Nagkakasiyahan sila ngayon sa napakalaking bulwagan ng palasyo. Nagpatawag kasi ng pagdiriwang si Lolo para daw sa "muli kong pagkabuhay". Hinayaan ko na nga lang.
Here I am in the balcony gazing at the beautiful night sky with billions of stars that stare back at me. I guess maswerte ako't nabigyan ako ng pangalawang pagkakataong mabuhay at makita ang ganda ng mundo.
"Do you need anything?" Kanina ko pa napapansin ang presensiya niya dito.
"Pwede ka bang makausap?" Dahil sa kaseryosohan ng boses niya ay nilingon ko siya at ang gwapo niyang mukha ang unang bumungad saakin.
"Is there a problem?" Umiling lang siya sa tanong ko sa kanya. Pumuwesto siya sa sementadong railing at tumingin sa magandang tanawin na nasa harapan namin.
"Hindi pa rin ako makapaniwala. You...here in front of me a live and still with your fiery aura" hindi siya nakatingin saakin kaya tumingin na lang rin ako sa harapan. Napabuntong hininga ako.
"Maniniwala ka ba kapag sinabi kong sumuko na akong mabuhay ng mga oras na iyun?" I can feel his looking at me. Halatang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko kahit ako hindi rin makapaniwala na magagawa ko yun.
"Bakit nagbago ang isip mo?" Tumingin ako sa kanya at binigyan siya ng ngiti. Hindi ko alam na makakausap ko siya ng seryoso.
"Kayo.....ikaw. I saw you, how you beg to open my eyes. You're begging kahit alam mong wala na talaga" napaiwas siya ng tingin sa sinabi ko na ikinangiti ko. Lumapit ako sa kanya. Hinawakan ang kamay niya kaya napatingin ulit siya saakin.
"Nagpakaselfish ako ng mga oras na yun. I never think twice na may nangangailangan pa pala saakin. Nakaramdam kasi ako ng pagod na parang gusto kong magpahinga na lang pero on the verge of giving up doon ko kayo nakita, binigyan niyo ako ng bagong pag-asa, ng lakas para bumalik" he cupped my face and remove the stains of my tears at saka ko lang na realize na umiiyak na pala ako.
"We will understand you. Ikaw ang pumasan sa lahat, marami kang pinagdaanang hirap" umiling ako sa sinabi niya. Alam kong maiintindihan nila ako kung sakaling pinili ko ang magpakaselfish pero alam kong mas magsisisi ako sa huli.
"I know pero sa tingin mo ba matatahimik ako kung sakali?. Tapos na yun ang mahalaga ito na ako buhay. Gusto kong mabuhay at makasama kayo ng matagal." Ngumiti siya pero iba ang ngiti niya at niyakap ako ng mahigpit. Iba ang pakiramdam ng yakap niya na parang ito na huli.
Siya ang unang bumitaw sa yakap namin at tiningnan ako sa mata. The way he looked at me hindi ko gusto. May gusto siyang sabihin at ayokong marinig ang mga yun.
"Can...can I ask you a favor? Don't worry this is the last" tumulo ang luha ko sa sinabi niya. Last? Ayokong magsalita pero hinihintay niya ang sasabihin ko. Napalunok ako na parang may nakabara sa lalamunan ko.
"Wha....what...is it?" Hindi ko napigilan ang pagbuhol ng mga salita sa lalamunan ko at patuloy lang sa pagtulo ang mga luha ko. Damn!!! Bakit ba ang iyakin ko lately?.
He just smile and hug me again saka niya ibinulong ang pabor na sinasabi niya na halos magpalambot sa mga tuhod ko at sa patuloy na pag-agos ng mga luha saaking mga mata.
-------------------------------
"I am thankful that my granddaughter, The Princess is alive. That's why we are having this celebration pero hindi lang yun"
Tulala lang akong nakikinig sa mga sinasabi ni Lolo. Wala akong maramdaman na parang naging manhid ang buo kong katawan.
Nakatingin lang ako sa kanya ngayon na nakatayo malapit sa napakalaking tarangkahan ng palasyo.
"I am now giving the Throne to my only granddaughter!!!! Let me introduce to all of you. OUR NEW QUEEN. RHEA ALLIYA MONTALBAN!!!" napalingon ako kay Lolo ng banggitin niya ang pangalan ko at tiningnan ang mga bampirang nagsasaya at isinisigaw ang pangalan ko. Muli ay tumingin ako sa kanya, may maliit na ngiti sa mapupula niyang labi.
"Come hija" inalalayan na ako ni Lolo sa pag-akyat ng mapansin niyang hindi ako kumikilos sa kinatatayuan ko. Mas kitang-kita ko siya mula sa pwesto ko.
Naramdaman ko ang pagpatong ng isang bagay sa ulo ko. Ang korona, simbulo ng pagiging Reyna ko.
Pumikit ako para pigilan ang nagtatangkang mga luha at sa muling pagmulta ko nakita ko siya.......kumakaway na tila nagpapaalam.
"Another thing. I am announcing the engagement of my granddaughter to the only son of General Frer which is Lance Frer" unti-unting nawala ang ngiti sa mga labi niya samantalang lalo namang nagsaya ang mga kalahi ko sa anonsyong yun pero bumalik din ang ngiti niya pero malungkot ito.
Isang tradisyon sa lahi ng Royal Family ang ipagkasundo. Para hindi maputol ang linya ng pamilya namin.
Napalunok ako.
Is this really goodbye for the two of us Rogue?.
FLASHBACK
"I want to go back in my world and live as a normal mortal. Can you remove the vampire blood in me?" Tumigil sa pagtibok ang puso ko sa na narinig na iyun. Lalo akong napaiyak. Ayaw niya bang manatili dito at makasama ako?.
"But...but why?" Malungkot na ngiti lang ang ibinigay niya saakin at hinalikan ako sa labi.
Our first kiss. Damang-dama ko sa halik na to ang pagmamahal niya at ang pagbitaw niya.
Matapos ang halik namin ay pinagdikit niya ang noo namin ang looked at me with so much love in his beautiful eyes.
"Hindi ako maituturing na bampira, hindi ako nararapat dito.....sa mundo mo. At hindi rin ako karapat-dapat sayo." Umiling ako. Ayokong tanggapin ang sinasabi niya.
"Then I will come with you" sa sinabi kong yun tumulo ang luha niya. Mahigpit niyang hinawakan ang isa kong kamay at ang isa ay sa mukha ko.
"I....I want....that..but they need you....they need you more than I need you. Your the future Queen. In your hands lies their future and hope" pareho na kaming umiiyak at kung may nakakarinig saamin wala kaming pakialam.
Bakit pa kami pinagtagpo kung di rin kami magkakasama?. Sa isiping yun mas lalo akong napaiyak.
"I will always love you. Remember that. Magbalik man ako sa mundo ko ay ikaw pa rin ang nagmamay-ari ng puso ko"
Nakikita ko sa mga mata niya ang hirap at sakit sa desisyong ito kaya napapikit ako. Kung kaya niya dapat mas kaya ko rin.
Slowly I tilt his head and I have the perfect view of his neck. I fell my fangs elongated. Agad ko siyang kinagat at dahan-dahang inalis sa katawan ang bampirang dugo. Yumakap siya saakin ng mahigpit hindi dahil sa sakit kundi sa isiping hindi na kami magkikita kelan man.
I smell him for the last time at amoy na amoy ko ang pagigi niyang mortal.
"I love you and goodbye"
---------------------------------
Shit!!!!whaaaaaa goodbye na ba talaga para sa kanila?. (TT_TT).
