakap ko ang bowl habang sumusuka at lumuluha.

Nagtungo ako sa kitchen para kumain ng breakfast. Kumuha lang ako ng fresh milk sa ref at mga prutas, wala akong ganang kumain pero kailangan.

Lumipas ang tatlong araw ngunit wala padin sya,hindi padin siya umuuwi at matawagan. Ganon ba siya kagalit saakin at hindi niya kayang makita ako?

Nagpunta din ako sa office niya ngunit ang sabi ng secretary nya ay ilang araw na itong hindi pumapasok at may inaasikaso tungkol sa company. Nasabi ko na din ito sa parents namin para makahingi ng tulong para makita at makapag paliwanag man lang ako sa kanya ngunit pati daw sila ay hindi pa nya tinatawagan.

Nawawalan na ako ng pag asang magpaparamdam pa siya saakin. Pumapasok sa isip kong baka nag punta siya sa ibang bansa ng hindi ako kasama dahil sinasabi niya saakin nong nagdaang araw na magpunta daw kami sa ibang bansa.

Hindi naman suguro siya aalis, diba? Hindi niya ako iiwan sa ganitong sitwasyon.

Tanghali na at kakatapos ko lang kumain ng tanghalian ng biglang may nag door bell kaya dali-dali akong nagtungo sa gate dahil nagbabasakali akong si Clifford na ito ngunit pag bukas ko ng gate ay si Whilly ang bumungad saakin.

"Are you okay?" bungad niya saakin,tumango na lang ako saka ngumiti saglit.

"Anong ginagawa mo dito,whilly?" sinubukan kong hindi maging masama ang tunog ng tanong ko ngunit nabigo ata ako dahil napalunok siya at napailing saglit.

"I came to visit and check on you. Mukhang ayos ka na naman so aalis nadin agad ako." sabi niya sa matamlay na boses.

"No don't get me wrong, Nagtaka lang ako na nandito ka," umiiling kong sabi.

"Nah, it's okay.",

"You can go insi-" I wasn't able to finish what I'm saying coz' someone interrupted,a person I expected earlier.

"I came here to talk to you,tapos ito pa bubungad sakin?! Fvck..." His eyes is in bloodshot.

Agad na nangilid ang luha ko pagkakita ko sa mukha niya,anlaki ng eyebags nya na para bang hindi siya natulog ng ilang araw. Pulang pula na din ang mata niya habang patuloy na tumutulo ang kanyang luha. Damn,I hurt him. We both hurts.

"No, please... Clifford listen to me,he just came here to visit me coz' I was sick." halos mag makaawa na ako para pakinggan niya ako. Pareho na kaming lumuluha,sh*t!

"Nag punta ako dito dahil naisip kong hindi ko kaya ng wala ka... Nagpunta ako dito para tanggapin ka ng buong buo,kaya kong maging ama sa anak mo, Precious,kahit hindi akin! Pero ito bubungad sakin? Umalis lang ako ng ilang araw,hindi pa nga tumatagal ng ilang lingo o buwan pero may madadatnan akong ibang lalaki dito?! Fuck, just kill me!" puno ng hinanakit nyang sambit habang patuloy ang pag patak ng luha niya,kahit pa tumitingin siya sa taas upang pigilan ito ay nabibigo lang siya.

I wanna end this,wala akong pakielam kahit anong maging epekto nito sa kanya. He deserves to know it.

"It's yours, Clifford! Anak mo itong dinadala ko!" lumuluha kong sigaw.

I don't care if he won't believe me, atleast I tried.