Ika-siyam na Kabanata

262 8 0
                                    

Nandito ako ngayon sa balcony ng opisina ko, pinagmamasdan ang inter-aksyon ng magkaibang dorm. Its 9 in the morning and start of the sports feast ng Academy na ngayon ay tahimik pa at walang gulong nangyayari na sana ay magpatuloy.

Naging maayos ang paguusap namin ni Chritian last last week. May mga pagkakataon na nagpapalitan ng mga insulto at mura but other than that ay wala na.

"Bakit nandito ka? Dapat ay nasa baba ka as a Prefect of Discipline" napatingin ako sa taong nakaupo sa sofa dito sa opisina. Pano nakapasok to? At bakit hindi ko man lang naramdaman na may iba na pala akong kasama rito?. I composed myself and look at Rogue na nakatingin din sa akin na may seryosong mukha.

"Bakit pa? Nasa paligid ng Academy ang peace maker" Peace maker ang mga mortal at bampira na nasa gitna ng naglalabang bampira at mortal. Sa mga ganitong okasyon na parehong nagsasama ang tao at bampira ay nagkalat din ang tulad nila.

Tulad ng tawag sa kanila, sila ang nagpapanatili ng katahimikan. They ensure that no mortals will know about the vampires and at the same time they prevent the vampires for hurting the mortals. Sila ang nagpapanatili sa pagbalanse ng dalawa.

"Tss."
"Bakit nandito ka? Diba dapat ay nasa baba ka rin?" Balik tanong ko sa kanya dahilan para mag-iwas siya ng tingin and I can't help na mangunot ang noo ko. May  iba pang dahilan kung bakit nandito ito.

"Layuan mo ang isang yan" shit!!! Nagpalinga-linga ako. Sino yun? Walang bampira ang nakakapag-usap sakin sa pamamagitan ng isip maliban kay Dylan, kaya panong may narinig ako?. Dahil siguro sa pag linga ko ay naagaw ko ang atensyon ni Rogue at agad itong lumapit saakin. Worry is written all over his face pati na ang pagiging alisto nito na dahilan para maging stiff din ang katawan niya.

"LUMAYO KA SA KANYA!!!" Napahawak ako sa ulo ko dahil sa sakit!!!. Sino ba ang walang-hiyang bampira na yun na sumisigaw sa isip ko!!!!. Inalalayan ako ni Rogue dahil sa muntikan na akong mawalan ng balanse.

"Anong nangyayare?"
"LAYUAN MO SIYA NGAYON DIN!!!" FUCK!!! hindi ba siya titigil sa pagsigaw?!!! Sobrang sakit nito!!!

"SINO KA?!!!" Hindi ko na napigilan ang mapasigaw din sa kung sino man ang pumapasok sa isip ko. This is not the first time na may kumausap sakin sa isip pero ito ang kauna-unahang may pumilit makapasok at makausap ako ng walang pahintulot ko dahilan para maging sobra nitong sakit sa parte ko.

"Darn it!!! What's happening Rhea?!!" Hindi na rin napigilan ni Rogue ang mapasigaw. I can feel that his panicking na lalo ko ding ikinalilito. Bakit ko nararamdaman ang nararamdaman niya?.

"AYA!!! Anong ginawa mo sa kanya?!!" Biglang nawala sa tabi ko si Rogue dahil sa pagbalya sa kanya ni Dylan.

"Dy-" napatigil ako sa pagtawag kay Dylan ng maramdaman ko ulit ang sakit kasabay ng mas malakas na sigaw.

"WAG KANG LALAPIT SA KANILA!!!"
"AHHHHHHHHHH!!!!!" Malakas ako physically, emotionally at mentally pero fuck!!! Kapag ganitong sakit ay talagang bibigay ang kahit na sino. I lost all my strength and my body collapsed yet I still have my senses.

"Si-sino....ka?" Lahat ng lakas ko ay ibinuhos ko sa tanong na yun.

"Hahahahahahaha. Ako ay ikaw!!! Hahahahahaha" pinilit kong tumayo sa tulong ni Dylan. Ako ay ikaw? Hayop pala to kung sino man to. Hindi uso sakin ang ganyan. Baliw ang isang to.

"Walang-hiya ka palang baliw ka. Kung sino ka man sisiguraduhin kong pagsisihan mo ang pagpasok sa isip ko!!!" I let my senses roam all over the Academy. Hindi ako titigil hangga't hindi ko na hahanap ang lokong bampirang to. Lintek lang ang walang ganti.

"Anong sinabi niya Rhea?" Nilingon ko si Rogue na ngayon ay pinapagpag ang uniform niya and I was amused na makitang parang walang nangyari at hindi siya nasaktan. Tss di na ako magtataka.

Hindi ko siya sinagot at itinuon ang buong atensyon ko sa paghahanap ng lintek na yun.

"Aya delikado siya. Napasok niya ang isip mo." Nilingon ko si Dylan.

"He invade my thoughts and make me fell the pain that I should never feel dahil lang sa kalokohan niya. Kilala mo ako Dylan palaban ako lalo na't naagrabiyado ako ng walang laban." Sa isip ko lang iyon sinabi para hindi marinig ni Rogue at sinuguradong di maririning ng kung sino mang herodes.

Napangiti ako ng wala sa oras ng maramdaman ko siya. Malas lang niya at ako pa ang pinaglaruan niya.

"Now it's pay back time" dali-dali akong tumakbo palabas sa opisina kasunod sina Dylan.

Nasa Academy forest ang salarin na parang wala paring alam na nahanap ko na siya. Lalong nag-init ang ulo ko ng makita ko siya. Sa paanan niya ay ang ilan sa mga estudyante ng Sun dorm. Blood was drained from their bodies.

I felt my blood boil, I can feel my body shaking not from fear but from rage that starting to build up inside me. How dare this vampire to kill mortals and student of the Divine Academy and at the moment of festivity?.

"May mga bisitang dumating!!! Ang saya naman!!! Sasali din ba kayo (^__^)?" If looks could kill, this monster would already be dead right know. Ikinuyom ko ang mga kamay ko para pigilan ang emosyon kong umaapaw. Hindi ako pwedeng magpadalos-dalos at gumawa ng aksyon dahil baka mas lalong lumala ang sitwasyon.

"Pano ka nakapasok dito? Hindi nag-imbita ang Academy ng mga taga labas" I can hear the seriousness in Rogue's voice. His hands were ready to pull his guns inside his pockets.

"Ano yang tinatago mo? Akin na!!! Bigay mo sakin!!! Gusto kong makita" I move in front of Rogue blocking his view from this fucking insane monster.

"Sagutin mo ang tanong niya" mas lumaki ang ngiti niya ng makita ako. Anong problema ng autistic na to? Para akong laruan niya na matagal niyang hindi nakita.

"Yah!!!!" Nanlaki ang mata ko ng bigla siyang tumakbo pamunta sakin mabuti na lang at agad akong nahawakan ni Dylan sa bewang at inilayo sa baliw na yun.

"Ang daya naman eh!!! (ToT). Gusto ko laro tayo!!!" Fuck anong klaseng bampira bato? Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya.

Inilabas ko ang baril ko at itinutok sa kanya.

"Pano ka nakapasok?" Lumingon siya sa kinalalagyan ko at lumaki na naman ang ngiti niya na lalong nag papa-irita sakin.

"Nandiyan ka lang pala!!! Papunta na ako diyan" sa isang iglap ay nawala siya sa paningin namin dahilan para magpalinga-linga kami ni Dylan.

"Boo"
-------------------
Hanggang diyan muna.
Comment naman kayo o kung nagustuhan niyo naman ay magvote kayo.
Anyways.
SALAMAT NG MARAMI SA MGA NAGBABASA NITO!!!!

Hahahahahahaha. All caps talaga nakakaproud kasi at nakakataba ng puso na nasa halos 100 na ang reads ng story ko.

True Identity (Editing) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon