Good day. Sorry for not updating and for the inconvenience. May draft na ako ng Chapters 20 and 21 pero laging nagkakaproblema and I don't know why pati tuloy ang continuation ng Chapter 19 ay mas nauna pa kaya siguradong malilito ang mga magbabasa. Aayusin ko siya kapag computer na ang gamit ko.
----------------------------
Arrrgh ang sakit ng ulo ko!!! Ano bang nangyari? Shit!!! Wag mong sabihin na nagka amnesia ako dahil siguradong di yun mangyayari.
"Ang ganda po ng bulaklak diba Ama?" Nasaan ba ako? Ang haba naman ng pasilyong. Wala man lang mapagtanungan dito.
"Pero walang makakatalo sa ganda mo mahal kong anak" sino ba yung nagsasalita?. Makapaglibot na nga lang. Paintings? Ang dami naman ng mga to pero hindi ko naman kilala ang mga narito @_@7. As I continue walking doon ko lang nakita ang isang painting ng napakalaking palasyo. Teka wag mong sabihin na nasa PALASYO AKO?!! my God paano ako napunta dito?.
"Marami pa sa hardin Ama. Halika!!!" (OoO) shit!!! May paparating!!! Bwisit wala akong mapapagtataguan dito!!! Sino ba kasi ang nakaisip ng hallway na masyadong mahaba?. Lalo akong nagpanic ng marinig ko ang mga yabag na papalapit.
"Dahan dahan lang hahahaha" bwisit!!! Wala talagang mapagtataguan!!! Makita na kung makita nandito na to eh. Nakakakita ako ng dalawang tao isang batang babae na nasa edad na anim na taon at isang lalake na napakabatang tingnan hila-hila siya ng bata.
Magsasalita na sana ako sa kanila ng bigla nila akong lampasan na para bang isa akong multo. (OoO) kinapa-kapa ko ang sarili. Buhay ako kaya paanong di man lang nila ako nakita at basta na lang nila akong nilampasan?. Agad ko silang sinundan sa kung saang part ng kastilyong to and I end up in a beautiful garden.
WOAH yan lang ang masasabi ko ang ganda ganda ng hardin nila dahil sa maraming halaman at bulaklak na nakatanim pero ang talagang nakaagaw sa atensyon ko ay ang asul na rosas. May natural pala talagang rosas na asul, I tried to pick one yet I can't even touch its petal nor its leaves. Naiinis na ako ah!!!!
"Ama nasaan po si Ina?" Nilingon ko ang nag-aari ng maliit na boses na iyun and I saw the little girl sitting comfortably while making a flower necklace. Pero ang nakapagpatigil saakin ay ang kanyang mga mata na blueish gray eyes.
"Bakit mahal kong anak?" And I look at the man who asked the little girl at ganun din ang kulay ng mata niya. Sa genes siguro nila.
"Bakit ako hinahanap ng mahal na Prinsesa?" The other voice is like a lullaby napakahinhin at malambing and there I saw a very beautiful lady. Siya na ata ang pinakamagandang babae na nakita ko sa tanang buhay ko and guess what ganun din ang kulay ng mga mata niya.
"Ina!!!" Agad tumakbo papunta sa kanya ang batang babae at yumakap sa kanya.
"Maligayang pagbabalik mahal kong Reyna"
"At maligaya akong makita kayo mahal kong Hari" teka teka teka. Reyna? Hari? Prinsesa? I look around at nakita ko ang mga kawal at katulong, sa damit nila ay ang asul na rosas ng pamilya ng Royal Family ng bampira. D-don't tell me na........
Nilingon ko sila and there red eyes. A-ang Ro-royal family. Pa-paanong nakikita ko ang supposed to be dead Queen and King? And the supposed to be lost Princess na napakabata pa?. Ano ba talagang nangyayari?.
"Apo" nilingon ko ang pinanggagalingan ng boses na iyun and there standing high and mighty, ang kasalukuyang Hari ng mga bampira. Bakit siya nandito?.
I saw my reflection in his eyes. No this can't be!!!!. I saw that my eyes are the same with them and now I am wearing an elegant dress suited only to a high ranking person. Hindi ito ang suot ko kanina!!!.
"Anak" agad akong napalingon sa boses na yun na tila ba kilalang-kilala na ng sistema ko ang pagtawag niya saakin.
"Bumalik ka na" nasa boses nila ang labis na pangungulila na para bang ang tagal na nilang naghihintay sa kung sino man.
No I can't be their Princess!!! Isa akong mortal at hindi isang bampira!!!! I panicked at umatras ako palayo sa kanila. Bigla akong nahulog sa isang malalim na bangin na tanging itim ang bumabalot saakin ngunit mukha nila ang nakikita ko.
"AHHHHHHHHHHH!!!" Napabalikwas ako ng bangon na punong-puno ng pawis ang noo ko at malalalim ang paghinga. I tried to calm down my nerves.
"Anong nangyari Aya" agad kong hinila ang kwelyo ng damit ni Dylan and shake him off.
"Tell me!!! What's the color of my eyes?!!!" Nanlaki ang mga mata niya, sinong hindi kung may parang baliw na bagong gising na magtatanong sayo kung anong kulay ng mata niya yet I don't care I have a nagging feeling inside of me. May kung anong gustong makawala saakin.
"They are still the same, why?" I sigh in his answer yet I am not contented sa hindi ko malamang dahilan.
"I.....I have this nightmare. I saw the Royal Family pero a-ko daw ang Prinsesa and we both know that I am not the Princess" napakuyom ako ng kamay dahil sa sinabi kong yun. Hindi talaga matanggap ng utak ko ang ideyang yun pero panatag ang puso ko.
"Pagod lang ang isip mo. Kukuha lang ako ng makakain" tumango na lang ako sa sinabi niya at hinayaan siyang umali.
I look up at the painting ng asul na rosas, the symbol of the Royal Family. Meron nito ang lahat ng kwarto at silid dito sa Academy.
-----------------------------
"Slowy she's awakening" yan agad ang bungad kay Dylan ng binatang si Lance na nakatayo sa gilid ng pinto.
"At hindi siya natutuwa sa bagay na yun" magkasabay na naglalakad ang dalawa papunta sa kung saan.
"I feel all her emotions. Sabihin na nating hindi siya natuwa pero may naramdaman akong positibo sa mga emosyong yun. Hindi lang matanggap ng isip niya ang ideyang siya ang Prinsesa pero ang puso niya umaasa". May ngiti sa labi ng binata patunay na may magandang bagay siyang natuklasan.
"Nasaan si Rhea?" Napatigil ang dalawa sa tanong ng kaharap nilang binata.
---------------------------
Update na sana magustuhan niyo.
Sana naman ay wala ng problema.
