Pagkatapos naming kumain sa office niya ay hinatid din niya ako sa bahay dahil may kailangan daw siyang asikasuhin at puntahan na may kinalaman sa company.
Gusto pa sana niya akong isama ngunit hindi pwede lalo na't delikado ang sitwasyon ngayon.
Natulog na lang tuloy ako saka gumising ng mga four o'clock ng hapon.
Pumunta muna ako sa tabi ng pool para magpahangin,naupo ako sa gilid nito saka hinayaang lumaylay ang paa ko sa tubig.
Ang kalmado ng paligid na tila ba walang pandemya na kinakaharap ang buong sanlibutan sa kasalukuyan.
Makalipas ang mahigit isang oras ay napandesisyunan kong magtungo na sa kitchen para maka pagluto ng dinner namin.
Pumasok ako sa sliding door na naka konekta sa sala at magtutungo na sana sa kusina ng biglang bumukas ang pinto.
Agad akong napangiti ng makitang si Clifford ito, naka dress shirt na lang siya saka nakasabit ang coat niya sa braso nyo.
Saka ko lang napansin ang hawak niyang bouquet of flowers at isang box ng chocolate,agad siyang nagtungo sa kinaroroonan ko.
Wala na siyang suot na facemask ngayon,siguro ay tinapon na niya sa basurahan sa garage. Bago kasi pumasok sa loob ng bahay ay may maliit na counter sa garahe kung saan may hugasan ng kamay at ilang kailangan para ma-sanitize or matanggal ang virus or bacteria na nakukuha mula sa labas.
Naglakad siya papunta sa dereksyon ko,pagkalapit niya ay agad niya akong hinalikan sa noo na ikinabigla ko saka niya inabot ang mga hawak niya sakin na may malawak na ngiti sa labi.
"I love you,Wife," he wholeheartedly said.
"I love you,Hubby!" My heart melt when I saw how his eyes shine in happiness.
Yinakap ko siya ng mahigpit, agad naman nya akong yinakap pabalik saka hinalikan ang bubok.
"Let's have a dinner date,Wife," he whispered.
"Hindi ba delikado sa sitwasyon ngayon?" Masaya ngunit may pag aalalang tanong ko.
"Well,I rented the whole restaurant so I think it's not risky," he confidently said.
" You rented the whole restaurant for our date?! Akala ko bawal pa ang dine in?" Namamangha kong tanong,kumalas ako sa yakap para makita ang mukha niya.
He's smiling genuinely.
"Nag open lang sila para satin, actually naka closed sila dahil nga bawal pa. It's a restaurant beside the sea shore. Uhm actually...," Napakunot ang noo ko sa huling sinabi niya,hindi niya mahanap ang tamang salitang angkop para maidugtong dito.
"Actually what?" I asked in confusion.
"Uhm,I already bought it,", naiilang niyang sagot na naging dahilan ng panlalaki ng mata ko.
"Seriously?!"
"Yes,ayaw nilang mag open so I bought the whole restaurant,"he casually said as if there's no big deal on buying a high class restaurant.
"Why?"madaming tanong ang nabubuo sa isip ko pero iyon lang ang naisatinig ko.
"Isn't obvious? I'm willing to gave you the world just to make you happy,Wife."
"Buy you can't!" I said while smiling playfully.
Agad napakunot ang noo niya sa sinabi ko,"Ofcourse,I can!" He seriously said.
"Well,you can't buy your self. You're my world and everything, remember?"malambing kong sabi,agad namang lumambot ang expression niya at agad napangiti ng malawak.
"I love you!" yan lang ang sinabi niya para mapadama ang mga gusto niyang sabihin.
"I know," confident kong sabi na agad niyang kinailing at sininghalan.
"Tsk!"
Tinawanan kona lang siya,agad din naman siyang napangiti na para bang nahawa sa emotions ko.
Nagsuot ako ng white beach dress and a pair of white flat sandals, habang si Clifford naman ay nagsuot ng sky blue button down polo that revealing his chest.
Nagpulbo at liptint lang ako para hindi maging pale ang mukha ko.
Pagkatapos ng ilang minutong pagbibihis ay sumakay na kami sa kotse patungo sa sinasabi niyang lugar.
Hindi naman ito ganong kalayo kaya pagtapos ng higit tatlong pung minuto ay nakarating na agad kami. Pag park ng sasakyan ay agad kaming sinalubong ng mga staff,saka kami binati pagkalabas namin ng sasakyan.
"Good Evening and welcome to Precious Restaurant,Mr. and Mrs. Clifford Sullivan!" Masayang bati nilang lahat.
Nakakunot ang noo kong napatingin kay Clifford,nakangisi siya na parang gustong-gusto ang naging reaction ko.
"Clifford," may pagbabatang tawag ko sa kanya.
"Why?" Natatawa niyang ani na para bang nagkukunwaring walang alam.
Sinamaan ko siya ng tingin para sabihin niya agad ang gusto kong malaman ng walang paligoyligoy.
He chuckled.
"Okay fine,I changed the restarunt's name. Sayo ko pinangalan ang papeles kaya sayo na ito ngayon,at walang mas gaganda pang pwedeng ilagay na bagong pangalan ng restaurant na 'to kundi ang pangalan mo lang," amin niya na para bang bumili lang siya ng isang bagong kuting at pinalitan ang pangalan nito kasunod ng pangalan ko.
Normal lang kasi ang pagsasalita niya na parang wala lang sa kanyang basta na lang bumili ng kung ano-anong ariarian.
Lumipas ang ilang segundo bago ko na process ang sinabi niya,nanlaki ang mata ko sa gulat pero hindi ko din napagilang mapangiti ng malawak dahil sa lubos na kasiyahan.
Sobrang saya ko,hindi dahil bumili siya ng ganitong ariarian para sakin dahil kung tutuusin ay kaya ko namang bilhin kung gugustuhin ko,masaya ako dahil sa kaalamang nag eeffort siya para mapasaya ako. His efforts is enough,I really appreciate it.
YOU ARE READING
Forgotten Promises (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)
Storie d'amorePrecious Miracle-Sullivan, she married a man named Clifford Sullivan whom he doesn't even remember. He thought it was a fix marriage but the truth is that he proposed to her before he lost his memory. He became a jerk, he hurt her emotionally to pun...
