Forgotten Promises (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)

Chapter-8

Paglipas ng ilang sandali ay nagpagpasyahan naming pumasok na sa loob para kumain na muna.

Magkaharap kami ngayon ni Clifford sa mesa habang kumakain ng luto niya. Honestly,masagaling pa ata sya saakin sa pagluluto dahil sa sarap ng kanyang luto.

Napatingin ako sa kanya ng maramdaman kong nakatingin sya saakin,tama nga ako dahil nakatingin siya saakin habang nginunguya niya ang kanyang kinakain.

God, he's hot!

"Why are staring at me,"kunwaring masungit na tanong ko sa kanya,tinawana niya ako kaya napairap ako.Pati pagtawa niya ay mas lalo siyang gumagwapo sa paningin ko!

"Nothing,gusto lang kitang titigan magdamag,"nakangisi siyang sabi kaya namula agad ako na siyang mas kinatawa niya.

Gosh,hindi ako sanay na ganito siya!

"Hee!Kumain kana lang jan at wag mo akong titigan ng ganyan,"natatawa kong sabi na kanya.

"Yes, Captain!"pabiro niyang sabi na syang mas kinatawa.

Pagkatapos naming kumain ay nagpunta kami sa tabing dagat at naglatag ng kumot na pwede naming higaan,gumawa din siya ng apoy sa gilid namin para hindi kami lamigin at magkaroon ng liwanag.

Nakahiga kami ngayon dito habang nakatingala sa langit at pinagmamasdan ang mga bituwin sa kalangitan.

"Ang ganda ng buwan!"basag ko sa katahimikan.

"Yeah, it's cool," sang ayon niya kaya napatingin ako sa kanya,nang makita kong nakatutok ang kanyang mga mata sa buwan ay binalik ko ang aking mga mata sa taas habang malawak ang ngiti.

"I aggre,moon shines because its surface reflects light from the sun. And despite the fact that it sometimes seems to shine very brightly,"I said before I shift my gaze at him, our eyes met so I smile at him genuinely.

"You're my sun now,and I'm your moon. You'll be my source of lights, strength,happiness,and a reason to live everyday. Thankyou for giving me lights without complaining about the much of lights and strength you gave to me,I won't let you go anymore, you're my source of lights and I can't live without you,"he said,I saw sincerity in his eye. Ngumiti ako habang unti-unting tumutulo ang luha ko sa sobrang kasiyahan.

"Hmp,naluha tuloy ako." Natatawa kong sabi kahit pa may ilang butil ng luha ang tumulo galing saking mga mata.

"I don't wanna see any tears in your eyes anymore coz' of pain,I want to see you cry in happiness,"nakangiti niyang sabi habang pinapunasan ang aking mga luha gamit ang hinlalaki niya.

He hugged me tight after wiping my tears.

Lunod na naman ako sa kanya,sana hindi na ito matapos,sana ganito na lang kami lagi,sana mas maging maayos na ang lahat at sana malaal na niya ako.

Sabi ko sa aking sarili habang nakatingala sa langit kasabay ng biglang pagdaan ng wishing star,sana madiniga ang aking hiling.

Paglipas ng ilang sandali ay napag desisyunan naming pumasok na aa loob ng bahay para makapag pahinga.

Nakahiga ako ngayon sa kama katabi si Clifford,mahimbing na siyang natutulog habang ako ay nakatingala padin sa kisame at iniisip ang mga nangyari ng ngayong araw.

Hindi ko lubos akalain na mangyayari ito ng ganito kabilis,handa akong masaktan ng paulit ulit basta ang kapalit nito ay ang lubos na kasiyahan kasama siya.

I can sacrifice everything for him,yeah I maybe fool but damn,I love this man so much.

I'm thinking about us while smiling before I fell asleep.

Kinabukasan ay maaga akong nagising,naramdaman kong may naka yakap sakin kaya napatingin ako kay Clifford habang may malawak na ngiti saaking labi.

Dahan dahan kong tinanggal ang pagkakayaka niya saakin,sa una ay nahirapan ako dahil mahigpit ito at baka magising ko siya pero maya maya at natanggal ko din,napag desisyunan kong magpahangin at mag exercise muna sa labas.

Pagkatapos ng morning rituals ko ay agad akong nag palit ng leggings at sport bra,mabuti na lang at nakapag dala ako.Lumiliwanag pa lang ang paligid pagblabas ko ng bahay,maaga pa kasi pero sakto lang para hindi mainit sa balat.

Nagsuot ako ng earphones saka nag simulang nag jogging sa tabi ng dagat,ang sarap sa pakiramdam ang preskong hangin.

Medyo malayo-layo na din ang natatkbo ko ng mapag desisyunang magpangiha na muna sa ilalim ng puno.

Naupo ako sa may malaking bato na nasisilungan ng puno habang pinagmamasdan ang dagat at ang pagsinag ng araw.

Habang nakatingin dito ay hindi ko mapigilang mapaisip,hangang ngayon kasi ay hindi padin ako makapaniwala sa inaakto ni Clifford,oo ganyan na siya noon pa pero nawalan siya ng alaala at hindi ko lubos akalain na magiging ganito pa siya sakin.

Napahawak ako sa tyan kong hindi pa ganon kahalata,alam kong lilipas ang ilang lingo ay mahahalata na din ito kaya kinakabahan ako sa magiging reaksyon niya.Paano pag hindi niya matanggap o paniwalaang siya ang ama ng dinadala ko dahil hindi niya malala ang aming nakaraan?Pano pag bigla na lang siyang lumayo saakin?

No,I can't lose him.

Sisikapin kong maipaalala sa kanya ang lahat ng hindi sinasabi sa kanya,ipapaalala ko sa kanya na ako yung babaeng nag iisang minahal niya simula pa noon.

Nasa kalagitnaan ako ng pag iisip at pagkatulala sa kawalan ng may biglang yumakap sakin ng mahigpit dahilan ng lagbalik ko sa kasalakuyan at pagka gulat.

Mag pupumiglas sana ako ngunit ng maamoy ko ang familiar niyang amoy ay hindi kona ito tinuloy,yinakap ko siya pabalik. I feel comfort in him.

Maya-maya ay kumawala siya ng yakap saakin saka ako hinawakan sa magkabilang pisngi.

"Hey,are you okay?"tanong ko ng may makita akong takot at pag aalala sa kanyang mga mata.

"I thought you already left me,"he said,parang hinaplos ang puso ko dahil sa kaalamang takot siyang mawala ako.Gusto kong magtatalon dahil sa kilig pero pinigilan ko ito.

"Hindi kita iiwan kahit anong mangyari, unless you want me to,"nakangiting sabi ko sa kanya.

He kissed my forehead,"I will never let you go, that's a promise."

"I will hold on to that promise, Clifford,"sabi ko saka siya yinakap ng mahigpit.

Naupo muna kami doon bago kami naglakad papunta sa bahay.

Gusto ko sanang ako na lang ang magluluto para samin pero hindi niya ako hinayaan,siya ang nagluto,nag ayos at naghugas ng pinagkainan namin.

Ayaw niya akong pagtrabahuin dahil ang sabi nya ay ituturing daw niya akong reyna na dapat niyang pagsilbihan.

Ang saya sa pakiramdam na yung taong ayaw mong mawala ay ayaw ka na ding pakawalan.