Bu kitabın katkısı sanırım en çok bana oldu. Evet kesinlikle öyle oldu. Ahzem, Saye, Zeir, Taz ve Hasna ile tanışmak ve dertlerimi onlar aracılığıyla anlatabilmek o kadar iyi geldi ki yazmanın dinlendirici tarafını keşfettim. Başlarda okunmanın azlığına kafa yorarken daha sonraları bunun pek umurumda olmadığını fark ettim çünkü hikayeyi kendim için yazıyordum. Kendimden memnun olmak hatta biraz da gurur duymak için.
Fakat bunların yanı sıra bitki türleri, çiçekler, renk çeşitleri, bazı tıbbi durumlar, anatomi hakkında hikayeye katman gereken şeyleri araştırırken yeni şeyler öğrendim.
Bana Türkçeyi öğretti. Ahahshsh. Gerçekten öyle oldu. Ekler, büyük harfler, özel isimlere gelen ekler, unvanların yazımı gibi konularda cebelleşen ben en sonunda bazı şeyleri çözmeyi başardım. Hatta bazen çok geç başardım. Çünkü maalesef ki geriye dönüp düzeltmem gereken sorunlar varlıklarını hâlâ daha koruyorlar.
Sonra maddoctorbet ile tanıştım. Bu hikayedeki yardımlarıburada es geçemeyeceğim kadar çok. Geri dönüşleri, karakterler hakkındaki düşünceleri, önerileri, tıbbi yardımları çok fazla. Bunun haricinde iyi bir arkadaş kazandım sanırım. Başta o olmak üzere okuyan herkese çok çok teşekkür ederim. Attığınız her yorum, her beğeni benim için bir kalp çarpıntısına dönüştü, bilesiniz.
Neyse. Benim için bir kaçınma, daha sonra da bir hobiye dönüşen bu kitabı burada sonlandırıp ikinci kitaba geçiyoruz. 30 Kasım 2019'da başladığım bir masalın ilk bölümünü burada kapattım. Tuhaf bir kayıp hissi var. Bir şeyi tamamlamış olmanın verdiği tatsız bir his. Yılan Yürek tamlamasını eskisi kadar kullanamayacak olmanın bilinci biraz üzücü. Ama neyseki yaşayan hepimizde olduğu gibi kimsenin hikayesi tamamlanmış değil.
Görüşmek dileğiyle...
22 Eylül 2021
Samsun
🌙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
